Doodgaan in Nederland

77 Reacties

op 06 02 2007 at 14:12 schreef Elke:

"Je kunt in dit land gewoon een drukke straat opgaan, er een paar mensen uitpikken en ze hartstikke doodschoppen. Niemand zal je een strobreed in de weg leggen. Iedereen is allang blij dat hij zelf het haasje niet is."

Dat heb je zo in een maatschappij, waar zoveel centraal geregeld is dat mensen voor wat betreft hun eigen keuzes vrijwel volledig teruggedrongen zijn op het minimumterritorium van zichzelf, en eventueel het gezin.
Daar mag je soms nog iets zelf beslissen, zo heeft de Nederlander geleerd; het publieke domein ligt echter vrijwel geheel buiten zijn macht en valt onder de armweidte van de zwaar gepolitiseerde Staat en zijn fasces, het maatschappelijk middenveld.

En dat heb je zo in een (proto-)fascistische, want door de politiek naar soort (corporaties) ingedeelde staat, waar groepsrechten (corporatieve rechten) onveranderlijk boven individuele rechten (liberalisme) gaan.
Daar wordt het individu grondig en doeltreffend ontmoedigd om zelf actie te ondernemen in geval van onrecht.
De boosdoener behoort immers bijna altijd wel tot één of andere groep, die vanwege zijn groepsrechten wordt beschermd en geapologiseerd.

op 06 02 2007 at 15:04 schreef Sabaroth:

Vergeet niet dat als iemand wel het lef zou hebben iets meer te doen dan "Foei dat is niet aardig" te roepen, hij waarschijnljk volgens zuiver nederlandse logica een proces aan zijn broek zou krijgen wegens openbare geweldpleging.

op 06 02 2007 at 15:43 schreef simone:

De mevrouw die toevallig in de buurt was toen Mohammed B begon te schieten deed wel degelijk iets. Lees het stuk alsjeblieft nog eens: Ze riep tegen iemand die aan het schieten was, die bezig was met een koelbloedige moord dat hij het niet moest doen (terwijl ze haar kind zich had en ze ook alleen maar had kunnen schuilen). Ze is voor Theo opgekomen. Waarschijnlijk heeft hij dat ook gehoord.
Als ze er echt tussen was gesprongen dan had dat Mohammed B. niet tegengehouden.

op 06 02 2007 at 15:53 schreef Peter Breedveld:

Het spijt me, maar ik ben daarvan ontzettend niet onder de indruk. Als ik me niet vergis, weigerde deze zelfde mevrouw (je zag en hoorde haar op zeker moment overal) vlak na de moord de dader te beschrijven. "Het was gewoon een mens", zei ze. Walgelijk.

Ik pas wel even de tekst aan, zodat een ieder zijn eigen oordeel kan vellen.

That said, zou je me een mailtje willen sturen, Simone?

op 06 02 2007 at 18:05 schreef cactus:

Een tijd geleden vond voor het station in Almelo het volgende incident plaats:

Een allochtone medeburger (Somalier) was bezig in razernij een vrouw met een mes te steken (22 messteken ong) een omstander wikde dit verhinderen en deelde de messteker een flinke muilpeer uit.

Einde van het liedje, de omstander werd veroordeeld voor geweldpleging.

Moraal van het verhaal: redt een mensenleven, en ga meteen de bak in

op 06 02 2007 at 19:25 schreef vander F:

lijkt me niet iets specefiek Nederlands Peter,
slechts de mens.

Ik liep een aantal jaren geleden door het toch wel pittoreske Mysore in India, provinciplaats uitstraling, met een even hilarisch als magnefiek paleis van de voormalige Sultan.

Struinend door een winkelstraatje stuitte ik op een op de grond liggende man,
de arme kerel lag duidelijk op sterven, broodmager, de kanariegele hepatitis ogen half geloken.
Hij bewoog nauwelijks, een paar kleine stuipjes, van die rillingen op een buik of arm.

Dit allemaal pal voor de deur van een winkel, de eigenaar stond al geërgerd toe te kijken en juist toen ik stil hield om het tafereel gade te slaan, sommeerde hij een van zijn werknemers er iets aan te doen.

Is ook niet goed voor de klandizie, zo’n stervend mens vlak voor je winkeldeur.

De knecht had een bezemsteelachtig iets ter hand genomen, schreeuwde iets tegen, en porde nog wat in, het natrillende hoopje mens.
Tevergeefs.
Dit was overduidelijk een hardnekkig stervende.

Na tweemaal de opdracht van z’n baas te hebben geweigerd, greep de werknemer met frisse tegenzin de benen van yellowman en sleepte hem een paar meter verder, net om de hoek in een steeg tussen 2 winkels.

Zo, die was weg.
Laat de ophaaldienst het kadaver maar verwijderen.

Met een lichte frons vervolgde in m’n wandeling door Mysore,
er was daar nog zoveel moois te zien..

op 06 02 2007 at 19:48 schreef Benedictus:

Niet zo verwonderlijk. Saamhorigheid is een vergane deugd in Nederland. Ieder voor zich en God voor ons allen. Voor een held is in Nederland bovendien weinig waardering. Ook is wetenschappelijk vastgesteld, dat hoe meer omstanders er zijn hoe minder er wordt ingegrepen. Men wacht dan op de ander.

Wat gemeenschapszin betreft hebben de migranten het anders bedacht, daar gaat het om de groep. Even je mobieltje pakken als anderen je willen aanvallen en vele mede-Marokkanen/Turken komen vanuit het niets direct opdraven. Dat weten zowel autochtonen -die er altijd alleen voor staan- als allochtonen -die altijd op de steun van mede-allochtonen kunnen rekenen. DAAR wordt dus op geanticipeerd. De autochtoon als individu staat dus altijd zwak. Een makkelijke prooi dus.

Dan onze wetgeving. Alleen proportioneel handelen is toegestaan, anders de bak in. Porportioneel handelen is niet vooraf in te studeren, dus een gok. Wel is het -indien nodig- mogelijk om noodweerexces als verweer te gebruiken – je weet immers niet altijd wat je doet als je in nood verkeert- maar er is geen zekerheid dat de rechter dit verweer ook altijd accepteert. Dus…..liever geen risico nemen en wegwezen!

Oplossing: saamhorigheid weer bevorderen en de wet aanpassen.

op 06 02 2007 at 19:56 schreef Parsifal:

<>
Oplossing: saamhorigheid weer bevorderen en de wet aanpassen.
<>

Wat bedoel je ?

"Multiculturele" saamhorigheid, of Autochtone saamhorigheid ?

Hoe ziet de saamhorigheid die je bedoelt eruit ?

Parsifal

op 06 02 2007 at 21:11 schreef Peter Breedveld:

Parsifal ziet wel wat in autochtone saamhorigheid. Alle autochtonen samen voor ons allen. Maar ik zie me niet zo snel aan Parsifals zijde staan, eerlijk gezegd.

Marokkanen lijken inderdaad altijd voor elkaar op te komen. Ik vind dat prachtig. Als je met een groep Nederlanders op stap bent en je krijgt het aan de stok met iemand, laten ze je gewoon aan je lot over. Salahedinne heeft dat mooi beschreven in deze prachtige column:

Wat ik altijd zo raar vind van Nederlanders, is dat ze elkaar in ruzies niet helpen. De meest hechte kameraden laten elkaar zo hard vallen als het een beetje te eng word allemaal.

Als een Nederlandse jongen hard in elkaar word geslagen, kijkt de rest van de vriendenkring gewoon toe. Dit is zo vreemd om te zien. Pas als hij helemaal bont en blauw gebeukt is en de kust weer helemaal veilig is geworden, dan pas komen zijn vrienden de schade opmeten.

Lees hier verder.

op 06 02 2007 at 21:57 schreef Parsifal:

<>
Als een Nederlandse jongen hard in elkaar word geslagen, kijkt de rest van de vriendenkring gewoon toe. Dit is zo vreemd om te zien.
<>

"Dat is vreemd om te zien"

Dat citaat wekt de indruk dat je zelf ook hebt staan toekijken. Heb je dat soort situaties meegemaakt ? Heb je ook staan toekijken ?

Of heb je iemand anders geciteerd ?

P.

op 06 02 2007 at 22:25 schreef Parsifal:

Sorry, ik heb over het cursieve heen gelezen. Het is inderdaad een citaat van de column op die site.

Maar waarom vind je het "prachtig" dat marokkanen het voor elkaar opnemen ? Zou je het ook prachtig vinden als autochtonen het in de toekomst (meer) voor elkaar opnemen ?

P.

op 06 02 2007 at 22:46 schreef GW:

"Marokkanen lijken inderdaad altijd voor elkaar op te komen. Ik vind dat prachtig"

Hoera, leve het groeps instinct !

Beschavingen waarin je niet voor je bestaan (en eten) hoeft te vechten, krijgt iets apatisch.
Waar is mijn GSM ? waar blijft de politie ?

In vergelijking met culturen zoals in bv Somalië of Brazilië, waar elke dag chaos is, waar je elke dag voor je leven (en eten) moet vechten, maakt dat de mens assertiever wordt.
Dit verschijnsel vindt ook plaats in het veilige NL waarvan ik vind dat jonge allochtone veel mondiger (en politiek bewuster)zijn dan autochtone jongeren.
Allochtone moeten vaak leven uit een achterstand situatie, "vechten" tegen vooroordelen, discriminatie enz.
Dat maakt ze waakzamer, alerter en… meer groepsgebonden.
Hoe meer import, hoe meer andere (vecht)culturen in NL, hoe meer de groepsverbondenheid zich laat gelden.
Er is nog hoop voor de (autochtone) Nederlanders.(?)

op 06 02 2007 at 23:04 schreef Tjerk:

Waar Saledinne voor pleit, is stammenoorlog.
– Ze kunnen toch hetzelfde doen, als ze ruzie hebben met 1 Marokkaan, er met z’n twintigen opspringen?

Nee, vechten is onbeschaafd, en als je een tokkie tegenover je hebt die het toch doet, dan doe je het man tegen man. Dat is eerlijk. Dat is ruiterlijk. Dat is moedig.

Twee tegen 1 is gewoon laf. Moet hij gaan staan kijken hoe zijn vriend in elkaar wordt getremd? Hoezo gaat hij daarvan uit. Zijn die Marokkanen zulke slapjanussen dan dat ze het in hun eentje per definitie wel moeten verliezen ofzo? Wat is dat voor onzin? Als het uit de hand loopt kan hij altijd nog tussen die tokkie en zijn kompaan inspringen.

Waar hij wel gelijk heeft is dat blanke Nederlanders wat meer eer zouden moeten scheppen in het geven van rugdekking aan elkaar. Daar zit ‘m precies het punt: je weet niet of jij gedekt wordt wanneer je de rangen doorbreekt en op het gevaar afgaat. Je weet niet (of eigenlijk kun je er wel van op aan dat het niet zo is) of de kudde schapen uit hun betovering zal ontwaken, en beseffen dat zij met veel meer zijn.

Maar in Belgie is het niet anders. Daar kun je ook gewoon in de bus doodgestoken worden om een meningsverschil. Iedereen zit verstijfd op z’n stoel. Fatsoenlijke mensen zijn kuddedieren. Alleen de rovers gedragen zich als een roedel wolven.

op 06 02 2007 at 23:22 schreef Carabas:

Peter zegt dat hij het prachtig vindt dat Marokkanen inderdaad altijd voor elkaar op lijken te komen. Ik vind dat griezelig. (Peter & de Marokkanen)

Ik vind het mooi als mensen medemenselijkheid betuigen. Als mensen t wél aan hun reet roesten zal wat met een ander gebeurt.

Maar ik vind het nog mooier, als er even nagedacht wordt over wat er aan de hand is. Als er een besef is dat solidariteit (want daar gaat het hier toch over??) niet gebaseerd is op het medelidmaatschap van een groep (tribe), maar op de medemenselijkheid die ik al eerder noemde.

Ik baal er zelf nogal van dat ik, als ik tijdens een film in City op het Leidseplein in Amsterdam aan een mobielbellende Marokkaan vraag of het wat zachter of op de gang kan, meteen door de ‘solidairen’ achterna gezeten word!

Zootje Toklims, denk ik dan!!!

op 06 02 2007 at 23:50 schreef Jeroen Mirck:

Ik heb veel over de Scheveningse steekpartij gelezen, maar nog niet zo’n scherpe maatschappelijke schets als deze, Peter. Alle lof. Op een detail na: de ‘handenwringende buurvrouw’ is volgens mij de moeder van het slachtoffer die apathisch door de tuin zwalkt. Dat vond ik een heel triest beeld.

Ik herken je verhaal over de weigering van Nederlanders om een poot uit te steken. Veertien jaar geleden, in de tijd dat ook Joes Kloppenburg werd doodgeslagen, ben ik in Nijmegen aan de dood ontsnapt. Na een lange avond stappen was ik met een groep vrienden op weg naar onze auto’s. Een geparkeerde auto verblindde ons ineens met groot licht. Ik maakte een wegwerpgebaar en het volgende moment lag ik op de grond en begon er een knul op mijn hoofd in te schoppen. Tien, vijftien keer, niet van zins om te stoppen. Later hoorde ik dat een ‘vriend’ van me tegen zijn maat zei: "Snel, wegwezen!" Gelukkig heeft een vriendin van me (1.60 lang) de schopper een duw gegeven, waarmee hij uit zijn roes ontwaakte, in de auto stapte en wegreed met zijn vrienden. Gelukkig noteerde iemand van onze groep het kenteken en kon de dader worden vervolgd.

Moraal van deze anekdote? Niet zozeer die imbeciel die me bijna doodschopte (hij kwam er met een geldstraf van 600 gulden van af). Dat soort volk loopt in bosjes in dit land rond, en daar verander je geen moer aan. Wat me achteraf vooral stak, was dat een vriend van mij liever was weggelopen dan me te helpen. Ik heb die jongen sindsdien nooit meer gezien. Wel heb ik nog altijd een litteken op mijn wenkbrauw. Dat litteken steekt als ik zinloos geweld zie, zoals dat filmpje uit Scheveningen. Razend word ik ervan.

op 07 02 2007 at 01:54 schreef Michiel Mans:

Luctor schreef,

"In Srebrenica stonden onze jongens( een infanterie eenheid) tegen een grote overmacht ik dacht 3 brigades met tanks. De politiek had ingegrepen en had de zware wapens (punt 50) uit de torens van de pantserwagens weg laten halen en ook de Carl Gustavs (antitank)waren weg. Als onze mannen hadden gevochten waren ze best wel thuis gekomen,,,, in lijkzakken."

Apekool. Of het ter Beek of Couzy was, die de opdracht gaf, is nog steeds niet helemaal duidelijk. Het 25mm geschut werd van de YPR’s afgehaald en vervangen door .50’s. Die ouwe krengen hadden ze dus wel (ze stammen qua ontwerp eigenlijk uit WOI en we hadden toen nog niet de QCB versie. Een loop wisselen was daarom behoorlijk geknoei. Of ze nog Gustavs hadden, weet ik niet maar ze hadden wel TOW’s. Draadgeleide antitankraketten met een dracht van ruim 3500 m. De briljante sterren hadden verder de mortiergroep (120mm) elders gestationeerd. Ook meende men dat een chauffeur, verbindingsman of kok, geen infanterist was en dat het niet verwacht mocht worden dat deze zouden vechten. De rode baretten toen, waren amateurs. In ieder geval hun leiding.

Die jongens en meisjes is niet te verwijten dat ze niet vochten. De leiding wel. Die was bovendien onbekwaam, is dat eigenlijk in de top nog steeds. Het was (en is) in essentie een mentaliteitskwestie. We zijn nog steeds zo zuinig dat zelfs als we de spullen hebben (in magere hoeveelheden), we het vaak niet eens meesturen. Of te laat. Of we plaatsen het in het land ernaast. De AH64’s in Eritrea, stonden in Djibouty.

Ter knokvergelijking:
Ik schreef het al eerder. Een handvol Britse mariniers op de Falklands, vocht tigduizend kilometer weg van steun, uren lang tegen een gigantische overmacht. Er was geen dreiging van genocide of ernstige oorlogsmisdaden. Toch vochten ze. En ze hadden heel wat minder spullen dan onze dappere rode baretten, ‘het neusje van de zalm’. Een Duitse ‘von’ of een Britse ‘Sir’, had waarschijnlijk wel gevochten. Met of zonder toestemming van de politiek.

‘Franse luchtsteun’? Gelul, we waren helemaal niet van Frankrijk afhankelijk. We hadden zelf F16’s op Villafranca die we nagenoeg onmiddellijk konden inzetten. De diplomatieke rel die dit zou geven, was van latere zorg. Je laat je eigen mensen, of de te beschermen mensen, niet stikken. Den Haag liet ze stikken, de legerleiding ook. Zoals gebruikelijk, rolden er geen koppen, of slechts symbolisch. Beetje mager to.v. 7000 koppen ter plaatse.

‘Er bestaan geen slechte soldaten, alleen slechte generaals.’

op 07 02 2007 at 02:06 schreef John Galt:

Vertel eens Peter, ik ben oprecht benieuwd: Heb je zelf wel eens een soortgelijke situatie meegemaakt? Zo ja, wat deed je toen?
(Als ik me niet vergis, woon je in 020, dus is het zeer onwaarschijnljk dat je nog nooit een vechtpartij hebt zien plaatsvinden, tenzij je op tijd een omweg inzet.)

op 07 02 2007 at 10:07 schreef Luctor et Emergo:

Beste Michiel, ik claim niet dat ik een expert ben op wapen gebied, maar ik meen uit jouw schrijven op te maken dat de politiek soldaatje ging spelen.
Je moet oorlog overlaten aan de jongens en meisjes die er voor geleerd hebben en de politiek moet ze alle mogelijke middelen geven en zich er verder niet mee bemoeien.
Zie Vietnam. Een Phantom vlieger zij: nu weet ik waarom dit een tweezitter is, de piloot vliegt en de tweede man heeft de door de politiek samengestelde trilogie met regels om te kijken wat of mag en wat verboden is.
Als Hannibal door de supheten was gesteund zoals de Romeinen door de consuls uit Rome was de geschiedenis vermoedelijk anders geschreven.

op 07 02 2007 at 10:12 schreef Peter Breedveld:

Ik woon in Den Haag, John en daar overkomt het me regelmatig dat ik me uit een penibele situatie moet zien te redden involving opgefokte tokkies, dronken hooligans of agressieve straatjeugd. Zal wel iets met mijn voorkomen te maken hebben of anders gezegd: ik heb een kop die je met liefde met een honkbalknuppel wilt bewerken. Maar de laatste keer dat ik klappen heb moeten incasseren of uitdelen, is lang geleden. Ik denk dat het zaak is om niet te laten merken dat je bang bent.

Wat Jeroen heeft meegemaakt, is mij ook min of meer overkomen. Ik stond ergens en kreeg zomaar een geweldige dreun op mijn gezicht, mijn neus was in een klap totaal aan gort geslagen en het bloed spoot eruit. Waarom het gebeurde weet ik nog steeds niet. Maar ik was met jongens, vrienden van een meisje waar ik toen mee was, die helemaal niets deden.

Het was één van de weinige keren dat ik met Nederlandse jongens op stap was, want ik ging eigenlijk alleen maar met Indo’s en Molukkers om. Met hen wist je je verzekerd van hulp in moeilijkheden.

Door de ouders van het vriendinnetje ben ik naar het ziekenhuis gebracht, en daarna werd er druk gespeculeerd over wat ik wel zou hebben uitgevreten, dat ik zo’n klappen kreeg, en dat ik een vechtersbaas was.

Als je vrienden in moeilijkheden komen, en je doet helemaal niks, dan ben je geen moer waard. Dan ben je gewoon vullis.

op 07 02 2007 at 10:31 schreef BigPete:

"Als je vrienden in moeilijkheden komen, en je doet helemaal niks, dan ben je geen moer waard. Dan ben je gewoon vullis."

Ik ben het niet vaak met je eens Breedveld, maar op dit punt ga ik 100% met je mee.

Het is overigens niet zo vreemd dat de meeste mensen niets doen wanneer ze een ander slachtoffer van geweld zien worden. Velen zijn – terecht – bang voor hun eigen hachje. Vroeger liep je het risico op een paar forse vuistslagen (die overigens niet minder gevaarlijk hoeven zijn) tegenwoordig loopt elke aso met een mes of pistool rond. Je moet ofwel heel dapper en getraind in vechtsporten zijn ofwel heel dom om dan in te grijpen.

Uit mijn tijd bij de uniformdienst weet ik goed hoe confronterend het kan zijn wanneer je een idioot die door het lint gaat met een vuurwapen ziet zwaaien. Je moet echt wel iets overwinnen om daarop af te stappen. Opvallend vond ik altijd dat wanneer je het besluit neemt om in te grijpen er een vreemd soort kalmte over je komt, alsof alles in slowmotion gaat. Een ervaring die ik ook in Libanon had waar ik diverse malen gericht heb geschoten of milities. In die tijd echter werd niet elke schietpartij breed uitgemeten in de media zodat een en ander nog in betrekkelijke anonimiteit plaatsvond…

Jouw tirade over Dutchbat vind ik veel te makkelijk. Soldaten zijn noch getraind noch gewend om op eigen houtje te opereren. De hogere legerleiding had haar verantwoordelijkheid moeten nemen en desnoods schijt moeten hebben aan de slappe politici. Zoals Michiel al beschreef waren er echt wel mogelijkheden om op te treden. Militairen verwijten dat ze niet op eigen houtje de Serviërs hebben gebombardeerd zijn echter onkies.

op 07 02 2007 at 11:07 schreef Parsifal:

<>
opgefokte tokkies, dronken hooligans of agressieve straatjeugd.
<>

Eerste term klinkt naar nederlanders, tweede term ook, derde term is neutraal.

Wat ik een beetje mis:
Wordt je nooit onheus bejegend door allochtonen ? En zo ja, hoe ga je daar dan mee om ? Wordt je alleen belaagd door nederlanders ?

P.

op 07 02 2007 at 11:20 schreef Peter Breedveld:

Jij hebt echt last van een allochtonenobsessie hè, Parsifal?

Als ik het met mensen aan de stok krijg, zijn het vrijwel altijd Nederlandse, blanke tokkies. Als iemand me matst, of het voor me opneemt, of iets door de vingers ziet, is het vrijwel altijd een allochtoon.

op 07 02 2007 at 11:33 schreef Bernadette:

Tjerk schreef:

Waar Saledinne voor pleit, is stammenoorlog.

Hear, hear.

op 07 02 2007 at 11:40 schreef Benedictus:

Oplossing: saamhorigheid weer bevorderen en de wet aanpassen.
<>

"Wat bedoel je ?

"Multiculturele" saamhorigheid, of Autochtone saamhorigheid ?

Hoe ziet de saamhorigheid die je bedoelt eruit ?

Parsifal "

Het verhaal van Jeroen is duidelijker dan ik het had kunnen zeggen.

op 07 02 2007 at 11:43 schreef stoethaspel:

Sterk stuk, Peter, want uiterst herkenbaar.

"Ik denk dat het zaak is om niet te laten merken dat je bang bent."

Dat is het, denk ik. Althans, dat is de enige verklaring die ik kan geven aan het feit dat ikzelf nooit in de problemen kom, maar mensen om mij heen geregeld. Niet dat ik niet bang ben, ik zie er alleen niet bepaald bang uit.

Men roept in NL al heel snel dat ´knokken verkeerd is´. Nooit wordt erbij verteld waarom dat verkeerd zou zijn, het wordt alleen geponeerd. Hetzelfde gebeurd trouwens ook in discussies. Kijk maar naar van Gogh. Zodra die bolle ook maar iets te scherp werd met zijn pen had hij het inderdaad zelf gedaan…

Soft, verweekt, verwijfd, verwaand, verwend; ziet de westerse mens die zo trots is op zichzelf.

Met betrekking tot het Srebrenica-gebeuren gaat je vergelijking volgens mij mank, aangezien het de rol van de moslimmilities, die de streek daar al tijden onveilig maakten, volledig buiten beschouwing laat. Die kan van het geweldsgebeuren is overigens bij het Milosovic proces wél aan de orde gekomen.

op 07 02 2007 at 11:47 schreef Parsifal:

<>
Jij hebt echt last van een allochtonenobsessie hè, Parsifal?
<>

Je legt het probleem bij mij neer, daarmee de kernvraag ontwijkend.

Nogmaals: Hoe ga je er mee om, als je onheus wordt bejegend door allochtonen ? Kun je van concrete situaties vertellen ?

Voor de rest mag je me zoveel neuroses, obsessies, schizofrenie en psychoses toeschrijven als je wilt.

Parsifal

P.S. Lancelot heeft me verteld dat jij nogal ontwijkend bent als jou die vraag wordt gesteld ;-)

P.

op 07 02 2007 at 11:57 schreef Peter Breedveld:

Jij moet eens leren lezen. Parsifal. En je niet zo laten verblinden door je allochtonenobsessie. Ik schreef hierboven:

Ik denk dat het zaak is om niet te laten merken dat je bang bent.

Waarom zou ik in het geval, dat allochtonen mij belagen, een andere strategie kiezen?

op 07 02 2007 at 12:01 schreef marij van Eck:

Peter en een paar anderen hebben al veel agressie ondergaan, lees ik in de reacties. Hoe zou ik reageren, vraag ik mezelf dikwijls af , als ik in zo’n situatie terecht zou komen? Hartstikke bang of ineens heel flink? Op de school waar ik werkte , werden er regelmatig door de cursisten zware tassen voor je voeten geworpen in de hoop dat je een doodsmak zou maken. Dan ging ik wel flink tekeer tegen zo’n etter. Of er werden blikjes voor je fiets gegooid, als ze je aan zagen komen. Gelukkig nooit gevallen. Als al die klassen uitgingen en je liep tussen die meute op de trap , kreeg je ook regelmatig een duw. Het is bij struikelen gebleven. Ik weet wel heel zeker dat ik alle angst zou vergeten als ze mijn lieve hondje, nu is hij dood, ook maar met één vinger zouden aanraken. Ik stond dan ook dikwijls op scherp als ik een groep jongeren zag aankomen. Nooit iets gebeurd. Wel ben ik twee keer in mijn kuiten gebeten door mannen. Ik wist niet wat me overkwam. Een heel raar gevoel. Die mannen liepen naderhand gewoon door of er niks gebeurd was. De tanden stonden erin. Ik was ook zo verbouwereerd dat ik totaal niet gereageerd heb. Bij een derde keer natuurlijk wel, maar die is nooit gekomen.
Als ik ooit in zo’n bedreigende situatie voor mezelf of anderen terecht zou komen, hoop ik wel dat ik in ieder geval zal reageren, en niet dociel alles zal ondergaan of niet opkomen voor die andere. Aan dat rotte gevoel daarna, als je niets doet, moet ik echt niet denken.

op 07 02 2007 at 12:14 schreef Peter Breedveld:

Door mannen in je kuiten gebeten? What the fuck?!

op 07 02 2007 at 12:15 schreef Elke:

Uit de column van Salahedinne: "Als een Nederlandse jongen hard in elkaar word geslagen, kijkt de rest van de vriendenkring gewoon toe. Dit is zo vreemd om te zien."

Zo te horen heeft Salahedinne dit meerdere keren waargenomen.
Begrijp ik nu goed uit dit koele verslag, dat Salahedinne bij deze gelegenheden niets tegen dit racistische geweld heeft ondernomen?
Zo nee, waarom niet?
"Natuurlijk help je je vrienden", schrijft Salahedinne nog.
Kan hij dan wel opkomen voor een Marokkaanse vriend, maar niet voor een Nederlandse vriend?
Of rekent Salahedinne soms alleen zijn eigen rasgenoten/geloofsgenoten tot zijn vrienden?
Zo ja, waarom?

Zullen we het anders eens aan Vicepremier Wouter Bos gaan vragen?
Onder aanvuring van o.a. zijn partij zijn de minderheden in Nederland die zich in slachtofferschap plegen te wentelen immers zó racistisch geworden, dat het werkelijk geen einde meer neemt.
Alles op muziek van de socialistische carnavalskraker "De blanke is een stinkracist, wat mooi toch dat de allochtoon dit mist".

"Wie denkt dat alleen blanken racist kunnen zijn, is een racist"

op 07 02 2007 at 12:32 schreef Luctor et Emergo:

In Srebrenica stonden onze jongens( een infanterie eenheid) tegen een grote overmacht ik dacht 3 brigades met tanks. De politiek had ingegrepen en had de zware wapens (punt 50) uit de torens van de pantserwagens weg laten halen en ook de Carl Gustavs (antitank)waren weg. Als onze mannen hadden gevochten waren ze best wel thuis gekomen,,,, in lijkzakken. De situatie had zo moeten zijn.
Er hadden daar 30 Leopardtanks 2 moeten staan ronken. Gevechtsgewicht ongeveer 60 ton, 2 mitrailleurs 7,62 en een laser gericht 120 mm gladloops kanon Rheinmetal
met op de achtergrond divisie artillerie gedeployeerd
en onze soldaten goed ingegraven met punt 50 en 7,62 m.a.g en daar boven had het gegier moeten klinken van de door de Fransen beloofde luchtsteun
Maar omdat de politiek bang was dat Serven aggressief zouden worden waren zorgvuldig alle zware wapens uit de compound verwijderd en stonden ze alleen met hun handwapens tegen 3 tankbrigades.
Iets anders.
Die vriend van mij stond 2 jaar geleden toen hij marktkramen aan het afbreken was na een bradderie en 3 van zijn tenten waren door maroc kinderen kapot gemaakt, planken, nokbalken en zeillatten allemaal gebroken( ze waren nog bezig) dus op heterdaad en hij zegt daar uiteraard wat van (niet al te vriendelijk)werd hij ook ineens omringd door pakweg 6 Maroc jongens van ongeveer 16 jaar.
Allen het feit dat hij een halve nokbalk in zijn handen had en erg boos was heeft hem vermoedelijk het leven gered.
Later zei hij tegen mij: een stille tocht voor mij okay maar ik sla er gegarandeerd 3 in de intensive care zo niet erger.
Overigens heb ik vaak zat in het bedrijf waar ik werk met Marokanen ter maken gehad en er zelfs thuis geweest, aardig,vriendelijk, gastvrij maar toen ik ze naar dat roedelgedrag vroeg was het antwoord: dat is een periode waar vrijwel iedere maroc jongen doorheen moet.
Groep, jagers, macho en niet onder durven doen voor de leider.
En ook absoluut niet de gevolgen van daden inzien.
Die meneer Tjoelker is door een aantal allochtonen
in elkaar geschopt en geslagen toen hij ze aansprak over dat ze fietsen aan het vernielen waren maar de schop in zijn nek was de dodelijke.
Toen men de dader kon identificeren aan de hand van het patroon van de schoenzool in zijn nek dus schijnt het knaapje gezegt te hebben dat hij a. niet hard geschopt had en b. Meneer Tjoelker vermoedelijk toch al een zwakke nek had.
Ik weet niet meer wat voor straf ze gehad hebben misschien wel 20 uur werkstraf.
Want straffen dat kunnen wij in Nederland goed.
Ze lachen om onze straffen en gaan met plezier in onze 3 sterren gevangenissen met Halal keuze menu’s.

op 07 02 2007 at 12:44 schreef sabaroth:

Je was me net voor Peter, hoe is dat gebeurd?
Zo van je liep op straat, komen een paar mannen aan, vallen opeens op hun knieeen, deden hap hap, stonden toen weer op en liepen fluitend verder?

op 07 02 2007 at 12:55 schreef Marij van Eck:

Ja, Peter, is echt waar. De eerste keer overkwam mij dat in Parijs. Met 4 vriendinnen liep ik daar gewoon te flaneren toen ik een scherpe pijn in mijn kuiten voelde, ik keek om en zag een man vlak achter me. Die net overeind kwam. Hij liep gewoon door of er niks gebeurd was. De korte rokjes waren toen in de mode. De tweede keer was in Den Bosch. Het was heel druk op straat, met Koninginnedag of Carnaval, dat weet ik niet meer. Ik voelde precies hetzelfde.
Maar door de drukte was niet te zien wie het gedaan had. Deed behoorlijk zeer. Ja, als ik het zelf lees, is het wel heel hilarisch. Zagen mijn kuiten als een lekker hapje, denk ik. Moesten er in bijten!

op 07 02 2007 at 14:43 schreef Max J. Molovich:

– "I always say, don’t shoot the piano player", zei Karremans tegen Mladic. En hij voegde daaraan toe: "I am the piano player."
– "You’re a lousy piano player", antwoordde Mladic via zijn tolk.

Wij zijn een natie van lousy pianisten. Niks om trots op te zijn, maar het is wel zo. Ik geef die vrouw groot gelijk dat ze Theo van Gogh niet help om aan zijn moordenaar te ontsnappen. Zulke dapperheid kun je niet van je medemens verwachten. Ik zou zelf vermoedelijk ook achter een auto zijn gedoken, onderwijl mijn broek volschijtend en in de veronderstelling verkerend dat ook mijn laatste uur heeft geslagen. Ik zou me daar achteraf voor schamen, maar zo zou ik het vermoedelijk wel doen. Ik wou dat het anders was.

En verder mag ik zelf ook graag wildvreemde vrouwen in hun kuiten bijten. Het is sterker dan mezelf. Maar dat is bijna alles. Daar ligt het hele probleem.

op 07 02 2007 at 14:48 schreef Peter Breedveld:

Ik geef die vrouw groot gelijk dat ze Theo van Gogh niet help om aan zijn moordenaar te ontsnappen.

Goed, maar zou je daarna overal gaan rondbazuinen wat een heldendaad je daarmee hebt verricht? Dat valt me op aan Nederlanders, dat ze er echt vreselijk trots op zijn dat ze niks hebben gedaan en alleen hebben gekeken.

Ik heb die mevrouw eens gegoogeld, en ze laat zich nog steeds overal interviewen over die moord. Dat moment, dat ze toen op 2 november 2002 had, zal ze uitpersen tot de allerlaatste druppel. Wat een publiciteitsgeile, maanzieke zwatelaar is dat, zeg.

op 07 02 2007 at 14:56 schreef Max J. Molovich:

Nee, daar heb jij dan weer volkomen gelijk in natuurlijk. Volgens mij zag ik haar ook in een of andere meevoelende Netwerkdocumentaire die op 2 november jl. werd uitgezonden. Ik heb dat lekker allemaal keihard vermeden, al dat valse sentiment. God zegene de afstandsbediening. Ik vond het vooral zo’n schande omdat de betreurde, over wiens lijk al deze reportages het levenslicht zagen, zelf zo’n groot tegenstander was van vals sentiment en krokodillentranen.

op 07 02 2007 at 15:02 schreef Peter Breedveld:

Ach ja, het is op de een of andere verwrongen manier toch wel weer heel erg Van Goghs om dan juist wel krokodillentranen te plengen. Fuck you Theo, ik ga me eens lekker overgeven aan een overdosis vals sentiment.

op 07 02 2007 at 15:28 schreef Michiel Mans:

Of het nou een straattokkie, een regiment Serviers of Taliban is, je kan je voornemen dapper op te treden maar pas op het moment supreme weet je of je het ook doet-kunt. Zelfs als je een keer dapper bent geweest, is dat geen garantie dat je die moed een volgende keer ook op kunt brengen. Moed, de fysieke althans, is geen constante factor. Dat is mijn ervaring.

Sorry dat ik wat uit mijn slof schoot Luctor. Het zit me echter behoorlijk hoog dat de werkelijke incompetenten die verantwoordelijk waren voor het debacle, nog steeds ‘gewaardeerde’ collega’s zijn in de politiek. Of als ‘deskundige’ worden uitgenodigd om her en der aan te schuiven.

Voorhoeve kreeg een hoop flak hoewel hij de nalatenschap van ongelooflijke knoeier ter Beek kreeg. Ter Beek, het staat op mijn netvlies gebrand, sprak op het journaal bij het uitzwaaien van de troepen naar de enclave: ‘desnoods gaan we robuust optreden’. Die uitspraak na het uitrukken van o.a. de 25mm tanden, is hij nooit op afgerekend. Luchtmobiel was eigenlijk net opgericht en amper droog achter de oren (een verhaal op zich). De hele krijgsmacht zat midden in een (rommelige) reorganisatie en bezuinigingsspiraal. De legerleiding wilde de opdracht aanvankelijk niet maar miste de morele moed om voet bij stuk te houden. Die lichte en verzwakte uitrusting bij uitzending, en amateuristische opleiding, was ronduit misdadig. Zeker als er wel geroepen werd ‘robuust’ op te gaan treden. Daar zijn Couzy en aanpalende sterren, medeverantwoordelijk voor. Zij waren de professionals en ongeacht wat voor eikel ter Beek was, zij hadden met hun vuist op tafel moeten slaan en desnoods ontslag moeten nemen. Na het debacle hebben ze er alles aan gedaan de missers onder het kleed te vegen. Dat deden ze altijd. Zie ook de Hercules ramp. Misschien als Patrick Cammaerts, een ‘soldaten’ generaal, de leiding krijgt, die leiding op een hoger plan komt.

Karremans liet zijn mensen in korte broekjes en-of T-shirts rondlopen in een gevechtszone. Dat op zich was al tekenend.

op 07 02 2007 at 16:10 schreef Tjerk:

Op tal van plaatsen in Nederland kun je trainingen volgen in Krav Maga. Een zelfverdedigingssport voor de straat, ontwikkeld door Imi Lichtenfeld.

Lichtenfeld heeft de techniek ontwikkeld in de tijd dat fascistische bendes op zoek waren naar joden om in elkaar te tremmen. Het verhaal gaat dat hij in zijn eentje 20 man aankon.

Na de oorlog verhuisde hij naar Israel en werd hij de no.1 instructeur van het Israelische leger.

Motto: "So that one may walk in peace"

http://www.kravmaga.nl/index.php?pagina=home

op 07 02 2007 at 17:28 schreef Elke:

Peter schreef: "Als ik het met mensen aan de stok krijg, zijn het vrijwel altijd Nederlandse, blanke tokkies. Als iemand me matst, of het voor me opneemt, of iets door de vingers ziet, is het vrijwel altijd een allochtoon.

Wat raar.
Ik woon in Drenthe, waar nogal wat "allochtonen" asielzoekers met een A-status (echte dus) zijn, en behoorlijk geintegreerd zijn.
Desalneittemin is mijn ervaring precies andersom, ondaks dat jij in Den Haag woont, een regio die heavily understated wat culturele spanningen kent.

De score van de laatste tijd:
Aan de stok Allochtoon:
– Een groepje beruchte -werkloze!- Turkse adolescenten staat met hun peperdure cabrioletje op een invalidenparkeerplaats te hangen, provoceren en naar voorbijgangers racistische opmerkingen te schreeuwen.
Ik vraag ze om weg te gaan zodat ik (houder invalidenparkeerkaart) er kan gaan staan, ze maken amok en de politie moet erbij te pas komen.
– In Meppel uitgescholden voor "blanke kankerhoer", door een aantal op het oog Marokkaanse meisjes met Fatima-Elatik-ish hoofddoeken (al-Amirastijl, "prinsessestijl", de stijl die de zogenaamde "moderne" maar eigenlijk gewoon alleen maar gifgebekte provocatiemoslima’s graag dragen).
– In Leeuwarden in een winkelstraat uitgescholden voor "teringblanke", door een rondhangende en provocerende, gemengde groep van Antillianen/Marokkanen.
– Op het marktplein in Deventer uitgescholden voor "hoer", door een aantal op het oog Turkse jongens.
– Voor De Slegte in Zwolle een aantal Turkse jongens "straks mag je niet meer lezen wijf, ben je er alleen nog voor de kinderen", en "koop een koran, leer je tenminste wat nuttigs!".
– In Steenwijk bij een marktkraam weggeduwd door een Marokkaans gezin, bestaande uit een oudere vrouw, twee jongere vrouwen en een oudere man.
Op mijn reactie "stelletje aso’s" volgde een stroom arabische verwensingen, waarin het enige te ontcijferen Nederlandse woord "discriminatie" was.
– In een halalslagerij 2 euro meer betaald voor hetzelfde pond lamsgehakt dan de volgende klant, een moslim: het werd toegegeven; de volgende klant was "broeder" en ik niet – maar meneer respecteerde mij wel héél erg, zo verzekerde hij me.
– In een provinciestad in het Oosten van het land benaderd door een groepje agressief bedelende Turkse jongens, leeftijd ongeveer 10 jaar.
"Geef geld!"
Mijn simpele Nee werd beantwoord met pogingen om mijn handtas van mijn schouder te trekken, en een paar schoppen tegen mijn schenen.
– In een supermarkt een voordringende Marokkaanse gevraagd om net zoals de andere klanten op haar beurt te willen wachten.
Haar antwoord: "Straks zijn wij hier de baas".

Aan de stok Autochtoon:
– Een beruchte gepensioneerde ambtenaar, die voor zijn lol overal rondfietst en kijkt of er soms ook regeltjes worden overtreden.
Een politieagent kwam op zijn verzoek verontschuldigend vragen of ik mijn bus voortaan 2 meter verderop wilde parkeren, zodat deze op de wettelijk vastgestelde parkeerafstand van een "kruispunt" (flauwe knik in de weg, zijstraatje) zou staan.

"Gematst Allochtoon"
– Een Surinaamse heer die me geholpen heeft om een zwaar pakket in mijn bus te tillen.
– De Turkse lokale pizzabakkers die me een tip gaven waar je mooie stoffen voor kleding kon krijgen.

"Gematst Autochtoon"
– Hulp bij autopech, ’s nachts, op de snelweg.
– Vrachtwagenchauffeur geeft me een steengoed Zwitsers spuitbusje waar je vastvriezen van je deurrubbers mee kan voorkomen.
– Amerikaans bedrijf stuurt, bij wijze van uitzondering en omdat ik zo razend enthousiast ben over de kwaliteit en de prijs van de door hen geleverde goederen, hun schitterende catalogus geheel gratis naar me op.
– Slijter geeft me een gloeiend college over de wijnoogst van 2006, alhoewel hij weet dat ik me de wijnen waarover we het hebben niet kan veroorloven.
– We veranderen van soort abonnement bij de Telegraaf: van dagelijks aan huis naar een combi-internetabonnement.
De verlangde ingangsdatum van de wijziging wordt door de telefoniste genoteerd: zo spoedig mogelijk.
Hoewel deze omzetting ten nadele is van de Telegraaf, belt de volgende dag toch een dame om me te waarschuwen dat ze onze wens welzeker hebben genoteerd, maar dat die pas in april in zal gaan, daar het kwartaal net is betaald.
"Zodat we niet 3 maanden zullen denken dat ze onze wens naast zich neergeld hadden".
Ze legt uit dat het meisje dat mijn telefoontje aannam, er pas twee dagen werkte.
– de lokale supermarkt doet me een aantal witbroden cadeau, omdat ze weten dat ik die gebruik om de vogels te voeren.
– Een Haagse politieagent brengt mij en een vriendin in zijn bus van de dichtstbijzijnde invalidenparkeerplaats bij de Pier van Schevingen naar de ingang van de pier.
Ik moet daar zijn voor een verkiezingsbijeenkomst op 22 november.
De rit gaat over het voetgangersgedeelte; het was veel te ver voor mij om te lopen.

Ik heb me beperkt tot incidentele contacten; mijn ervaring met autochtonen en allochtonen uit kennissenkring zijn er buiten gelaten.

Wie volgt?

op 07 02 2007 at 17:34 schreef Elke:

Hee Peter, ren jij soms hard weg zodra je een allochtoon ziet, jongen?
Dat lijkt me de enige plausibele verklaring voor dit eclatante verschil in ervaringen….
Goed voor je conditie trouwens, dat eventuele wegrennen; zeker wanneer je in Den Haag woont want daar héb je nogal wat allochtonen… :-)

op 07 02 2007 at 18:56 schreef aukje:

Ik heb ooit in de buurt van een liquidatie gestaan en het grote verschil met mensen die achteraf commentaar leveren is dat je het totaal niet verwacht op die plek op dat moment, dat het echt heel snel gebeurd is en dat alles verder gewoon doorgaat (trams rijden voorbij, de dader loopt alsof er niets aan de hand is weg, het lijkt inderdaad gewoon een mens).
Die vrouw zal het teveel uitmelken (maar ze deed meer dan de meeste mensen met een kind bij zich hadden gedurfd) en de dutchbatters zaten fout toen ze feest vierden en toasten met schurken (maar de amerikanen wisten precies wat er ging gebeuren en hadden besloten geen luchtsteun te verlenen), over de mensen op het filmpje is het m.i. allemaal te simpel geoordeeld (misschien was de mevrouw die rondliep de moeder, de vrouw die de was ophing zag helemaal niet wat er was gebeurd).
Hypocritie komt veel voor. Mensen zijn vaak laf en na de oorlog was iedereen in het verzet. Mijn opa en oma hadden onderduikers in huis maar riskeerden daarmee wel hun leven en dat van hun kinderen. Zo makkelijk was dat niet.

Peter, vorige week had ik met mijn dochter van 8 een wandeltocht met een boswachter: "de duinen bij nacht". Leek me leuk en spannend. Echter van het eerste tot het laatste moment deed deze boswachter niets dan ons wijzen op het verkeer dat we hoorden, de vliegtuigen die ervoor zorgen dat er in de duinen altijd herrie is, de verschrikkelijke lichtvervuiling waardoor het nooit meer donker is, de last die dieren hebben van bewoners van huisjes die veel te veel spots in hun gebied hadden gezet. Kortom, de mensen maakten alles kapot.
En die man had echt wel een punt hoor, maar zijn eenzijdigheid was voor mij een keerpunt. Zijn die idealisten zulke betere mensen of is het allemaal iets te gemakkelijk?

Juist met een kind van 8 erbij realiseerde ik me dat het een nationale sport is geworden om te kiezen voor een standpunt van onvrede, iedereen voelt zich daar prettig bij, gezellig samen goed tegen de asholes.

Ik denk dat je stukken beter zouden worden als je iets origineler/creatiever/veelzijdiger kijkt en daarmee meer recht doet aan de complexiteit van het onderwerp.

(De jongens die wegliepen toen je werd aangevallen begrijp ik helemaal niet.)

op 07 02 2007 at 19:18 schreef simone:

Aan de stok:

Elke, kan men zien dat je invalide bent? In veel allochtone kringen sta je dan heel laag in de pikorde.

Je mag het eigenlijk niet zeggen maar mijn aanvaringen (regel is regel zonder enig begrip)met een aantal surinamers en een enkele turkse functionaris is dat deze mensen vaak ongelooflijk veel dommer waren dan hun gemiddelde collega. Echt dat ik met mijn mond vol tanden stond gezien de totale onredelijkheid. Het waren vooral ambtenaren (lokketist gemeente zwembad, tramconducteurs), mensen bij een financiele instelling.
Zo was ik met een vriendin die hoewel ze wel voor parkeren betaald had maar (omdat het kentekennummer verkeerd doorgegeven was via de mobilifoon tussen twee surinamers)toch een boete kreeg, men wilde deze fout ter plekke niet herstellen.

op 07 02 2007 at 20:01 schreef Tjerk:

@Elke; ik woon in hartje Den Haag, in een Turkse buurt.

Aanvaring allochtoon:
– Turkse jongetjes gevraagd of ze op wilden houden op de papierbak te slaan. Reactie: Meneer, mogen wij het papier voor u weggooien?

– Op de fiets: een oudere Turkse (?) man in een geparkeerde auto gooit vlak voor mij de autodeur open. Ik kan niet meer ontwijken. Hij verontschuldigd zich uitvoerig. "Sorry, het is mijn fout. Het is mijn fout." Ik (met de hand op mijn borst): "U laat me wel schrikken, zeg!" Hij, hand op mijn schouder: "Nee, maar het was mijn fout. Sorry, sorry." We nemen hartelijk afscheid. Even later bemerk ik een slag in mijn wiel. Ik zie de man nog lopen. Heb hier geen zin in. Ben blij dat ik niet met mijn knie tegen de autodeur ben gekomen en maandenlang last houdt.

Positief:
Turkse bazaar bij ons in de straat. Groot spandoek in het Nederlands. "Iedereen welkom!" Heb er even rondgeneusd. Iedereen was met zichzelf bezig. Voelde me er een beetje buiten vallen. Weggegaan.

Jouw verhaal roept bij mij de vragen op: Turken in de achterhoek zoveel irritanter dan Turken in Den Haag? Zou het anders zijn als ik geen jonge vent was maar een vrouw met een stok?

op 07 02 2007 at 20:45 schreef Peter Breedveld:

Hé, Tjerk is een stadgenoot. Althans, ik woon in Rijswijk. Soon to be een Haagse wijk.

Verhaal: ik keek een keer uit het raam, gealarmeerd door een heleboel lawaai op straat, en zag mijn buurman met een rood hoofd schreeuwen tegen drie jonge Marokkanen. Die schreeuwden natuurlijk terug. Het was makkelijk te zien dat het zo niks werd tussen die vier.

Het werd me duidelijk dat het ging om wat rotzooi dat daar op de straat lag. Volgens de buurman hadden zij dat daar neergegooid. OP hoge toon eiste hij dat ze het opruimden, maar dat verdomden ze natuurlijk. Op een gegeven moment liepen ze gewoon weg.

Ik deed mijn raam open en riep naar beneden: ‘Zeg jongens, gaan jullie die zooi daar echt laten liggen?’ Ze keken omhoog en eentje begint te sputteren: ‘Maar meneer, wij hebben dat helemaal niet…’ Maar een van de andere jongens stoot hem aan en zegt: ‘Pak nou maar gewoon.’ En dat deed-ie. Ik roep: Bedankt hè! Ze roepen terug: ‘Geen probleem, meneer!’ En lopen weg. De rust keert weer.

op 07 02 2007 at 21:10 schreef vander F:

Mwah, het sterft van de Turken hier in Deventer maar het valt mij niet echt op.
Gezellig langs elkaar heen leven, vriendelijk en oppervlakkig.
Nogal gewoontjes.

@Peter Breedveld;
ik heb hierboven een persoonlijke anecdote geschreven over een terloops moment in India.
ik heb dit op veel plaatsen op aarde mogen zien.
Mededogen was, en is, in mijn ervaring dun gezaaid op deze wereld.
Over groepsvorming, specifieker, groepende jongemannen zonder vriendinnetje;
die zijn overal ter wereld lastig.

Staat los van ideologieen maar diezelfde ideologieen worden gretig onderzocht door de behoeftige adolescent.
Als immer.

Dapperheid, angst, onthechting of mededogen.
Dat zijn nogal primaire processen bij de mens,
de politiek/ideologische uitspattingen zijn meer symptomatisch en niet de oorzaak van de ‘ellende’.

"A real hero is a dead hero"

Maar wat speelde er zich allemaal op het bewuste filmpje?
Een buurvrouw hangt de was op, lijkt duidelijk niet op de hoogte van de gebeurtenissen.
Een zenuwachtig lijkende dame die zich wel ergens bewust van lijkt…afijn.
Onthechting, ontkenning, angst of mededogen?
Er gebeurt iets maar niemand op de binnenplaats weet precies wat?
Iemand heeft alleen ietst gehoord, een ander een deel gezien.
Kan allemaal.

Maar gewoon, op straat, mensen niet eens laten creperen maar even beschaafd uit het zicht leggen om te sterven….
Ook gewoon mensen in een gewone stad gewoon ergens op aarde.
Heel terloops en passief.

Minder ‘erg’?
Anders ‘erg’?
Desinteresse, mededogen?

op 07 02 2007 at 22:13 schreef Peter Breedveld:

Wat zal ik zeggen, Van der F. Mensen raken blijkbaar afgestompt als ze elke dag mensen van de honger zien sterven.

Maar dan nog kan ik er niet bij dat dat mens gewoon doorging met haar was. Hoe blind en doof moet je zijn om niet te zien wat daar vlak onder je gaande is?

op 07 02 2007 at 22:40 schreef Marijke de Jonge:

Ik vraag me af of het met saamhorigheidsgevoel te maken heeft. Geweld gebruiken vinden veel mensen minderwaardig. Mensen die het met woorden niet af kunnen, deugen niet. Als je toch geweld gebruikt, voel je je schuldig. Je hele opvoeding en gewetensvorming is daar op gericht.

Ik heb eens vier meiden die me na schooltijd belaagden met een tak van me af geslagen. Eén van die meiden: ‘Hé joh, je kan wel iemand een ongeluk slaan met dat ding’. Blijkbaar dacht ze dat ze me met z’n vieren wel mochten schoppen en slaan en dat ik me niet zou verdedigen. Hartstikke gek. Maar ik was nog gekker, want achteraf vond ik dat ze gelijk had: ik had wel iemand een oog uit kunnen slaan met m’n ‘wapen’. Klassiek geval: een slachtoffer dat zich schuldig voelt omdat ze een ander wel eens pijn had kunnen doen terwijl ze zich alleen maar verdedigde.

Agressie en geweld zijn taboes. Word je er toch mee geconfronteerd, ga je ervan uit dat je met ongeciviliseerde Tokkies, agressieve zuiplappen of hooligans (of hondenliefhebbers, AFA, extreemrechtse knokploegen en tegenwoordig dus ook soldaten van Allah) te maken hebt. Omdat het in jouw wereldbeeld niet past, heb je er geen verweer tegen en is het al heel wat als je je afkeuring durft te laten blijken. Dat is geen onverschilligheid, meestal is het ontzetting en verlamming. Of verlamming door ontzetting.

In onze samenleving hebben we de overheid het geweldsmonopolie gegeven en vooral op wereldniveau geven de meeste mensen diplomatie de voorkeur boven het gooien van bommen. Daar is de VN voor opgericht. In die kringen is het gebruikelijk ongeciviliseerde Tokkies, agressieve zuiplappen en hooligans gewoon spreektijd te geven zodat ze hun agressie ritueel kunnen kanaliseren.

Ik vond dat eigenlijk wel best zo en ik zou niet graag in Salahedinnes wereld willen leven. Alleen maar een cultuurverschil extra waar ik niet blij mee ben. Of moeten we agressie en geweld toch (weer) in ons wereldbeeld opnemen, en weer een beetje beuliger worden?

op 07 02 2007 at 23:42 schreef Elke:

Simone schreef: "Aan de stok:

Elke, kan men zien dat je invalide bent? In veel allochtone kringen sta je dan heel laag in de pikorde.

Ja, ik loop met een stok.
Iets dat Tjerk blijkt te weten.

op 08 02 2007 at 12:23 schreef vander F:

en ja,
ik ben wel eens in elkaar geschopt door 5 skinheads in Noordwijk-binnen eind ’85.
Enz.
Knokpartijen genoeg meegemaakt, bedreigingen in 98% van de gevallen rationeel opgelost.
Zoveel klappen loop je nou ook weer niet op in een mensenleven gezien.
In Amsterdam eens beroofd van een joetje door een vingervlug gozertje.
Met een op heroine overgedoseerde dooie Engelsman, lijkstijf als hij was op een plank vervoerd naar de politie Jeep.
een joelende schare kinderen om ons heen.
Sta je in ene in India, 20 jaar oud.
Na wat geschuif via de achterdeur bleek dat z’n voeten bleven uitsteken en de deur niet gesloten kon worden.
Rigor Mortis op z’n top.

Uiteindelijk werd de onfortuinlijke Brit op de voorbank geplant, hoofd naar beneden, de benen door het geopende raam naar buiten.
Even het raam aandraaien, die zat mooi vast!.

Vrolijk schommelend verdween de onderzoeksrechter en z’n gevolg in de,
de benen van Joe zwaaiend uit het aangedraaide raam..

En ja,
het stompt af, als je het dag tot dag echt meemaakt,
niet de afstomping via TV, die is mentaal en voorgefilterd.
Maar dat leidt uiteindelijk, oneindig minder heftig, ook tot ontkenning en onthechting.

Na betaling van 1000 rupia ‘bakschisch’, kreeg ik m’n paspoort na een dagje verhoren op het politiebureau weer terug.
Nog even een theetje gedronken met de agent van dienst.

Een paar dagen later had ik ‘m in m’n zak…
*ander verhaal*

Ik vind de media in Nederland ook wel errug hygienisch qua HB gehalte van de aan den volke getoonde beelden.
Men is het hier ook wat ontwent, al dat bloed enzo.

op 08 02 2007 at 12:49 schreef Tjerk:

@Elke; ik raadde het vanuit wat je hier schreef over die invalidenparkeerplaats en simones vraag – in introductie.

Komen weer een paar verhalen op. Tien jaar terug:

1. Stad in Gelderland. Ik rijd op de fiets naar de supermarkt. Bij de supermarkt zie ik een viertal jongens rondhangen. Er bekruipt me een onaangenaam gevoel. Bij het wegrijden van de supermarkt, zo’n twintig minuten later, wordt ik door het viertal ingehaald. He zeg, stop eens even! Zo’n twintig meter voor mij is een viaduct, uit het zicht. Ik besluit te stoppen. "Ben jij homo?" Het is wel duidelijk welke richting dit opgaat. Ik maak een grapje om de situatie te verluchtigen: "Dat zeggen er wel meer." Een vrouw fietst voorbij. Stik denk ik, je ziet toch dat dit geen vriendelijk onderonsje is? De heren zijn inderdaad niet van plan het bij een gebbetje te laten. Een klap tegen mijn achterhoofd. Een duw. Ik val half van mijn fiets. Nog een paar klappen. Een trap in mijn gelaat. Bij een nabijgelegen fabriek gaat een raam open: "Hee, wat moet dat daar? De knullen gaan er vandoor. Meer dan een paar schrammen en een paar weken straatvrees houd ik er niet aan over. De daders waren net zo blank als ik.

Omstreeks die jaren:

Een Marokkaanse collega en ik mochten graag discussieren over het geloof. Hij gaf me een boek mee. De schrijver, een econoom, beweerde dat de islamitische orde de meest ideale maatschappij zou opleveren. Op zekere nacht was ik reizende, en dat was een goede gelegenheid om het boek een te bekijken. Ik had de parterre opgezocht, om in alle rust te lezen. Op zeker moment passeerden twee niggah’s. Een van hen had het motief op het boek bespeurd. Hij stootte zijn maat aan. Ze keerden om, mijn kant op. Daar zit je dan, ’s nachts, alleen op de parterre. Slik. "Wat is dat voor boek". Ik legde uit waar het boek over ging, mijn stem hoger dan normaal. ‘O God, dat worden klappen…’ "Waarom lees je dat boek" "Omdat ik geinteresseeerd ben." – wtf, waarom moet ik die ee nu zo uitrekken, o God, shit, nu gaat het gebeuren. De boeven keken elkaar veelbetekenend aan. – "Cool man. Boks" Hij stak zijn vuist uit. Ik zette mijn knokkels op de zijne. Ze draaiden zich om, klommen de trap op, en lachten het uit. Ik voelde me vernederd. Maar ze hadden gelijk. Ik had me laten opnaaien. Zij spotten met de spoken die ik me in mijn hoofd haalde, met mij omdat ik me door die spoken liet leiden. Ik had mezelf vernederd, in mijn angst voor figuren met zwarte smoelen en urban dress.

op 08 02 2007 at 12:51 schreef Peter Breedveld:

Vanmorgen, op het Amsterdamse Centraal Station, werd ik aangevallen door een superagressieve geüniformeerde NS-medewerker die niet tegen kritiek kon, nota bene. Let wel: een autochtoon. Ik werd ontzet door… een allochtoon. Ik werd trouwens omringd door vrouwen, *vrouwen!* die me tegen hem wilden beschermen. Maar mishandeling door een NS-medewerker, het zou een mooi, verlaat kerstcadeautje zijn geweest. Wat zou ik die man bij zijn taas hebben gehad, zeg. Klote-allochtonen ook.

op 08 02 2007 at 16:10 schreef Elke:

Ja.
Losse verhalen.
Dat is uiterst gevoelig voor de kunst van het weglaten.
En dan vul je al snel een heel draadje met politiek correcte jubilations.
Ik blijf meer zien in een algemene opsomming van die vier categorieen, naar eer en geweten dan.

op 08 02 2007 at 16:15 schreef Bernadette:

Losse verhalen zijn leuk, maar ook vrijblijvend omdat de verteller altijd de neiging heeft algemene conclusies te verbinden aan zijn eigen ervaringen.
En dan krijg je van iemand uit Rijswijk die ’t beste voor heeft met de moslims een totaal ander beeld dan van iemand uit b.v. Schotelcity 020 (of Bananenrepubliek a/d Amstel in mijn geval) die ’t helemaal gehad heeft met die n-w tokkies.

op 08 02 2007 at 16:41 schreef Peter Breedveld:

Tuurlijk. Mijn ervaringen zijn ‘losse verhalen’, die van Elke zijn representatief. Bovendien woon ik in Rijswijk, dus dan is mijn ervaring minder waard dan iemand die in Schotelcity woont.

Maar ten eerste heb ik niet altijd in Rijswijk gewoond, maar bijvoorbeeld ook in het Haagse Laakkwartier en ten tweede ligt dat Laakkwartier echt pal achter mijn huis.

Ten derde, en daar durf ik vergif op in te nemen, praat ik met heel wat meer moslims dan Elke of Bernadette.

Ten vierde is het woord ‘allochtoon’ voor mij geen synoniem voor ‘moslim’.

En ten slotte heb ik niet alleen het beste voor met moslims, maar met iedereen.

op 08 02 2007 at 17:56 schreef Edwin:

Citaat Peter

" En de omstanders die toekeken toen in de Tweede Wereldoorlog de Joden uit hun huizen werden gehaald, die stonden daar ongetwijfeld ook enthousiast te smeden."

Dat is wel erg makkelijk om anderen af te zeiken in omstandigheden die jij en ik niet hebben meegemaakt.
Was jij soms wel op de gewapende Duitsers en handlangers afgestapt die bezig waren de joden weg te halen, Peter?

op 08 02 2007 at 18:09 schreef Bernadette:

Kom kom, Peter, beter lezen.

Dit

Tuurlijk. Mijn ervaringen zijn ‘losse verhalen’, die van Elke zijn representatief. Bovendien woon ik in Rijswijk, dus dan is mijn ervaring minder waard dan iemand die in Schotelcity woont

schrijf ik niet en het is er ook op geen enkele manier in te lezen, behalve als ’t woord Rijswijk al als een rode lap op je stierengemoed werkt. Niet best.

Iets anders. Dat je met ‘veel moslims’ praat, geloof ik graag, maar daaraan kleeft hetzelfde bezwaar. Ze noemen dit geloof ik de ‘bandwagon fallacy’.

op 08 02 2007 at 19:48 schreef Cor:

Wat een slap gelul – we ten onderhand allemaal wel dat we individuen niet kunnen stereotyperen.
Ik zie het niet zitten om al mijn ervaringen met agressieve niet-westerse allochtonen op te noemen, omdat dat slechts is voor mijn bloeddruk; maar het zijn een boel ervaringen en evident gerelateerd aan cultuurverchil, verschil van waarden en normen.

Overrepresentatie van nietwesterse allochtonen in de gevangenis, bij de EHBO, bij bureau Halt et cetera laat duidelijk zien dat straatcriminaliteit in Nederland ‘een kleurtje heeft’.

Veel kutmarokkaantjes gedragen zich puur als BURGERBEZETTER in totaal van kleur verschoten wijken van Rotterdam.

P.S.
"een kleurtje heeft" en "van kleur verschoten" zijn maar uitdrukkingen ; mijn halve familie is donker (Indonesisch).

op 08 02 2007 at 20:28 schreef Peter Breedveld:

Oké Bernadette, waarom merkte je dan tussen neus en lippen door op dat ik in Rijswijk woon en niet in Schotelcity?

En dat ‘losse verhalen’ van Elke, hoe moet ik dat dan interpreteren?

Dat je met ‘veel moslims’ praat, geloof ik graag, maar daaraan kleeft hetzelfde bezwaar. Ze noemen dit geloof ik de ‘bandwagon fallacy’.

Hoe ze het noemen, interessert me geen ruk. Maar dat ik het, wanneer ik over moslims praat, over mensen heb die echt bestaan, en dat jij en Elke het, als jullie het over moslims hebben, vooral hebben over moslims in de media en over theorieën, wilde ik hier even hebben genoteerd.

Het zal allemaal wel, Cor, dat allochtonen overgerepresenteerd zijn in de criminaliteitscijfers. Feit blijft dat, wanneer ik het aan de stok krijg met iemand op straat, in de trein of de bus, dat vrijwel altijd een autochtone, blanke heer is. En dat komt niet doordat ik nooit allochtonen zie of spreek.

op 08 02 2007 at 22:03 schreef Bernadette:

Nou, net zo merkte ik op dat ik in Bananenrepubliek a/d Amstel woon. Dat (of Rijswijk) verklaart niet alles, dus zette ik erbij: het beste voor hebben versus het helemaal gehad hebben.

Die ‘losse verhalen’ zijn subjectief (in jouw geval en het mijne en dat van Elke) en leuk voor aan de borreltafel of in een column, maar niet om algemene conclusies aan te verbinden.
Dus wat zegt het voor mij persoonlijk dat jij vrijwel altijd autochtone klootzakken tegenkomt? Weinig. Behalve dat ik graag een goed geschreven column lees.
En wat zegt ’t dat ik in mijn eigen buurt veel hoogst hinderlijke domme negers tegenkom?
Even weinig. ’t Blijft voor jou exotisch aapjes kijken.

Nou doe je net alsof ik ‘nooit moslims’ spreek en je weet heel goed dat dat niet waar is. Qua aantal spreek jij er vast meer dan ik, maar ook vooral van een ander soort (vooral VU-moslims en media-meiden e.d.?), terwijl de reëel bestaande moslims die ik spreek, eerder (aangetrouwde) familie, buren en straatmoslims zijn.

Ik zeg toch ook niet dat ik gelijk heb omdat ik dagelijks echte negers zie – of dat wat een ander, die minder negers kent, over negers zegt minder waard is? Dat is wat je impliceert met je ik spreek échte moslims!.
Dat is geen argument, het is een doorzichtig discussietruukje.

En wat je tegenwerpt tegen Cor (dat zal allemaal wel met die criminaliteitscijfers, maar ik kom ze niet tegen) is nog veel flauwer.

(Zo, en nu wat strekoefeningen om morgen spierpijn in de hurken te voorkomen.)

op 08 02 2007 at 22:31 schreef Peter Breedveld:

Nee, Bernadette, wat echt flauw is, is om hier voortdurende keiharde waarden te komen debiteren over bijvoorbeeld moslims, en elk voorbeeld van het tegendeel af te doen als produkt van mijn vermeende naïviteit of geilheid of overmatige goedhartigheid. Daarna te suggereren dat ik er toch eigenlijk niet veel van weet want ik woon tenslotte in het blanke Rijswijk en ben verblind omdat ik ‘het beste voorheb’ met moslims. Dát is flauw.

Nu héél diep op mijn hurken, want ik hád het tenslotte al uitgelegd: wat ik bedoel te zeggen, als ik stel dat ik dagelijks nogal wat moslims spreek, is dat er een hemelsbreed verschil is tussen jullie theorieën en mijn praktijk. Dat kun je achteloos wegwuiven: ‘Ach, losse verhalen'(nadat jezelf een compleet overzicht van je eigen ervaringen op schrift hebt gesteld, dat wel) maar overtuigend is het niet. Je hebt de theorieën, en de wetenschappelijk aandoende schemaatjes, en de verhalen uit de media, en de cijfers, en dan heb je nog de praktijk van vlees en bloed, waaruit blijkt dat er toch echt heel goed is samen te leven met die vermaledijde allochtonen. Zelfs met diegenen die geloven dat de koran het letterlijke woord van God is. En dat lijkt me belangrijke informatie, geen discussietruukje.

op 08 02 2007 at 23:06 schreef Bernadette:

Maar hoezo toch ‘jullie theoriën’ als zowel Elke en ik ook reëel bestaande moslims kennen en spreken en er mee mailen?

Hoe goed er valt ‘samen te leven’ met alochtonen, zou ik zelf toch iets eerder vragen aan bewoners van Schotelcity of Bananenrepubliek 010, 020 enz.
Het lijkt wel of je weer terug wilt naar de discussie van vóór Pim Fortuyn.

op 08 02 2007 at 23:19 schreef Peter Breedveld:

Of jullie nou met moslims mailen of niet, ik heb toch heel wat theorieën voorbij zien komen, of niet? Ik breng bijvoorbeeld die verhandeling met die driehoekjes in herinnering.

En waarom is het oordeel van iemand die in Schotelcity woont meer waard dan dat van mij? Of van Tjerk?

Dat ik niet terug wil naar de discussie van vóór Pim Fortuyn, daarvoor lijkt me deze website een sterke aanwijzing.

Ik ben tegen de politiekcorrecte omzichtigheid als het om allochtonen en moslims gaat. Maar ik ben erg blij met de multiculturele samenleving. Altijd geweest ook.

op 09 02 2007 at 12:18 schreef Bernadette:

Jawel, maar dan is ’t op z’n minst allebei terwijl jij er een tegenstelling van maakte die niet met de werkelijkheid overeenkomt.

Meer waard heb ik niet gezegd, ik bedoel meer Ockham’s razor: samenleven in de praktijk. Dat levert meer praktijkverhalen op, uit ’t leven gegrepen, dan als je moslims vooral beroepshalve ontmoet. Dat laatste is niet minder waardevol of interessant.

Van mij mag je blij zijn met ‘de multiculturele samenleving’ (over theorieën gesproken…), ik vind dat een wangedrocht dat van bovenaf aan de mensen van de immigratiewijken is opgelegd. Bij jou in de straat wonen ze niet (niet dat je mening minder waardevol maakt, maar dat van dat ‘samenleven’ heb je momenteel niet uit de eerste hand – en dat verschil kun je niet wegpoetsen).
En me dunkt dat de evidence eerder wijst op nadelen dan voordelen.
Wat niet wegneemt dat je dat niet iedere individuele immigrant voor de voeten kunt werpen (tenzij zich misdragend).

op 09 02 2007 at 17:34 schreef saranca:

De meeste mensen die het kunnen betalen die ik ken wonen niet in de bijlmer. Bernadette, heb je bewust voor een woonomgeving met heel veel buren die van verre komen en bevalt het je daar nog voldoende om er te blijven wonen? Ik heb er wel eens iemand bezocht en voelde me heel onplezierig, eerst de parkeergarage en toen eindeloze galerijen en ben benieuwd hoe het voor jou is.

op 09 02 2007 at 19:04 schreef Bernadette:

Saranca, ik heb ruim 20 jaar geleden bewust gekozen voor het stedebouwkundige concept (van de hand van wijlen ir. Siegfried Hassuth, geïnspireerd door Le Corbusier) van de Bijlmermeer. Ik ben een grote hoogbouwfan en de Bijlmer sprak me enorm aan.
Omdat ik gereisd heb, vond ik het niet zo grooschalig (dat de meeste Nederlanders terugschrikken van die grote, stoere flatgebouwen komt doordat ze woonerven gewend zijn), er zijn in andere landen veel grotere Bijlmers.

Belangrijk onderdeel van het ontwerp was de fraaie groenwaterstructuur en het autovrije karakter, heel visionair omdat spelende kinderen er alle ruimte hadden. Parkeren gebeurde in gebouwen van een (vond ik) grote, harde, heldere schoonheid. Auto’s reden over verhoogde dreven, het woonpark was autovrij.
Ik heb ooit nog een plan aangeboden aan de deelgemeenteraad om die overgedimensioneerde parkeergarages op te knappen en deels in te vullen met een programma: casco bedrijfsruimten, ateliers, een overdekte sportzaal, roller disco etc., etc.
Maar ja, die mensen hebben het verstand van een doperwt en de visie van een amoebe.

Onze flat was een gezellig rechtopstaand dorp, op mijn galerij woonden leuke mensen (destijds woonden er in mijn flat nog 70 % blanken, onder wie aannemers, winkeliers, onderwijzer(essen), rechercheur van politie, hoofdverpleegkundige, hoogleraar economie, organisatieadviseurt etc.).

Ik heb niet om die toestroom uit de Derde Wereld gevraagd. Ik heb al helemaal niet om hun verloederende, vandalistische, vervuilende, lawaaiige wangedrag gevraagd en hun stelselmatige regelovertreding en racistische (anti-blanke) onbeschoftheid.
De overheid en de woningcorporatie hebben de zaak eerst helem aal uit de hand laten lopen, net als in Schotelcity, en toen besloten dat 2/3 van die bouwkundig perfecte, ruime appartementen in het groen met fraai uitzicht tegen de vlakte moesten.
De sloopnomaden werden (in de Bijlmer of elders) geherhuisvest. Daardoor ontstond in de resterende flats een nog veel hogere concentratie tokkies.
Want sloopnomaden hebben voorrang bij de woningtoewijzing. De overgebleven blanken vluchtten weg, in plaats daarvan weer meer tokkies enz.
In mijn flat zijn nota bene Afrikanen veruit de grootste bevolkingsgroep!

Op de plaats van de gesloopte flatgebouwen komen zielloze, monofunctionele vinexwijkjes, veel te saai. Ik ben geen buitenwijk, ik ben een stadsmens, ik viel op het Le Corbusier-achtige ontwerp. En dat wordt nu verkracht.

Enfin. Ik ben bezig met verhuizen. Ik heb het helemaal gehad met die negers.
Natuurlijk zal ik ’t fraaie uitzicht vanaf 10 hoog erg missen, maar je kunt niet alles hebbben.

op 09 02 2007 at 21:19 schreef Tjerk:

@Bernadette; je zou je meer moeten concentreren op dit soort microcosmi van de Nederlandse multiculturele samenleving. Erg sterk, deze tekening. Veel sterker dan de algemene beschouwingen die je vertaalt.

Het vermaledijde is: de grote concentratie maakt zulke gezinnen niet meer te corrigeren.

op 09 02 2007 at 22:37 schreef saranca:

Bernadette,
Als je naar de opzet van het Bijlmerplan kijkt kan ik me voorstellen dat het ook een heel groot succes had kunnen worden. (Ik hou er ook niet van dat mijn kinderen als ze naar school gaan 3 drukke straten moeten oversteken en door straten moeten fietsen die heel smal zijn en voorbij worden gereden hoewel ze best nog wel eens slingeren. Auto’s zijn veel te dominant, veel beter als die niet overal komen.) Als de mensen er waren blijven wonen die zorg om hun woonomgeving droegen was het waarschijnlijk heel anders geworden. Men zegt dat de waarde van een huis bepaald wordt door de buurt en ik denk dat het dan voor 10 % gaat om ligging bij een stad, groen, speelvoorzieningen en voor 90% om de opstelling in het leven van de mensen die in die buurt wonen. Ik ben uit een zwarte buurt weggegaan en het is waar ik nu woon wel heel anders. Er hangt nooit iemand op straat. Alle tuintjes zijn bijgehouden, iedereen groet elkaar, men helpt elkaar, nooit keiharde raimuziek na 23.00 uur. Het land van ooit. De huisjes zijn niet groot en veel gehoriger dan mijn vroegere huurwoning maar de prijzen belachelijk hoog omdat de buurt zo gewild is. Eigenlijk zou ik alle kinderen gunnen om in zo’n vertrouwde sfeer op te groeien.
Zelf mis ik Amsterdam vreselijk. Hier hoor ik mezelf wel eens vloeken of is mijn huis een rommeltje en weet ik dat de buren daar op letten. Ook hield ik van de lekkere restaurantjes en de diversiteit. Alles in de krant en op dit weblog is opeens ver van mijn bed geworden en dat is zo anders, zo riant en luxe.

Je hebt het in de Bijlmer nog heel lang volgehouden en ik hoop dat je geen koophuis had want dan raak je het misschien moeilijk kwijt. Met een lange woonduur (als je huurde) maak je vast veel kans op een ander huis. Tip: Een vriend van mij is erg blij in Amsterdam Sporenburg (voor het Java-eiland). Hij woont ook in een hoog gebouw (wel kleiner dan de huizen in de Bijlmer) met mooi uitzicht over het water. Ik heb de indruk dat die buurt niet zo gauw zal verloederen. In ieder geval wens ik je veel succes!

op 09 02 2007 at 23:03 schreef Bernadette:

Dank, Saranca. Maar ondanks mijn woonduur maak ik langs de gewone kanalen weinig kans, immers, de soosjalistiese overheid sloopt op grote schaal huurwoningen (en zoals ik al zei hebben de sloopnomaden voorrang bij toewijzing).

Ik heb nu uitzicht op een woning op de Wallen via een kruiwagen. Klein, maar fijn. Weer huur, maar stukken goedkoper dan wat ik nu verwoon.
Ik snap heel goed dat je met je kinderen uit Amsterdam bent vertrokken. En ja, het is zuur dat je de leuke dingen van de stad moet missen vanwege die 90% die zo van belang is als je kinderen hebt.
Jij bent een van de velen die uit de stad is vertrokken om soortgelijke redenen. Dat zal de overheid nooit toegeven.

@Tjerk: Schei. Toch. Uit. Met je Wichtigmacherei. Het is al erg genoeg dat ik in zo’n microcosmos moet wonen. Dat je mijn verhaaltje sterk vindt (was trouwens voor de helft helemaal geen microkosmos maar een beschouwing), komt doordat je gefascineerd bent door exotisme. Doe eens een walk on the wild side.

op 09 02 2007 at 23:57 schreef simone:

Op

http://www.uitzendinggemist.nl

is een aflevering van Prem time te zien waarin een aardige winkelier (winkeliers nemen mensen in dienst, betalen flink belasting) aan het woord komt die vertelt over de last die hij heeft van berovingen, hij wil zich kunnen verweren.

Doodgaan in nederland is ook een situatie laten ontstaan waarin rovers helemaal nergens bang voor zijn en gewoon doen waar ze zin in hebben.
Nu is deze hoeksteen van de samenleving vermoord bij een beroving.

Wat een hopeloze situatie.

op 10 02 2007 at 12:19 schreef saranca:

Bernadette, Het is voor jou heel erg dat je woonomgeving zo verpauperd is maar je bent doordat je daar hebt gewoond wel een van de best geinformeerde publicisten. Als onderzoeksjournalist zit je daar wel op de eerste rang van het multi culturele drama. Helaas is er m.i. weinig belangstelling vanuit de media naar deze kennis.

op 10 02 2007 at 16:54 schreef Michiel Mans:

Bernadette schreef,

Enfin. Ik ben bezig met verhuizen. Ik heb het helemaal gehad met die negers.

Ik kan me er iets bij voorstellen maar de ene neger is de andere niet. Lijkt me. Ik heb weinig ervaring met Ghanezen of Ivorianen, wel met Surinamers en Zuid-Afrikanen. Ook een paar Amerikaanse zwarten. Dat was vergelijkbaar met ervaringen met blanken uit diverse streken. Soms positief, soms neutraal, soms negatief. Het lijkt me dat de Bijlmer een hoog zwart tokkiegehalte heeft gekregen. Wel begrijpelijk dat dit generaliserend werkt. Ik zou voor geen goud in de Bijlmer willen wonen. Los van het feit dat ik de bouwstijl vreselijk vond.

op 10 02 2007 at 18:54 schreef Bernadette:

Michiel, ik had het over soort dat in mijn wijk woont. Zwakbegaafden en tokkies. Dat was uit de context toch wel duidelijk?
Té overgevoelig zijn (overal ‘generalisering’ zien) is nou ook weer niet nodig. Misschien verwacht je van mij dat ik bij dit soort observaties altijd ritueel vermeld hoe veel leuke, intelligente negers in mijn privé-kring zitten. (Die er overigens net zo over denken, maar dit terzijde.)

op 10 02 2007 at 21:59 schreef Elke:

Simone schreef: "Op

http://www.uitzendinggemist.nl

is een aflevering van Prem time te zien waarin een aardige winkelier (winkeliers nemen mensen in dienst, betalen flink belasting) aan het woord komt die vertelt over de last die hij heeft van berovingen, hij wil zich kunnen verweren.

Doodgaan in nederland is ook een situatie laten ontstaan waarin rovers helemaal nergens bang voor zijn en gewoon doen waar ze zin in hebben.
Nu is deze hoeksteen van de samenleving vermoord bij een beroving.

Wat een hopeloze situatie. "

Ja, zeer tragisch.
Heb je trouwens gezien dat noch NOS-Teletekst, noch RTL teletekst er aandacht aan besteed?
De TV-journaals ook niet, dacht ik?
Talpa-text had het even, hebben ze wel vaker met incorrect nieuws, maar na een poosje is het dan weer verdwenen.
Zo ook nu.

Een poosje geleden groot nieuws over een dode man die in Drenthe langs de weg was gevonden, op alle teletekst-varianten raak, terwijl nog niet eens duidelijk was of de man door een misdrijf om het leven was gekomen.

Maar nu een arme Turkse winkelier, die nét gezegd had dat hij graag een wapen wou om zich de constante stroom overvallers van het lijf te kunnen houden, door overvallers vermoord.
Nee – dat is geen gewenst nieuws, dat illustreert het totale falen van onze overheid net een beetje té veel.

En het zou maar ongewenste discussies in het electoraat op gang kunnen brengen, jakkie.
Daar houden ze niet zo van.
Weg dus met dat nieuws, dat is geen nieuws.
Het grootste gevaar van propaganda is en blijft de kunst van het weglaten.

op 10 02 2007 at 22:56 schreef Elke:

Opmerkelijk om mee te vergelijken, zijn de gevallen Driss Arbib en Ali el Bejatti.
Deze omgekomen allochtonen waren lange tijd zeer prominent in het nieuws, in flagrante tegenstelling tot de doodgeschoten Arkan Yildiz.
Het NOS-journaal alleen al moet meerdere technische wagens hebben ingezet, om alle "human interest"-verhalen van omstanders, kennissen, vrienden en familie rond de dood van Arbib en El Bejatti te kunnen verslaan.
Dit nog afgezien van de talloze optredens van politici, politiewoordvoerders en woordvoerders van allochtone gemeenschappen en uiteraard de onvermijdelijke Job Cohen, die in Journaals, kranten, weekbladen en actualiteitenprogramma’s aan het woord kwamen.

Driss Arbib werd in een toko op het Mercatorplein door een politeagent doodgeschoten, nadat hij met het door hem van huis opgehaalde wapen om een ruzie mee te beslechten (een mes van 20 centimeter), de politeagent had bedreigd.
De communistische KMAN (Komitee Marokkaanse Arbeiders in Nederland) noemde het een racistische moord, richtte zoals bij extreemlinkse organisaties gebruikelijk is inderhaast een "komitee" op, in dit geval "Comité tegen zinloos politiegeweld en discriminatie" .
Dit om de te ondernemen acties een schijn van neutraliteit en algemene draagkracht vanuit de gemeenschap te geven, hetgeen in de praktijk helaas maar al te vaak inderdaad resulteert in de medewerking van goedgelovige, politiek correcte maar niet-extreemlinkse organisaties.
Het "Comite tegen zinloos politiegweld etc" organiseerde dan ook prompt daarop een demonstratie in de Baarsjes, die braaf en uitgebreid door de NOS verslagen werd.

Ali el Bejatti vond de dood toen een vrouw die hij zojuist op zijn scootertje van haar tasje beroofd had, met haar auto achteruit reed.
Ali el Bejatti werd in de media goeddeels aangeduid als Ali el B.; mogelijk omdat hij op de dag van zijn dood nog terecht had gestaan wegens de gewelddadige overval op een Xenos-winkel.

Merkwaardig contrast toch?
De heren Arbib en El Bejatti niet al te frisse jongens…
Maar een hardwerkende Turk is de moeite kennelijk niet waard.
Is dat nou omdat hij gepleit had voor een wapenvergunning, zodat hij zelf wat aan de overvallen op zijn winkel kon doen?
Of ben je tegenwoordig ook als hardwerkende allochtoon al een non-issue?

Of waren Driss Arbib en Ali el Bejatti gewoon beter geschikt voor "interessante maatschappelijke discussies" over veronderstelde achtergesteldheid van allochtonen, hetgeen "uiteraard" de aanleiding tot hen minder fraaie gedrag was?

Heeft de heer Job Cohen eigenlijk al de obligate droeve woorden gesproken bij de dood van de zoveelste brave burger uit de stad van de Beste Burgemeester van Nederland?

op 11 02 2007 at 12:17 schreef Jeroen Mirck:

@Elke: Er is veel over de dood van die Amsterdamse nachtwinkelier geschreven. Op de blogs vooral, maar besef dat die evenzeer invloed hebben op de publieke opinie als tv-journaals. En geen aandacht op NOS Teletext? Dat is maar hoe je het bekijkt. Of beter gezegd: hoe je Teletext bekijkt. Ik surf nog regelmatig naar Omroep.nl, vooral om te weten wat er op tv is, maar ook om Teletext te bekijken. En wat zag ik daar rechts bovenin beeld? En prominent linkje naar Uitzendinggemist.nl om de bewuste aflevering van PREMtime te bekijken, inclusief een In Memoriam namens de Prem-redactie. En op AT5 stond men er zeer uitgebreid bij stil. Dus om nou te zeggen dat dit uit de media wordt gehouden…

Vrijdag had Francisco van Jole trouwens een interessante gesproken column over het Scheveningse filmpje. De journalistiek zou het massaal veroordeeld hebben. Kan wel zo wezen, maar een week eerder schreef ik juist dat dit soort videoverslagen juist de kracht zijn van de User-generated Content Revolutie:

http://blog.adformatie.nl/index.php/entries/tot-er-een-dode-valt/

op 11 02 2007 at 12:45 schreef Elke:

"Er is veel over de dood van die Amsterdamse nachtwinkelier geschreven. Op de blogs vooral,

Inderdaad.
Dit in flagrante tegenstelling tot wat er op de Bovenmedia was te zien.
Dit wederom in flagrante tegenstelling tot wat de Bovenmedia rondom Driss Arbib en Ali el-Bejatti presenteerden.
I rest my case.

"maar besef dat die evenzeer invloed hebben op de publieke opinie als tv-journaals.

Nog niet, nog niet.
Helaas.
Maar het heeft de potentie.
Dat is dan ook meteen de reden, waarom er zo hard wordt gewerkt aan het onder controle krijgen ervan, en natuurlijk ook aan beeldvorming dat internet een verzamelbak van kwalijk gedachtengoed zou zijn.
Anders denken = is Niet Juist denken = Fout.
Het cultureel marxisme viert hoogtij.