Eindejaarslijstjes: boeken

Peter Breedveld

Illustratie door Dick Matena uit Om wat er nog komen moet.

Eindejaarslijstjes zijn leuk. De komende dagen ga ik u lastig vallen met mijn favoriete films, boeken, CD’s en stripboeken van het afgelopen jaar. U wordt van harte uitgenodigd om er uw eigen top 5 aan toe te voegen. Vandaag mijn favoriete boeken.

Ik heb het afgelopen jaar verdomd weinig nieuw werk gelezen. Het meest gegrepen werd ik door een boek dat al in 1976 verscheen: The Origin of Consciousness in the Breakdown of the Bicameral Mind van Julian Jaynes. Verder ben ik me een weg aan het vreten door de Griekse en Romeinse klassieken, want ik ben thans geobsedeerd door de Oudheid. De beste roman die ik las verscheen in 2005 en mag dus niet in mijn Top 5 worden opgenomen: Los van de Vlaming Tom Naegels, over een journalist die wordt verscheurd tussen zijn politieke correctheid en de harde realiteit van de multiculturele samenleving.

1) Hafid Bouazza en Dick Matena: Om wat er nog komen moet. Zie ook hier. In zijn voorwoord schrijft Bouazza dat de gedichten in deze bundel ‘te expliciet’ zijn ‘om erotisch te worden genoemd’. Dat suggereert een hoop liederlijke vunzigheid, maar zo is het niet! Dit is pure, gevoelige, aanstekelijke poëzie uit de Arabische middeleeuwen. Volgens Suzanne Meeuwissen van het Nederlands Literair Productie- en Vertalingenfonds, dat dit niet wilde financieren, is dit pornografie en dus geen literatuur en bovendien, mekkerde ze, zouden moslims hier aanstoot aan kunnen nemen. Dat is allemaal al erg genoeg, maar waar ze echt volledig de mist ingaat is als ze zegt dat de ‘culturele rijkdom’ in dit derde deel van Bouazza’s Arabische Bibliotheek ontbreekt. Ik beweer het tegenovergestelde: dankzij Bouazza krijgen we eens iets heel anders van de Arabische wereld te zien dan die explosieve schreeuwlelijkerds die we dagelijks via de media voor onze kiezen krijgen. Bouazza is de ultieme bruggenbouwer! Ga dus eens deaud, mevrouw Meeuwissen en het Nederlands Literair Productie- en Vertalingenfonds! O nee, dichter Bouazza zegt het natuurlijk weer veel mooier: mogen ze verkracht worden door vier kameelhengsten. Dat zal ze leren.

2) Jonathan Israel: Radicale Verlichting. Dit is adequaat tegengif voor de ziekelijke weg-met-ons-mentaliteit die in progressieve kringen woekert. Israel laat zien hoe belangrijk Nederland was voor de Verlichting. Dankzij Spinoza en een hele keur aan Nederlanders waarvan ik nog nooit had gehoord hebben wij nu het Vrije Westen, dat het waard is om bevochten te worden. Een historicus die meeslepend schrijft en zich in het huidige multiculturele debat mengt en een paar harde statements durft te maken. Israel is een held. Besteed die 80 euro, die dit boek kost, het is een investering die zich dubbel en dwars terugverdient.

3) Naema Tahir: Kostbaar bezit. Dit boek besprak ik hier:

Is het dan niemand opgevallen dat Kostbaar bezit vooral ook een hartstikke geil boek is? Ja, ik zal het maar eerlijk toegeven, voor mij werkt het. Ik weet ook wel dat het niet in orde is dat een oom zijn minderjarige nichtje neukt, maar mevrouw Tahirs prikkelende pen won het van mijn verontwaardiging. Ik vind het een schande dat de verstikkende maagdelijkheidscultus in veel culturen vrouwen tot wanhoopsdaden drijft, maar ik was er tijdens het lezen van Kostbaar bezit niet zo mee bezig. En ja, het laatste verhaal (Kostbaar bezit bestaat uit drie kortverhalen), Devotie, gaat over een strenggelovige vrouw die wordt verscheurd door haar loyaliteit aan haar afvallige, door kinky seks geobsedeerde man en die aan de islam en zou je dus als een prikkelend politiek statement kunnen zien, maar ik kreeg er vooral zin in seks van.

Twee keer het woord ‘prikkelend’ in één alinea. Waar was ik met mijn gedachten?

4) Jona Lendering: Oorlogsmist. Lees mijn interview met deze briljante historicus hier:

Geschiedenisboeken moeten aanzetten tot denken over het heden, anders hoef je het verleden ook niet te bestuderen. In feite is het onvermijdelijk dat je parallellen ziet, omdat de oudhistoricus alleen die dingen kan zien die hij uit de eigen tijd herkent. Hij heeft een ander vak dan een journalist, die als hij iets niet begrijpt, kan doorvragen en zo eventuele vooroordelen kan afleren. De historicus moet het doen met een beperkt aantal bronnen en zal nooit buiten zijn vooroordelen kunnen treden. Hij kan hooguit waarnemen dat iets in het verleden net als nu lijkt te zijn geweest, of net niet. Je kunt alleen dingen in het verleden zien die je ook in de eigen tijd herkent.

5) René Süss: Luthers theologisch testament. In zijn proefschrift Luthers theologisch testament – Over de joden en hun leugens betoogt theoloog René Süss dat Luther zijn hele leven een virulente antisemiet is geweest. Hij promoveerde in het hol van de leeuw, de Brusselse faculteit voor Protestantse Godgeleerdheid. Wat de Brusselse gemoederen waarschijnlijk het meest heeft verhit, is de rechtstreekse lijn die Süss trekt van Luther naar Adolf Hitler en de holocaust: ‘De reformator en de dictator reiken elkaar over de eeuwen heen de hand in hun mateloze, radicale en obsessieve jodenhaat.’ Lees mijn artikel over dit boek.

Mijn favoriete films van 2006 staan hier.

Tweet

Algemeen, 31.12.2006 @ 15:43

[Home]
 

Δ