Eindejaarslijstjes: films
Peter Breedveld
Eindejaarslijstjes zijn leuk. De komende dagen ga ik u lastig vallen met mijn favoriete films, boeken, CD’s en stripboeken van het afgelopen jaar. U wordt van harte uitgenodigd om er uw eigen top 5 aan toe te voegen. Vandaag mijn favoriete films.
Op de eerste plaats staan twee films waaruit ik niet kan en wil kiezen, namelijk
1) Juana la Loca. Deze Spaanse film is eigenlijk al vijf jaar oud maar kwam dit jaar eindelijk in de Nederlandse filmhuizen. Wat mij betreft de ultieme film over de liefde. De goddelijke actrice Pilar López de Ayala speelt de zestiende-eeuwse koningin Johanna de Waanzinnige, die verteerd wordt door de liefde voor haar hufter van een vent, Philips de Schone. López de Ayala is een getergd roofdier, barstend van de seksuele spanning, gek van verdriet. Waanzinnig mooie, ontroerende film.
En
1) The Proposition heb ik hier een paar maanden geleden besproken. Idioot dat een film als deze de Nederlandse theaters niet heeft gehaald, en een belachelijke baggerfilm als The Wicker Man wel. Deze Australische western is geschreven door Nick Cave, en dat zie je eraan af. Betoverende soundtrack ook. Met de geweldige Ray Winstone.
2) The Departed. Ik heb me vreselijk geërgerd aan de zuinige besprekingen in de vaderlandse pers. Deze film is het volgens de jongens en meisjes filmcritici nèt niet. Jammer, meneer Scorcese, volgende keer beter’. Maak godverdomme zelf eens een film die een fractie van de kwaliteit heeft van dit intense meesterwerk, druiloren. Tweeënhalf uur heb ik op het puntje van mijn stoel gezeten. Wat is Leonardo DiCaprio een rasacteur! Hij zindert in deze film. Wel snoei- en snoeihard. En ook weer met de geweldige Ray Winstone. Martin Scorcese is de God van de film. Daar wens ik geen tegenspraak over.
3) The New World. Eerst stond Caché op 3, maar die is een plaatsje opgeschoven. Ik heb net namelijk The New World gezien, een film die ik aanvankelijk negeerde omdat ik dacht dat het zo’n typische geromantiseerde Hollywood-Pocahontas-film was. Maar verschillende NRC-recensenten hebben de film in hun favorietenlijstje staan dus ik heb de DVD toch maar eens gehuurd en het is inderdaad een verbluffend mooie film. Jammer dat ik die niet in de bioscoop, op een groot scherm heb gezien.
4) Caché van de geniale Michael Haneke, wat kan díe de kijker laten lijden! De film gaat over een man, verpletterend gespeeld door Daniel Auteuil, die tot het uiterste wordt getergd. Als hij tegenover zijn (vermeende) plaaggeest staat, vreest die geen moment dat Auteuil hem iets zal aandoen. Daar ben je te beschaafd voor, zegt hij. “En je hebt teveel te verliezen. Een mens doet veel om niets te verliezen.
5) Brokeback Mountain is een film over verboden liefde. En vooral ook heel erg over verdriet. Verdriet was nooit mooier in al zijn facetten in beeld gebracht. Er is al zoveel over deze film gezegd. Het mooiste is wat niet uitgesproken wordt. Sinds Donnie Darko kijk ik naar alles waar Jake Gyllenhaal in zit, maar ik wil hier wijzen op de hartverscheurende rol van Michelle Williams, die de bedrogen vrouw van Heath Ledger speelt. Zo zielig!
Peter Breedveld verheugt zich op Spiderman 3 in 2007.
Algemeen, 29.12.2006 @ 15:43
12 Reacties
op 29 12 2006 at 21:05 schreef CoJo:
Brick mag m.i. niet ontbreken. Weergaloze highschool filmnoir.
op 30 12 2006 at 11:43 schreef Marij van Eck:
Ik heb alleen "Caché" gezien. Het duurde wel even voor de film mij ging boeien. Mij is vooral die Algerijnse man bijgebleven die zijn keel doorsneed, waar de hoofdpersoon bij was. Zijn tragisch verlopen leven, door kinderlijke jaloezie van de hoofdpersoon, wist hij door zijn gedragingen, bij mij tenminste, indringend over te brengen. Maar ik was niet ondersteboven van die film. Van Michael Haneke heb ik ook nog "De Pianiste" gezien. Die werd me erg aangeprezen. Misschien viel hij me daarom zo tegen. Peter, ik ben benieuwd naar je favoriete boeken!!
op 30 12 2006 at 14:24 schreef Peter Breedveld:
Vind je Daniel Auteuil niet geweldig, dan? Die aanstekelijke, of moet ik zeggen besmettelijke opgefoktheid, on-be-taal-baar. La Pianiste vond ik ook fantastisch. Ook vanwege de hoofdrolspeelster, Isabelle Hupert, naar mijn mening één van de allergrootste actrices aller tijden. Maar in het blad Uncut vroeg de recensent zich wanhopig af – en ik vind wel dat hij gelijk heeft: ‘Wat voor soort mensen houdt van deze films?’
Tja, ik dus. Maar ik doe er ook niet moeilijk over: ik ben totaal verknipt.
op 30 12 2006 at 17:59 schreef Marij van Eck:
Eerlijk gezegd kan ik me hem nauwelijks nog herinneren.Voor jou onvoorstelbaar zeker. Wel Juliette Binoche. Maar die vind ik altijd heel goed spelen. Isabelle Hupert is ook geen type die mij erg aanspreekt. Ze speelt erg ingehouden. Waarschijnlijk haar kracht maar dat doet mij heel weinig. Caché boeide me wel toen de film op gang kwam. Maar de Pianiste vond ik erg langdradig. Een vriendin, die zei dat ik hem beslist moest gaan zien, kwam er niet over uitgepraat en had er ’s nachts niet van geslapen. Er is dus wel degelijk publiek voor dit soort films!!
op 02 01 2007 at 12:08 schreef babs:
Leuk dat Juana la Loca op 1 staat. Prachtige film inderdaad, een paar weken geleden op televisie gezien. Er zijn talloze prachtige Spaanse films trouwens en dat zijn vaak niet de films die in Nederland worden uitgebracht (ik heb niks met Almodovar, behalve Habla cone ella). 2006 vond ik niet het beste jaar voor de Spaanse film, maar de film over Goya is ook zeker het zien waard.
op 02 01 2007 at 12:17 schreef Peter Breedveld:
Ik vind de Spaanse cinema op dit moment de interessantste van de wereld, al gebeurt er veel moois op horror-en actiefilmgebied in Azië. Mijn favoriete regisseur is Julio Medem, van het zinnelijke Lucia y el sexo.
Babs, heb jij de verfilming van El Capitan Alatriste als gezien? Met Viggo Mortensen in de hoofdrol. De trailer ziet er goed uit.
op 02 01 2007 at 19:20 schreef babs:
Heb ik gezien en vond ik volslagen kut. De eerste 5 minuten zijn wel leuk met de belegering van Breda, de prachtige zin ‘sterf katholieke hond’ en de afgifte van de sleutel van Breda die vernadert in het schilderij van Velazquez. Maar de productie is te duidelijk van Telecinco (=SBS6), het is een geschiedenisfilm op mavo-nivea en het verhaal rammelt aan alle kanten voor zover er al een verhaal in de film zit, want het is meer een opeenvolging van zinloze actiescenes.
De meeste Spaanse films zie ik op TV en daar zitten juweeltjes tussen. Helaas kan ik me niet alle titels herinneren.
Er is een film die speelt met het idee dat Garcia Lorca nog leeft als zwerver in Grenada. Over dezelfde dichter bestaat een documentaire waarin zijn beulen volledig normaal in beeld worden gebracht en hun verhaal vertellen. Knap, want dit is ttv Franco stiekem gemaakt. Placico is zelfs onder de dictatuur uitgebracht en bijzonder knap gemaakt en leuk (al gaat het Spaans in deze film mij een beetje te snel). Ongelofelijk dat de censuur de spot niet heeft doorzien. De Spaanse klassenverschillen worden prachtig verbeeld. Dezelfde klassenverschillen zijn het onderwerp in Los Santos Inocentons. De film uit 1984 speelt in de jaren 60 in landelijk Extremadura, maar er is sindsdien weinig veranderd. Er is een geestige dorpsfilm, waarin bus vrouwen een met uitsterven bedreigd dorpje wordt binnengereden. Meest illegale immigranten op zoek naar Spaans paspoort. Alle films van Amenábar zijn prachtig. Mar Adentro heeft in Nederland weinig aandacht gehad, omdat over euthenasie geen discussie meer bestaat, maar deze film is ook prachtig los van het maatschappelijk belang dat de film in Spanje en Amerika heeft.
Mijn persoonlijke favoriet tot nu toe is een oude film over een arme landarbeider uit Jaen die zijn geluk zoekt in Barcelona en uiteindelijk stierenvechter wordt. De scenes met de stieren moeten wel echt zijn en dat maakt de film bijzonder spectaculair (of walgelijk als je niet tegen dieren- en mensenleed kunt, in dat geval: niet gaan zien die film). Naast spectaculair is de film gewoon goed als ‘American Dream’ film met een zwart randje. Echt gelukkig wordt de stiernevechter niet met al zijn succes.
op 02 01 2007 at 19:23 schreef babs:
‘Placido’ en ‘Los Santos Inocentes’
op 02 01 2007 at 19:25 schreef Max J. Molovich:
Volkomen gelijk wat betreft The Departed, ware het niet dat ik de ontknoping na de ontmaskering wat vond tegenvallen, ja eigenlijk ongelooflijk vond tegenvallen. Nadat Leonardo (in de rol van zijn leven) er op dat politiebureau is achter gekomen hoe de vork in de steel zit en wie de mol is, ploft de film ineen. Ik zal het einde niet verklappen, maar ik vond het een totale anticlimax. Maar voor die tijd is The Departed de opwindendste brok cinema die ik heb gezien sinds, ja, sinds wat eigenlijk, sinds behoorlijk lang geleden. Er waren momenten dat ik het bijna niet kon verdragen, de manier waarop mijn maag ineen kromp van de spanning.
op 02 01 2007 at 20:31 schreef Peter Breedveld:
Ik heb de film tot de laatste druppel met veel smaak tot me genomen, en inderdaad, soms werd de spanning ondraaglijk.
Bedankt voor deze beknopte geschiedenis van de Spaanse film, Babs. Die titels zal ik onthouden. Mar Adentro was hier toch een behoorlijke filmhuishit. Terecht, want uiteindelijk is het gewoon een goede film en komt de boodschap op de tweede plaats.
El Capitan Alatriste kocht ik afgelopen zomer in Sevilla als stripboek en dat vond ik geweldig. Het is een verhaal over persoonlijke moed, eer en een zuiver geweten. En verder over een onbetekenend individu dat het in z’n eentje tegen staat en kerk opneemt.
Jammer dat ze dat in die film blijkbaar hebben moeten reduceren tot een aantal actiescènes.
op 03 01 2007 at 11:18 schreef babs:
In ‘Los Fantasmas de Goya’ wordt de vreemde Spaanse relatie tussen staat, kerk en individuen in mijn ogen wel heel goed verbeeld.
Gisteren was op TV El Verdugo (de beul) uit 1963. Net als Placido een film van Berlanga. Ook goed en wederom bizar dat het door de censuur is gekomen. Gaat over een doodgraver die trouwt met de dochter van een beul. De doodgraver kan nog geen vlieg kwaad doen, maar moet ook beul worden, want dan ben je ambtenaar en krijg je een appartement.
op 09 01 2007 at 07:31 schreef Patrick:
The New World vond ik op een gegeven moment zelfs op 2x de snelheid te lang duren.
En ik heb echt geen probleem met mn attention span.
A Thin Red Line vond ik erg goed van Terrence Malick, maar deze… pfff… wat een geneuzel op die voice-over de hele tijd.
"Love… shall we deny it when it visits us… shall we not take what we are given." :-)
Wat films betreft vond ik het een mager jaar.
Ook nauwelijks iets uit Azie.
Mijn top 5:
1. United 93
2. Borat
3. Lucky Number Slevin
4. Crank
5. Inside Man
Geen filmhuisfilms dit jaar.
Maar goed, het kan allemaal nog veranderen want deze kanshebbers moet ik nog zien:
Volver
The Departed
Tideland
Flags of Our Fathers
The Good Shepherd
Babel
RSS