Armoe

24 Reacties

op 19 12 2006 at 11:41 schreef babs:

Natuurlijk bestaan er ook in de VS sociale voorzieningen, maar er wordt in de VS veel minder aan sociale voorzieningen uitgegeven dan in Nederland (per hoofd van de bevolking). In de VS zijn relatief meer mensen arm dan in Nederland. Er is wel een belangrijk verschil tussen armen in de VS en armen in Nederland. In de VS zijn heel veel mensen soms arm en is bijna niemand altijd arm. In Nederland is armoede veel vaker dan in de VS iets dat altijd bij je blijft.

En in de VS kun je inderdaad op een vrijdagmiddag een tikje op je schouder krijgen en dan weet je dat je die maandag niet meer hoeft terug te komen. Bij het bedrijf waar ik voor werk gebeurt dat ook echt, gemiddeld bij 10% van het personeel per jaar de afgelopen 5 jaar. Komt bij dat pensioenrechten vaak werden uitbetaald in opties of aandelen, dus het moment dat het bedrijf uitstel van betaling aanvroeg (chapter 11) waren veel mensen niet alleen hun baan, maar ook hun pensioen kwijt. Eigen schuld misschien? Opties en aandelen zijn te verzilveren en je moet nooit op 1 paard wedden met zowel je salarisinkomsten als je pensioen.

Misschien is dat wel het grootste verschil tussen de VS en Nederland. In Nederland worden mensen tegen wil en dank tegen zichzelf beschermd. Onnodige inmenging naar mijn mening en ik weet zeker dat ook mijn ontslagen collega’s zonder pensioen het onnodige inmenging zouden vinden. Maar dat zijn dan ook Amerikanen. De meeste Nederlanders zouden het doodeng vinden elk moment alles kwijt te kunnen raken.

De meeste Nederlanders zijn er graag toe bereid een enorme premie te betalen om er redelijk zeker van te zijn dat ze nooit echt arm zullen worden, er is in Nederland dus ook helemaal geen discussie over het afschaffen van de sociale zekerheid, de discussie gaat slechts over het betaalbaar houden ervan. En dat komt echt niet, omdat mensen als Pamela Hemelrijk geen ingang (meer) vinden bij de reguliere media, het komt gewoon omdat Nederlanders het werkelijk in grote lijnen eens zijn met CDA, PvdA en VVD en doorgraag te veel blijven betalen voor hun zekerheden. De 98 Miljard betalingen om 53 miljard terug te krijgen, dat doen Nederlanders met liefde, helemaal als ze weten dat hun neefje of buurman voor de overheid werkt en heel zinvol werk doet voor die 98-53 = 45 Miljard.

De enige Nederlanders die echt iets anders willen zijn de zelfstandig ondernemers en de armen, niet toevallig precies de mensen die op Pim Fortuyn stemden. Helaas hebben veel armen nu besloten dat als zijn niet rijk mogen worden, dan iedereen maar arm moet worden, het programma van de SP.

op 19 12 2006 at 12:20 schreef Peter Breedveld:

In de VS wordt veel meer dan in Nederland aan liefdadigheid gegeven, Babs. Ik vraag me af of wat jij zegt, wel zo in tegenspraak is met Pamela’s betoog. Ja, Nederlanders geven graag veel geld uit aan garanties. Maar de armoede help je daarmee de wereld niet uit.

Overigens is dat gezeur over Voedselbanken pure demagogie. Het aantal Voedselbanken is onder Balkenende niet gegroeid, ik geloof zelfs gedaald. Bovendien zijn ze een teken van beschaving, en niet het bewijs van de totale ontreddering, die socialisten er graag van maken.

Armoede in Nederland komt er vaak op neer dat je torenhoge schulden bij postorderbedrijven hebt en je kinderen niet op een sportclub kunt doen. Daar zijn trouwens collectieve voorzieningen voor. Alle Nederlandse kinderen kunnen sporten. Een béétje normale school heeft een potje om kinderen, wier ouders het niet zelf kunnen betalen, mee te kunnen laten gaan op schoolreisje.

Weet je waarom zelfstandig ondernemers graag anders willen? Omdat je tien, vijftien jaar keihard hebt gewerkt om een goed bedrijf op poten te zetten. Weken van tachtig, honderd uur, bloed, zweet en tranen. En dan heb je een slampamper tussen je personeel zitten, één slampamper, die meldt zich na zijn proeftijd ziek en draait dan in een jaar tijd, met de enthousiaste steun van de overheid, je bedrijf totaal de grond in. Niets blijft er van over en het is te hopen dat de ondernemer de torenhoge verzekeringspremie heeft kunnen betalen die hem uitzicht geeft op een beetje fatsoenlijke uitkering gedurende de tijd dat hij zijn leven weer op de rails probeert te krijgen.

Daarom moet je als ondernemer zorgen dat je klein blijft, zodat je geen personeel nodig hebt.

op 19 12 2006 at 13:56 schreef Dany:

Dit is het meest essentiele probleem dat de moderne mens behept: De onwil om verantwoordelijk te zijn voor jezelf.
We willen niet meer opkomen voor onze eigen belangen.
We willen niet meer zelf sparen voor ons pensioen.
We willen niet meer geld wegleggen voor slechte tijden (ziekte, werkloosheid, etc).
We willen niet meer pal staan voor onze eigen veiligheid.
We willen niet meer zelf onze kinderen opvoeden.
We willen niet meer zelf voor onze ouders zorgen als ze behoeftig worden.

En daarom leveren we inkomen, rechten en vrijheid in bij het collectivistische monster dat we zelf hebben gecreeerd.

In ons allen bestaat er een sociale, empathische impuls. Deze is de bron van ons vermogen samen te leven, elkaar te steunen, banden te vormen.

Het is ook deze impuls waaraan wordt geappelleerd door de collectivisten. De mensen die niet alleen graag opkomen voor de zwakken, maar dat vooral graag doen uit ons aller naam. En met ons aller pinpas in de hand. En omdat het doel goed voelt voor ons (die empathische impuls), stinken we erin. Verplichten we ons (op straffe van gevangenis) grote delen van ons geld af te staan aan anonieme herverdelers, die daaraan niet alleen hun bestaan ontlenen, maar ook nog een goed gevoel van eigenwaarde, EN een buitenproportionele macht over degenen die hem betalen.

Vond je de Matrix eng? Ik vind het pas eng dat dezelfde mensen die van mijn geld betaald worden, ook de mensen zijn die mij dwingen hun te betalen, mij dwingen mijn geld aan hun af te staan. Dat zelfs voor een belangrijk deel hun functie eruit bestaat mij onder de duim te houden, te controleren, te dwingen tot conformiteit.

Voorbeeld uit het Wilde Westen.
Klein stadje, 100 inwoners, wordt geterroriseerd door misdadigers. De bewoners stellen een sherif aan, en die pakt (na eerst een stel deputies aan te hebben gesteld) de misdadigers aan. Daar betalen de inwoners de sherif (en zijn deputies) voor. En dan?
Belastingen moeten worden geind.
Regels worden ingesteld (niemand mag meer wapens dragen – behalve de sherif natuurlijk).

Eindresultaat: De inwoners worden armer, minder rechten, meer plichten. Alleen omdat men niet zelf de verantwoordelijkheid wilde/durfde nemen voor (dit aspect van) het leven.

Dit (maar dan in het groot) is wat ons allen voortdurend ‘overkomt’. Wie heeft er het meeste baat bij een pensioenfonds dat beschikt over 100 miljard euro?

Onze letterlijke schaapachtigheid heeft nog een ander sluipend neven-effect: Onze leiders worden er onvermijdelijk arrogant van. En zo is het mogelijk dat Nederland geen EU grondwet wil, maar dat 10 minuten na het wegstemmen ervan al wordt gesproken over het opnieuw aanbieden ervan. Totdat we "ja" stemmen dus.
Zo is het mogelijk dat een grote meerderheid van Nederlanders (EN TURKEN OVERIGENS) Turkije niet bij de EU wil hebben, maar dat het gewoon toch gaat gebeuren (het waarom daarvan is nog een andere interessante vraag).

Pamela’s stuk ging over armoede. Die armoede is natuurlijk maar een facet van het probleem. Wij Nederlanders geven graag af (en worden daarin gestuurd en gesteund door onze media) op Amerika, een land waar persoonlijke verantwoordelijkheid nog iets betekent. Zelfs al zou het waar zijn dat in Nederland iedereen goede ziekenzorg zou hebben en in Amerika niet (en dat is een grove onjuistheid), dan nog zou de wijze waarop we die situatie gecreeerd hebben het resultaat niet waard zijn. In Cuba staan ze zich ook graag voor op hun ‘gratis’ ziekenzorg. En dat is alleen maar een paar graadjes erger dan hoe het in Nederland gaat.

op 19 12 2006 at 15:11 schreef Paardestaart:

Wat Dany zegt dus

Ik vraag me ook weleens af hoe onze maatschappij eruit zou zien als wij al het geld dat we met z’n allen verdienen gewoon zèlf konden besteden – helemaal vrij.
Dat je dus zelf voor je pensioen moest zorgen, de school van je kinderen bekostigen en zelf moesten/konden zorgen voor onze ouders – en dat alles zonder dat de overheid meer deed dan toekijken of wij elkaar daarbij niet de schedel insloegen.

De alsmaar groeiende staatsmacht,de dwingelandij en de bemoeizucht gaan natuurlijk finaal de pan uitrijzen in de komende jaren.
Wij worden gewoon kinderen die bij hun ouders on derdak zijn. We krijgen een zakcentje, in ruil voor een warme stal. Papa en mama bestieren wat we eten, hoe en waar we naar school gaan en met wie, wie er mogen komen logeren en vervolgens nooit meer weggaan, wie er zelf zijn kinderen mag opvoeden, en wie ‘ondersteuning’ nodig heeft, wat er in de schoolboeken staat; en of we met de buren in een commune zullen, ook al hebben we nee gezegd toen we inspraak mochten..

Als ze je heel langzaam koken merk je er niets van; je bent alleen maar opeens te laat om nog uit de pan te krabbelen..

op 19 12 2006 at 15:52 schreef wablief?:

Eigen verantwoording is – naar mijn idee- een breed begrip. natuurlijk ben je in de eerste plaats zelf verantwoordelijk voor je zelf en je gezin, maar wie is er verantwoordelijk voor de maatschappij? Wij zelf toch? We nemen alleen onze verantwoording op dat gebied niet of nauwelijks meer. Daarom zie ik wel iets in het betoog van Dany. Maar dan anders, ghêgh!

Ik hoorde laatst iemand sputteren over het gegeven dat 30% van de patiënten in verzorgingstehuizen aan uitdroging leidt. Althans, dat beweerde Woutertje Bots in een debat. Dat is diep triest. maar wat is dan het meest trieste ervan? Natuurlijk hoort een verzorgingstehuis haar patiënten te verzorgen, maar als ik het vermoeden heb dat mijn moeder uit ligt te drogen in een bejaardentehuis, dan ben ik drie keer per dag daar, om er voor te zorgen dat ze niet uitdroogt. natuurlijk klop je dan ook aan bij het bestuur van dat tehuis, en bij de politiek, maar je laat je moeder toch niet uitdrogen? Kom nou. Dát soort verantwoordelijkheid laten we maar al te graag liggen.

En dan ons afvragen wat een "klant" van de voedselbank met een auto moet. Probeer maar eens een baan te vinden zonder auto dan. Alleen maar in je eigen wijk solliciteren, omdat je anders nieyt op tijd thuis kunt zijn voor je kinderen? UWV en CWI vertellen je wel wat anders.

Daar zit overigens een heel groot probleem. Gelukkig heb ik nu weer een baan gevonden, maar ik heb helaas een paar maandjes mogen delen in de vreugde van een WW uitkering. Voor het eerst in mijn leven, en voor het laatst. De enorme regelzucht en bureaucratie die er heerst bij UWV en CWI is werkelijk betreurenswaardig. Ze leggen een werkwillende zo gigantisch veel taken op, dat er helemaal geen tijd is om te solliciteren! Het bedrag dat deze twee instanties op jaarlijkse basis uit de staatkas slurpen om zichzelf in stand te houden, kon wel eens voldoende zijn om niet zo te zeuren en gewoon die uitkeringen te betalen. Staven kan ik dat niet, maar het zal er niet ver langs zitten, lijkt me zo. De regels die gehanteerd worden, zijn werkelijk ongelofelijk!

Ik was het niet werken al na twee dagen beu, en had een paar vacatures gezien voor magazijnmedewerkers en order pikkers. Ik zocht heel wat anders, maar ik dacht dat dit de tijd kon doden en de portomonee een beetje kon vullen. Ik mocht echter niet solliciteren. overgekwalificeerd op basis van mijn CV. Ik had te veel in mijn mars. Dank u wel meneer, u had al van mij verlost kunnen zijn, ik verdien het namelijk liever zelf dan dat ik het van u krijg. Ik vind vast wel weer iets dat bij mij past, maar tot die tijd vind ik het helemaal niet erg om ook eens met mijn handjes te werken. Maar zó werkt het niet hier in Nederland. Geweldig, echt waar!

Als ik niet zo eigenwijs was, en op straffe van korting op mijn uitkering niet toch mijn eigen weg was gegaan, zou ook ik op termijn in aanmerking gaan komen voor die mooie bijstand. En arm worden. En naar de voedselbank moeten gaan. En ja, ik heb een eigen huis, dus ( hypotheek ) schuld, en een auto, die ik niet kan missen om een baan te vinden, dus ook ik zou gauw genoeg arm zijn geworden ( door de hoge lasten die door een bijstandsuitkering niet gedekt worden ). Dit blijft me gelukkig alleemaal bespaard, maar enkel en alleen omdat ik het ook wel een maandje zonder toelage van het CWI heb kunnen stellen. Ze houden gewoon je uitkering in, als je niet doet wat ze zeggen, ook al heb je zelf een ingang gevonden naar werk.

daar gaat een heleboel geld inzitten. Ik ken mensen die een bijstandsuitkering hebben. Die moeten tegenwoordig op therapeutische basis gaan knutselen om zo hun kansen in de arbeidsmarkt te vergroten. Er zijn hele bureaus in het leven geroepen om dit soort knutselprojecten op te zetten. Met dure werknemers. Die bureaus worden ingehuurd door de sociale diensten. Dat kost een heleboel geld. Volslagen idioot.

Als we de armoede in dit land willen bestrijden, moet we echt wat gaan doen aan ambtenarij, bureaucratie en beperking. Door de regelzucht die er nu heerst wordt een mensen een heleboel kansen ontnomen. De mentaliteit is gewoon ziek. een bijstandsmoeder is en blijft bovenal een moeder, en ze wil het beste voor haar kinderen over het algemeen. daar verandert die uitkering helemaal niets aan. Geef haar dan ook de kans, zorg voor opvangmogelijkheden en val d’r niet lastig met dure knutselprojectjes. Lopp niet te zeuren over d’r auto, als jij je kinderen op school af moet leveren, maar wel stipt om half negen op je knutselprojectje moet zijn omdat je anders een korting op je uitkering krijgt, kun je dat niet redden op de fiets.

We betalen met z’n allen belasting, die wordt berekend door een heleboel ambtenaren. Verfvolgens gaan we hele boekwerken indiene om weer zo veel mogelojk van die belasting gterug te krijgen. Dat wordt weer beoordeeld door een heleboel andere ambtenaren. Ik begrijp best dat er een procedure met regels moet zijn, een systeem, anders werkt het allemaal niet. Zo uitgebreid als het nu allemaal is, is echter helemaal overbodig, en kost klauwen vol met geld. geld dat besteed had kunnen worden aan armoede bestrijding.

op 19 12 2006 at 17:42 schreef babs:

Ter verduidelijking: ik ben het met de visie van Pamela helemaal eens. Ik vind alleen een paar details uit haar verhaal een verkeerde voorstelling van zeken geven.

-De VS zijn geen sociaal ‘paradijs’ (en niemand daar wil dat ook, want dat kost geld).
-De suggestie dat je 50,3 miljard nodig hebt om een gat van 50,3 te vullen klinkt logisch, maar is het niet. Wil je dat de overheid iets doet, dan weet je dat je dubbel betaalt om het probleem half op te lossen.

Ik wil ook het liefst een sterk verkleinde overheid, mezelf verzekeren als ik daar behoefte aan heb, zelf bepalen en betalen wat ik wil. Maar in Nederland wil verder bijna niemand dat. Er is geen liberale partij en er zijn zelfs nauwelijks liberale dissidenten binnen zich liberaal noemende partijen.

op 19 12 2006 at 18:51 schreef Paardestaart:

In Nederland is iedereen met hetzelfde sop overgoten; iedereen is – grof gezegd – een beetje linksig.
Allemaal nette mensen, die allemaal hetzelfde denken.
Daarnaast heb je nog héel linkse mensen.
Verder heb je in Nederland niets.
Logisch natuurlijk, want na de jaren zestig heeft de generatie der babyboomers de gang door de instituties voortvarend ter hand genomen, en nu is het onderwijs volkomen gelijkgeschakeld, er is geen dissidente pers meer, geen rechtse monsters waar je in het openbare discours toch niet omheen kunt, en wie er zijn mond opendoet wordt gewoon buitengesloten. Of vermoord natuurlijk.
Dus nee – er is geen liberale parij in Nederland.
Er is alleen een paarse blob, die gelooft dat er ‘iets’ is, dat diertjes lief en zielig zijn, dat misdaad komt door ‘economische deprivatie’
dat ‘niets geheel waar is, ook dit niet’, en dat iedereen wel een beetje gelijk heeft.
Dat leidt niet tot intellectueel vuurwerk.
Het is overigens in heel Europa zo; met uitzondering misschien van de oost-europese landen. Die hebben de herinnering aan het communisme nog vers in het verleden, dus daar zijn ze misschien wat argwanender.

Vergis je overigens niet in de VS.
De traditie van hard werken en je eigen broek ophouden is daar meer dan politieke overtuigingen de oorzaak van dat de dingen niet helemaal gaan als in Europa.
Maar juich maar niet te vroeg, want straks gaan de babyboomers ook in de VS met pensioen, en dan blijkt pas hoe verschrikkelijk loony-left en pc hun opvolgers zijn..
Lees Horowitz er maar op na, in Frontpage Mag.

op 19 12 2006 at 20:15 schreef Paardestaart:

Shit – ‘nog vers in het geheugen’ natuurlijk
Beetje slordig!

op 19 12 2006 at 23:53 schreef beek:

Paardestaart: de enige reden om hier af en toe wat mee te lezen!

op 20 12 2006 at 02:18 schreef TRS:

In het algemeen wel eens met de strekking. Maar ik vraag me wel af of de constatering dat de betreffende gezinnen het genoemde bedrag tekort komen inclusief of exclusief de 98 mrd. overheidssteun is. Indien het nl. inclusief is valt de bodem uit het betoog van Pamela. Dus Pamela, kun je ons vertellen of het incl. of excl. is?

op 20 12 2006 at 02:25 schreef Paardestaart:

Het bedrag dat deze twee instanties op jaarlijkse basis uit de staatkas slurpen om zichzelf in stand te houden, kon wel eens voldoende zijn om niet zo te zeuren en gewoon die uitkeringen te betalen

Hihihihi..Ik heb gelezen dat de instanties in Friesland 4 euroton hadden uitgegeven om 2 werklozen (2!!)’naar de arbeidsmarkt toe te begeleiden’
Je vraagt je toch af waaraan die gelden opgaan; aan sollicitatietrainingen voor mensen die er al een heel werkend leven op hebben zitten?
Om je onder begeleiding van een pas-afgestudeerde arbeidsconsulent een lijstje te maken van je ‘sterke en je zwakke punten’?
Onder begeleiding een CV schrijven?
5 Keer per week een arbeidsritme-training te volgen?

Als je verzekerd wilt zijn van een baan moet je bij een UWV gaan werken!
Of Europees recht gaan studeren, natuurlijk
Het aantal rechtszaken in Europees verband zal onuitputtelijk zijn..! :-)

op 20 12 2006 at 08:32 schreef pamela hemelrijk:

TRS: Exclusief natuurlijk. Al die steun (food-stamps, goedkope housing projects, medicare, medicaid) wordt niet tot het inkomen gerekend. Dat iemand bijna gratis woont, en bijna gratis eet, en bijna gratis naar de dokter mag, dat speelt geen rol voor de armoedemonitor. Die kijkt alleen naar wat iemand jaarlijks te besteden heeft.

op 20 12 2006 at 08:45 schreef pamela hemelrijk:

PS. Vandaar dus ook dat, als ik het wel heb, 72 procent van de Amerikaanse "armen" 1 of meer auto’s heeft, 50 procent airconditioning heeft en 20 procent een vaatwasser. Ze hoeven hun krappe inkomen niet aan de eerste levensbehoeften uit te geven, dus kopen ze er een breedbeeld-tv van. Geef ze eens ongelijk. Zou ik ook doen.

op 20 12 2006 at 11:17 schreef babs:

Pamela
Auto en airco zijn in de VS in de meeste staten eerste levensbehoeften. Een arme die in zijn auto met airco woont geldt in je voorbeeld nu opeens als nep-arme. En ‘between jobs’, zoals door Wablief beschreven, kun je arm zijn. Je vaatwasser dan verkopen is niet efficient, 2e hands vaatwassers leveren weinig op op Ebay. De meeste arme Amerikanen zijn ‘between jobs’, sommige zijn volgend jaar rijk. De American Dream bestaat, maar daar heb je nog even niks aan als je in het bezit van vaatwasser en zonder baan een rotte kies hebt.

op 20 12 2006 at 22:59 schreef pamela hemelrijk:

Wat wil je nou eigenlijk beweren Babs? Dat mensen die boven de officiële armoedegrens zitten ook arm zijn? Je lijkt Wouter Bos wel. Die heeft ooit tegen Syp Wynia gezegd dat iedereen in zekere zin tot de "zwakkeren in de samenleving" moet worden gerekend.

op 21 12 2006 at 10:55 schreef wablief?:

Pamela,

als ik goed lees, beweert Babs dat het onzin is om van iedereen die een auto of luxe goederen in zijn of haar bezit heeft, te beweren dat ze niet in armoede kunnen leven, ook al is dit maar van tijdelijke aard. Als dat zo is, kan ik me daar helemaal achter scharen.

Mensen die bijvoorbeeld bij een voedselbank aankloppen, zijn niet per defenitie behoeftig geboren. Vaak komen die mensen ergens vandaan, en vaak zijn ze ook ergens naar onderweg, financieel en maatschappelijk gezien. Een auto kan vaak een ( onmisbaar ) overblijfsel zijn uit de periode dat iemand meer centen te makken had.

Nogmaals, sociale diensten houden uitkeringsgerechtigden vaak druk bezig met allerlei dure knutswelprojecten en andere nonsens, waar je op straffe van korting of zelfs intrekking van je uitkering aan deel moet nemen. Als je kinderen bij jou in de wijk op school zitten, waar je ze naartoe brengt, en dat project is aan de andere kant van de stad, dan red je het niet zonder auto. Simpel genoeg.

Er valt goud geld te verdienen aan reïntegratie, sociale vaardigheid en klaarstomen voor de arbeidsmarkt van steuntrekkers. Dát is een heel groot probleem, dat zichzelf in stand houdt. Je mag gewoonweg bijna nergens meer thuis blijven zitten, en dat wordt op een dusdanige manier in elkaar gedraaid, dat je niet meer kúnt zonder auto, computer met internet ( de enige manier om je in te schrijven bij het CWI, verplichte kost voor middelbare scholieren ) en een grote koelkast en diepvries ( veel zaken van de voedselbank zijn net over de datum, en als je ze twee dagen wil bewaren, moet je ze dus invriezen ). Het is gewoon erg kort door de bocht om te suggereren dat iemand die een auto heeft niets te zoeken heeft bij een voedselbank.

op 21 12 2006 at 11:06 schreef pamela hemelrijk:

Heb je wel eens uitgerekend wat het per jaar kost om er een auto op na te houden? (Wegenbelasting, verzekering, ANWB-lidmaatschap, onderhoud, benzine, parkeergeld, verplichte APK-keuring,etc.)
Het eerste wat ik heb weggedaan toen mijn inkomen kelderde was de auto, en dat is maar goed ook, anders was ik nu al lang bankroet geweest. Hoe kom je erbij dat je "niet zonder auto kunt" als je voor je reïntegratieproject naar de andere kant van de stad moet? Wat is dat voor kul? Sinds wanneer kun je niet meer op de fiets naar de andere kant van de stad?

op 21 12 2006 at 11:28 schreef Bernadette:

Ben het helemaal eens met Pamela.
In Nederland heb je geen auto nodig en ook geen vrieskast, wel een koelkast, maar die krijg je van de soos – op kosten van de werkenden.
Babs en Wablief geven blijk van het doorgeschoten verzorgingsstaatdenken waarin het okee is dat de overheid werkende mensen dwingt om een deel van het jaar te werken voor het onderhoud van groepen die daar geen zin in hebben.

op 21 12 2006 at 12:04 schreef babs:

Ik stel toch duidelijk dat een auto IN DE VS een eerste levensbehoefte is. Niet in Nederland dus (muv Oost Groningen misschien).

Heb even op Ebay gekeken wat een ‘used dishwasher’ doet (consumer electronics). Tussen de 10 en 50$ wordt er gevraagd, alleen voor de van 10$ wordt geboden. Iemand die een goede baan had en zo dom was alles uit te geven heeft dus nu een lekker spaarpotje van laat zeggen 20$.

Ik beweer ook nergens dat ik vind dat de staat de arme sloebers moet helpen. Ik vind in het algemeen van niet zelfs. Ik ontken alleen dat mensen met een auto, airco en vaatwasser in de VS persé niet arm kunnen zijn.

op 21 12 2006 at 12:59 schreef Michiel Mans:

Ik ben een eerste klas benzinehoofd. Ook bij mij ging de auto eruit, opgegeten, toen de eerste misere begon. Je kunt wel een auto hebben in de bijstand. Als die uit de wegenbelasting is. Die is anders niet op te hoesten. Daar komt de verzekering nog eens bij. Voor benzine heb je misschien af en toe een tientje en voor onderdelen heb je geen geld dus er mag niets stuk gaan.

op 21 12 2006 at 14:04 schreef walief?:

Bernadette,

als ik je stuk hierboven goed lees, wijs je het bestaan van sociale voorzingen in Nederland af, en ga je er van uit dat iedereen die een uitkering ontvangt niet wil werken.

De noodzaak van het hebben van een auto kunnen we uitvoerig bediscussiëren. Ik ken een bijstandsmoeder. Zij is verplicht door de sociale dienst om aan een bepaald project deel te nemen, knutselen en sociale vaardigheden trainen. Om half negen ’s ochtends dienst ze aanwezig te zijn. Is ze te laat, wordt ze gekort op haar uitkering. De locatie van dat project is helemaal aan de andere kant van de stad dan dat de school van haar zesjarige zoontje is. Op z’n vroegst kun je een kind om pak ‘m beet tien over acht op school afleveren. In twintigminuten red je het niet om naar de andere kant van de stad te fietsen. De enige oplossing is dat zij een autootje heeft, waarmee ze net op tijd aan kan komen. Ze heeft het ook liever niet, allemaal extra kosten, en natuurlijkk veel vragen van de sociale dienst. Het betreft overigens een oud barreltje dat in de kofferbak van een VW golfje past.

Ze zag een tijdje geleden een vacature waar ze op wilde reageren. Haar begeleider van dit bureau vertelde haar dat ze dit niet moest doen, ze was er nog niet klaar voor. Als ze dat wel zou doen, zou de begeleider indiensttreding afraden aan de kandidaat werkgever. Hoe vind je die dan? Ze wil heel graag werken, haar eigen kst verdienen en verlost worden van die geitenwollen sokken maffia. Haar begeleider werkt echter voor een bureau dat betaald krijgt door de sociale dienst, zolang ze bij dat bureau begeleid wordt.

Nogmaals, er wodrt door de overheid een heleboel geld over de balk gegooid, er zijn veel te veel instanties die voornamelijk zichzelf in stand houden, en de uitkeringsontvangers worden daardoor alleen maar beperkt. Dit is de praktijk beste mensen. Voor klachten: gemeente Venlo ( http://www.venlo.nl )

op 21 12 2006 at 15:03 schreef Dany:

Wablief zei: Ze zag een tijdje geleden een vacature waar ze op wilde reageren. Haar begeleider van dit bureau vertelde haar dat ze dit niet moest doen, ze was er nog niet klaar voor. Als ze dat wel zou doen, zou de begeleider indiensttreding afraden aan de kandidaat werkgever.
Ik voel alleen nog maar moordlust als ik dit soort dingen lees.

op 21 12 2006 at 15:09 schreef wablief?:

Dat was bij de persoon in kwestie ook zo, Dany.

Dat bureau houdt zichzelf gewoon in stand, dat is duidelijk. Door dit soort bureaus in te huren, geven gemeenten geld uit aan een verloren zaak, en worden mensen omwille van de winst van een commercieel bureau ín de bijstand gehouden, terwijl de doelstelling juist het tegenovergestelde is.

op 21 12 2006 at 20:22 schreef Paardestaart:

Ja – en het is onvermijdelijk dat dat gebeurt; als je mensen ondersteunt dan wil je waar voor je geld, en de mensen die zich uit hoofde van hun beroep met je bezig houden maken van jou een case en een verschijnsel.
De bureaucratie doet de rest..