Naakt in de Haute Provence
Peter Breedveld
De familie Dierick van Castillon de Provence (foto: Stokvis Produkties).
Van naturisten op de Nederlandse televisie word ik doorgaans niet vrolijk. Meestal zie je dan seksuele devianten, zielige alleenstaande mannen en verstokte naakte bowlers en parachutespringers. Misschien zijn die laatsten nog wel het ergst. Als er op een naturistenterrein wordt gefilmd, dan is dat natúúrlijk Flevonatuur, het blote Tokkieparadijs waar vrijheid blijheid’ vooral staat voor cockringen, clitpiercings en Laven in de tuintjes van de meest afzichtelijke, protserige woonwagens die ik ooit zag. Menno Buch-achtige figuren laten allerlei uitvaagsel helemaal leeglopen over buitenseks’ en de avonturen in de parenclub. Tenenkrommend. Wie durft na zo’n uitzending nog aan kennissen of collega’s te vertellen dat-ie naturist is?
Ik ben opgegroeid met naturisme. Dat wil zeggen: mijn ouders namen me mee naar naaktstranden en naturistencampings. Voor mij was het net zo onlogisch om een zwembroek aan te trekken om te zwemmen of te zonnen als wanneer je onder de douche gaat. Een mens zonder kleren was gewoon een mens zonder kleren. Er zijn situaties waarin het prettig is en meer voor de hand liggend om niets aan te hebben.
Pas toen ik op school mijn klasgenootjes opgewonden hoorde opscheppen dat ze hun zus naakt hadden gezien of dat ze door het sleutelgat van de ouderlijke slaapkamerdeur hun moeder in ontklede staat hadden bespioneerd, besefte ik hoe abnormaal ik was. Er was zelfs een jongen die na het gymen per se in zijn zwembroek wilde douchen en toen begon ik me druk te maken dat andere kinderen mijn zongebruinde billen zouden zien. Op het naaktstrand kwam ik een keer een meisje van school met haar moeder tegen en vanaf dat moment hadden we een stilzwijgend verbond. Zij en ik waren allebei anders’, maar dat moest beslist geheim blijven.
Voor de grote, boze buitenwereld is naakt een synoniem voor seks en het is dus niet vreemd dat met de komst van de openbare naaktstranden ook allerlei exhibitionistisch en seksueel gefrustreerd gespuis zich deed gelden. Als ik de kranten goed lees, is het dáárom dat steeds meer locale overheden het naaktrecreëren’ aan banden leggen (i.e. naaktstranden sluiten en naaktrecreanten bekeuren) en niet vanwege de verpreutsing’ van onze samenleving, zoals veel mensen zeggen. Maar op de besloten naturistenterreinen die ik ken, komen mensen die het gewoon prettig vinden om in hun blootje te zwemmen en te zonnen en te spelen en niet om op de één of andere manier aan hun seksuele gerief te komen. Weblogster Mad, die deze zomer voor het eerst met vriendin N. meeging naar een naturistenterrein, vat het naturistengevoel mooi samen:
N. vond me hartstikke stoer, dat ik dus wél bloot ging lopen. Ik vond het eerlijk gezegd redelijk normaal, in de sauna douche je ook gezamenlijk en ik schaam me niet voor mijn lichaam. Wat ik wel speciaal vond was de sensatie van de wind op mijn huid. Nu heb ik wel vaker wind gevoeld, maar nu kwam de wind overal en dat was eigenlijk een heel vrij gevoel… Of zo.
Vrijheid is wat de meeste mensen op naturistenterreinen en naaktstranden zoeken, viel me op toen ik de resultaten las van een recent marktonderzoek in opdracht van de NFN, de Naturisten Federatie Nederland. Dat verbaast me niets. Ik heb heel wat mensen laten kennismaken met het naturisme en vooral de vrouwen onder hen vind ik altijd opvallend enthousiast reageren. Bevlogen zelfs, alsof ze het Licht hebben gezien. Voor het blad Naturisme, dat de NFN uitgeeft (oplage 42.000 stuks), interviewde ik begin dit jaar zo’n bevlogen vrouw van 25. Een knappe meid, die duidelijk veel zorg aan haar uiterlijk besteedt. Dat is nodig, zei ze, want vrouwen worden voortdurend op hun uiterlijk beoordeeld’. Daar is ze drie weken per jaar van verlost, namelijk tijdens de zomervakantie op de naturistencamping: Het is bevrijdend om je drie weken lang niet te hoeven afvragen of je wel mooi genoeg bent.’
Toevallig las ik rond die tijd in Trouw het relaas van de 19-jarige Marokkaanse Nadia, Waarom Nadia de nikaab afdeed. Het gaat over hoe Nadia op zeker moment had besloten de alles bedekkende nikaab te gaan dragen (onder druk van haar ouders heeft ze hem later weer afgedaan). Ze koos ervoor omdat ze het vervelend vond op straat te worden nagefloten. Eenmaal in nikaab gehuld voelde ze zich een stuk vrijer: ‘het was heerlijk om er in te lopen, alsof ik gedragen werd door achttien engeltjes, geweldig!’
So close and yet so far away. Het is mijn innige wens die twee eens tegenover elkaar te zetten en de microfoon te laten registreren.
Dit is een heel essay geworden, terwijl ik eigenlijk alleen maar wilde linken naar een aflevering van de Tros-serie Ik vertrek, over Nederlanders die hun geluk in het buitenland beproeven. Vorige week ging het over de familie Dierick, die in de Haute Provence een naturistencamping, Castillon de Provence, heeft overgenomen. Dat is nou eens een integer portret van naturisten. Geen sensationalisme, geen voyeurisme en er wordt niemand belachelijk gemaakt. Het gaat over gewone, sympathieke mensen die keihard werken om een ooit succesvolle, maar inmiddels totaal verlopen camping weer op de kaart te krijgen. Die camping is een nachtmerrie, trekt weinig bezoekers en de nieuwe eigenaren krijgen ook nog eens de nodige pech voor hun kiezen, maar dankzij de stoïcijnse vastberadenheid van Annemiek en Justus Dierick zie je de boel weer langzaam tot leven komen. Als zich weer eens een nieuwe tegenvaller voordoet, vraagt een Franse bankdirecteur of ze nog wel door willen, of ze niet willen opgeven. Maar we hebben helemaal geen keuze, zegt Justus. We hebben in Nederland geen werk meer, geen huis. We móeten door.
In verband met een artikel in Naturisme heb ik de afgelopen maanden veel contact gehad met de onvermoeibare Annemiek, die me ondanks de lange dagen, het knoertharde werken en de gestaag aanhoudende stroom tegenvallers bleef verzekeren dat ze hun geluk niet op konden. Kijkend naar de uitzending heb ik voor haar het meeste respect gekregen. De manier waarop ze razendsnel problemen analyseert, oplossingen bedenkt, van strategie verandert en mensen voor zich weet in te nemen is fenomenaal. Ze is er, in haar eentje, in geslaagd om flink wat publiciteit te genereren en aan het gastenboek van Castillon de Provence te zien, zit het daardoor het komende seizoen met de bezetting wel snor. Respect ook voor hun jonge kinderen, die blijmoedig de school in het naburige dorp binnenwandelen, zonder een woord Frans te kunnen spreken. Totaal andere omgeving, hun Nederlandse klasgenootjes zullen ze wel nooit meer zien, maar ze lijken er niet erg onder te lijden.
Annemiek loopt poedelnaakt voor de camera alsof het de normaalste zaak van de wereld is, alsof iedereen dat elke dag doet. Justus heeft er niet zoveel mee, zegt hij een paar keer tijdens de uitzending, maar hij doet het uit zakelijke overwegingen: Je merkt toch dat het door de gasten gewaardeerd wordt als je ook naturistisch bent. Hij zegt nooit naakt’, maar altijd naturistisch’ en draait steeds zijn rug naar de camera. Een typisch mannending. Volgens mij kunnen mannen doorgaans niet onbevangen naakt zijn. Het maakt ze hulpeloos en kwetsbaar en dat zijn ze niet gewend.
Maar Annemiek, die geeft het naaktlopen nieuw elan. Ze doet het met stijl, ze maakt het cool.
De aflevering met de familie Dierick is hier te bekijken.
Peter Breedveld droomt al jaren van een naturistencamping in Spanje of Italië.
Algemeen, 01.12.2006 @ 23:45
15 Reacties
op 02 12 2006 at 17:56 schreef Michiel Mans:
Zijn diverse huidaandoeningen, met huidkanker als ergste, geen groot gevaar geworden voor naturisten?
op 02 12 2006 at 20:21 schreef Paardestaart:
Mannen zijn naakt toch ook kwetsbaarder dan vrouwen?
Alle uiteindjes zijn kwetsbaar..wie heeft er nou nog nooit zijn tenen gestoten of zijn vinger gesneden?
En de psychologische kwetsbaarheid kan ik me heel goed voorstellen; naakt wordt nu eenmaal aan je mannelijkheid je prestige afgemeten, en ook nog onder de ogen van vrouwen..!
op 03 12 2006 at 08:56 schreef Peter Breedveld:
Zijn diverse huidaandoeningen, met huidkanker als ergste, geen groot gevaar geworden voor naturisten?
Ja natuurlijk, Michiel. Ze vormen voor iedereen een groot gevaar, dus ook voor naturisten. Of dacht je dat een zwembroek afdoende beschermt? Nope, alleen boerkadraagsters zijn veilig, maar die kampen weer met vitamine D-tekort.
op 03 12 2006 at 11:34 schreef Ari:
Gisteren moest ik even bij een vriend van me wezen. Dus ik belde dat ik in aantocht was. Gebruik de sleutel maar zei hij nog want mischien ben ik wel aan het douchen. No way zei ik, ik weet heus wel dat je altijd aan je blote togus loopt en ik schrik me altijd kapot als het weer eens zover is. Ik er naar toe en ja hoor net onder de douche vandaan aan z’n blote reet. Nou kennen we mekaar al 86 jaar en z’n ding ken ik dus ook al zolang. We schrikken daar niet meer van want we frequenteren vaak naaktrecreatiegebieden. Maar……ik had heel koude handen gisteren, regen en wind, en dat bracht me op een idee,vilein als ik ben. Daar had ik echt zin in. Ik stond tegenover ‘em. Ik greep ‘em met die kouwe jatten raaaaats bij zijn blote togus. Had je dat smoelwerk moeten zien. Die verbijstering op dat smoel en ook nog pijnlijk getroffen door de koude. Nou ja het eind van het verhaal was dat we allebei in een deuk lagen.
Thuis ben ik geen naaktloper, al die vetspetten tijdens het bakken en braden en dan nog de aardappels afgieten en zo. Maar in voorjaar en zomer, hupsee broek uit en de natuur in.
Vrijen in de natuur vind ik niet zo gek. Als ik het niet wil zien dan draai ik me om of ga ergens anders liggen. Soms vraag ik of ze even de bosjes in willen duiken. En als er kinderen in de buurt zijn moet je je verstand gebruiken en dan wacht je maar met ‘spelen’ totdat je thuis bent.
Helaas waart de nieuwe preutsigheid weer door onze contreien en ik vraag me af hoelang we nog naakt zullen kunnen genieten van de natuur.
op 03 12 2006 at 12:41 schreef Ion Susai:
Voor mij heeft een keer naturisme ervoor gezorgd dat ik nooit meer anders wil. Het is toch heerlijk als je uit een Kretenzisch zwembad stapt, en dan in de schaduw van een palm verder kunt gaan in je boek, zonder dat je nog een half uur lang een natte kledder van een zwembroek om je middel hebt zitten?
op 03 12 2006 at 12:57 schreef CC:
@Peter,
Genoten van je artikel over naturisme. Vooral je invalshoek, het portretteren van de naturistenfamilie Diericks is origineel. Deze Apeldoornse familie heeft ook mijn hart gestolen, mede omdat het ex-plaatsgenoten betreft.
De Diericks vormen een ondernemende, Nederlandse familie die m.i. laten zien hoe succesvol integratie kan verlopen: met veel inspanning, vallen en opstaan, maar vooral doorzettingsvermogen je de taal en gewoonten van een ander land eigen maken. Van jong tot oud integreert deze familie vanaf het moment van aankomst in Frankrijk.
Verder deel ik je lofzang op de promotie van Annemiek voor naturisme. Zij is zoals jij opmerkt een charmante vrouw die heel ‘natuurlijk’ naakt loopt en naturisme in een positief daglicht stelt.
Ikzelf ben ook naturist, geniet van de warme zon op mijn naakte huid in de zomer. Het blijft een aangename ervaring dit met gelijkgezinden te kunnen delen in Nederland.
P.s. Ik hoop, dat de camping ‘Castilon de Provence’ rendabel wordt en succesvol. De Diericks verdienen dit vanwege hun lef en onafgebroken inspanningen in den vreemde.
op 03 12 2006 at 20:42 schreef Peter Breedveld:
Kom je uit Apeldoorn, CC? Ik ook, en Jona Lendering ook. De Apeldoornse connectie.
Overigens vind ik dat Castillon de Provence niet succesvol moet worden vanwege het lef en het harde werk van de Diericks (die verdient natuurlijk bewondering), maar omdat het op een mooi terrein ligt, in een mooie omgeving, en het er goed toeven is.
op 04 12 2006 at 14:41 schreef John:
Veel hedendaagse badmode maar ook gewone kleding zorgt juist voor veel sterkere seksualisatie van het lichaam. Ok, wat er in strakke badmode uitzonderlijk goed uitziet zal ook zonder kleding vrijwel zeker mooi zijn om te zien, alles minder dan dat ziet er naakt ongeveer hetzelfde uit.
op 04 12 2006 at 16:30 schreef Peter Breedveld:
Veel hedendaagse badmode maar ook gewone kleding zorgt juist voor veel sterkere seksualisatie van het lichaam.
You got it, John. Met de laatste zin ben ik het niet eens. De meeste mensen zijn naakt aanzienlijk mooier dan in zwemkleding. Het beweegt hoe dan ook prettiger.
op 04 12 2006 at 21:07 schreef John:
Ik zeg alleen dat er een enkele vrouw rondloopt die dermate mooi en uniek is dat een naakte confrontatie nooit iets zal worden waaraan ik kan wennen…;)
op 05 12 2006 at 21:13 schreef Parsifal:
<>
Overigens vind ik dat Castillon de Provence niet succesvol moet worden vanwege het lef en het harde werk van de Diericks (die verdient natuurlijk bewondering), maar omdat het op een mooi terrein ligt, in een mooie omgeving, en het er goed toeven is.
<>
Het zijn inderdaad harde werkers. Ze durven ook nog eens risico te nemen. In de documentaire kreeg je de indruk, dat het om de zoveelste goedmoedige nederlander ging, die door buitenlanders in de maling wordt genomen.
De ‘oude’ eigenaren, die voor de koop beloven dat ze een paar maanden mee blijven werken, maar hem al na enige dagen peren. De lening bij de franse bank waar dubieuze opzetjes gepleegd worden…
En de ontembare goedmoedigheid, de positiviteit, de durf van die mensen. Bewonderenswaardig..
Tegen het eind van de documentaire beschreef Dierick dat hij zich heel gelukkig voelde, blijkbaar ondanks alle tegenslagen. Hij keek over
de landerijen uit, en vertelde over het intense geluk dat hij ervoer.
Gelukkig voor de Diericks en hun kinderen zal het moslimallochtonen-gehalte van hun nieuwe omgeving nihil zijn. Daar heb ik ze in de documentaire niets over gehoord.
Ik wens ze veel geluk. Ze hebben laten zien dat Lef Loont !
Parsifal
op 17 12 2006 at 15:24 schreef CC:
Peter,
Ideetje om een keer als Apeldoornse connectie af te spreken?
ON-TOPIC
De omgeving van de camping is schitterend, maar ik woon liever in bevolktere gebieden.
op 20 01 2007 at 14:47 schreef Daniel:
Op het strand van Callantsoog kan ik nog zonder problemen met mijn kinderen naakt recreeren. Er komen in de zomermaanden veel families.
op 27 01 2007 at 13:03 schreef Louis:
Heb veel zin om aan zo’n project mee te werken. Het enige wat me ontbreekt is de mobiliteit. Raak je eigenlijk tot bij jullie zonder wagen?
op 13 04 2012 at 22:55 schreef daddy:
all families should be like this
RSS