Rat race

8 Reacties

op 26 11 2006 at 23:43 schreef Rechtsliberaal:

Ik neem aan dat Atze Nicolai met "rat race" vooral een economische competitie bedoeld. Maar om die ecomische competitie aan te gaan hebben wij helemaal geen bureaucratische Europese Unie nodig. Integendeel, daardoor wordt Europa alleen maar economisch zwakker. Voor een ecomische "rat race" volstaat dan ook een Europese vrijhandelszone.

Nee, er is meer aan de hand bij de voorstanders van de Europese Unie. Niet alleen een ideologisch gemotiveerde obsessie om van Europa een collectivistisch georganiseerde ‘superstaat’ te maken, maar ook het inzicht dat met de verwezenlijking van dat ‘ideaal’ talloze lucratieve baantjes zullen ontstaan.

En naast die baantjes natuurlijk ook allerlei opdrachten voor ‘experts’ als Paul Schnabel. Kijk maar alleen eens naar hoe het gaat in de multiculti-industrie. De mensen die voor bijvoorbeeld het Verwey Jonker Instituut werken, verdienen met hun ideologisch gezwets dik belegde boterhammen. De opdrachten komen voor dat soort instituten vrijwel uitsluitend uit de (semi-)publieke sector. Bovendien lopen er allerlei dwarsverbanden tussen dat soort instituten en de politiek (en de ambtenarij).

op 27 11 2006 at 11:48 schreef Appelscha:

@Rechtsliberaal,
het probleem is denk ik met name dat Brussel boordevol zit met allerhande lobby’s, die allemaal hun belangen op de Europese agenda willen plaatsen, want dan kunnen ze via Europa het nationale niveau overslaan en hun wensen gelijk in heel Europa proberen te verwezenlijken. En de EU werkt nu eenmaal zo dat een probleem waar zo’n lobby mee komt aandragen meestal wordt "opgelost" door er maar weer een richtlijn of verordening tegenaan te gooien (teksten die naarmate er meer compromissen worden gesloten tussen de landen en tussen de politieke fracties steeds ingewikkelder worden) of zelfs een heel nieuw agentschap of ander orgaan.
Die lobby’s zijn wel degelijk "grounded" in hun achterban, maar Europa luistert gewoon te veel naar de grootste monden.
Hoe heet dat verschijnsel ook weer, dat samenhangt met hoeveel belang voor- en tegenstanders aan kwesties hechten, waardoor lobby’s relatief veel gedaan krijgen?

op 27 11 2006 at 13:50 schreef Huuskesgait:

Helemaal mee eens. Kernachtig stuk!
Goodgoan: Huuskesgait

op 27 11 2006 at 15:30 schreef Dany:

Democratie in Nederland.

Er is weer veel te doen over democratie in Nederland. Ik wil ons niet vergelijken met Noord-Korea, maar praten over democratie in Nederland voelt voor mij aan als praten over elfjes, eenhoorns, kabouters of tolerante moslims: Er zijn complete bibliotheken aan gewijd, maar ondanks vele meldingen en talloze gelovers in voornoemde fenomenen is het bestaan ervan nog nooit onomstotelijk aangetoond.

Eerst even voor de duidelijkheid mijn definitie van democratie: Een staatsvorm waarin (een vertegenwoordiging van) het volk de hoogste macht heeft en een overwegende invloed heeft op het regeringsbeleid. (Instituut voor Publiek en Politiek)
Wij zijn formeel gezien een representatieve democratie, aangezien het volk geen directe invloed heeft op het beleid dat door Nederland als staat gevoerd wordt. We zijn daarnaast een constitutionele democratie, omdat de rechten van de meerderheid in de grondwet beperkt worden door de rechten van de minderheid, zodat democratie (die in zijn puurste vorm niet meer is dan een ‘mob rule’) niet kan leiden tot onderdrukking van minderheden.
De belangrijkste reden voor de afwezigheid van (zelfs maar) een representative democratie in Nederland is het meerpartijen stelsel zoals dat in Nederland bestaat. Een korte uitleg van de situatie zoals die al decennia of meer bestaat in Nederland is hier op zijn plaats.

Wanneer verkiezingen aanstaande zijn, gaan de verschillende politieke partijen zich profileren. Men probeert hierbij een reeks van standpunten in te nemen die aantrekkelijk zijn voor een zo’n groot mogelijke groep, en die tevens aansluiten bij het gedachtegoed, de ideologie of het geloof van de betreffende partij. Hier blijkt al uit dat veel (zo niet alle partijen) gebaseerd zijn op de een of andere vorm van een levenswijze. De standpunten (ofwel het programma) worden aangeboden als een pakket, en het is de bedoeling dat kiezers zich aansluiten bij die partij wiens pakket het meest overeenkomt met de prioriteiten van de kiezer. De perfecte parij bestaat dus waarschijnlijk voor geen enkele kiezer, er zal altijd wel iets in een partijprogamma zitten dat een kiezer niet aanspreekt, en dat waarschijnlijk door een andere partij beter vertegenwoordigd wordt. De kiezer maakt zijn keuze op basis van zijn prioriteiten, maar is zich er hier al van bewust een compromis te maken. Partij A is voor behoud van de aftrek van de hypotheekrente, maar ook voor tolwegen en rekeningrijden. Kiezer A is tegen rekeningrijden, maar kiest toch voor partij A omdat de hyptheekrente voor hem belangrijker is. Hoe dit beter kan zal ik straks uiteenzetten.

Omdat Nederland een lage kiesdrempel heeft en een meerpartijen stelsel, is het in recente geschiedenis niet meer voorgekomen (zo het al ooit gebeurd is) dat een partij de absolute meerderheid haalde bij de verkiezingen. En hier onstaat het probleem. Om toch een regering te kunnen vormen die in het parlement over een meerderheid beschikt (nodig voor het effectueren van beleid), moeten partijen coalities aangaan.

En hier gaat feitelijk de democratie compleet overboord.

Want de prijs die een politieke partij ‘betaalt’ voor het aangaan van een coalitie is het maken van compromissen in zijn partijprogramma. En dat geldt voor alle partijen die deelnemen aan de coalitie. Met als gevolg dat geen enkele partij de kans heeft (maar ook niet langer DE PLICHT HEEFT) zich te houden aan de beloftes die zijn gedaan, en op basis waarvan hij zijn stemmen heeft gewonnen.

Nu zou men kunnen stellen dat een coalitie die aldus tot stand komt wel degelijk een afspiegeling is van het stemgedrag van de kiezer, en statistisch gezien klopt dat ook. Maar de mengelmoes die na de verkiezingen een regering is geworden is er een waar letterlijk NIEMAND op heeft gestemd, en die heel vaak een beleid gaat uitstippelen en uitvoeren waar niet alleen geen kiezer voor heeft gestemd, maar die bovendien heel vaak in geen enkel programma in die vorm valt terug te vinden.

Als tien mensen vanillevla willen, zeven mensen hopjes, vijf mensen frambozen, vier chocola, en drie rijstepap, dan is er waarschijnlijk niemand blij met een mix van hopjesvla, frambozenvla en rijstepap. Maar de enigen die dat bepalen zijn de partijen zelf.

Mijn argument is dan ook dat het huidige systeem kiezersbedrog in de hand werkt, zo niet uitlokt. Partijen zijn zich altijd bewust van feit dat ze straks met een ander moeten samenwerken. Het dan ook onvermijdelijk dat men cynisch punten kan opnemen in een programma, in de wetenschap dat men het nooit zal hoeven uitvoeren. Omgekeerd kan men beleid ontwerpen en implementeren waarover nooit gerept is voor de verkiezingen, en zich verbergen achter coalitiepartners.

Een andere reden waarom Nederland niet democratisch is is het feit dat we stemmen op partijen, en niet op personen. Een politieke partij is feitelijk niet verantwoordelijk te houden voor afwijkingen van het toegezegde pad. Een partij bepaalt zelf wie in de regering komt, en wie in het parlement. En hoewel men een lijsttrekker heeft aangewezen, en er een kieslijst is met verdere kandiaten, zegt dat weinig over wat die mensen gaan doen wanneer de partij als winnaar uit de verkiezingen komt.

En personen zijn belangrijk. Wie weet hoeveel meer stemmen de VVD had gekregen indien Verdonk lijsttrekker was geweest. Of hoeveel meer ze er hadden verloren indien Zalm voor, ipv na de verkiezingen zijn vertrek had aangekondigd.
Personen zijn ook belangrijk omdat wie er op een post zit, veel verschil uitmaakt. En daar hebben wij als kiezer niets over te zeggen.
Een ander effect van de ‘wassen neus’ kieslijst is de mogelijkheid mensen te vervangen. Je kan wel hebben gestemd op persoon A van partij A, maar het was uiteindelijk een stem op de partij, niet op de persoon. Die persoon kan zelf besluiten op te stappen, of de partij kan besluiten hem te vervangen. Zelfs een voorkeursstem is uiteindelijk niets anders dan een stem op de partij waar die persoon voor uitkomt. En als die persoon verdwijnt, is jouw stem nog steeds voor die partij. En dat kan het verschil zijn tussen Verdonk en Rutte, of tussen Marijnissen en Meulenbelt.

Het is dus tijd voor een hervorming van het kiesstelsel, en wel een zeer rigoreuze. We moeten toe naar een directe democratie. Zo een als voorheen simpelweg niet mogelijk was, maar die door de komst van computers en vooral het Internet een peuleschil geworden is.

Politiek moet niet langer een kwestie van partijen zijn (hoewel hun bestaan een optie blijft), maar van belangengroepen, lobbies zeg maar, die kwesties ter stemming aanbieden aan de Nederlander. Iedere vrijdagavond verplicht stemmen (of iedere eerste vrijdag van de maand). De burger wordt betrokken bij de democratie doordat hij voorgelicht wordt over de voorstellen, (misschien moet hij zelfs een vragenlijst beantwoorden waaruit blijkt of hij de materie begrijpt), en hij stemt over de voorstellen die er liggen. Ieder voorstel tot beleid is dus feitelijk onderhevig aan een referendum. Politici bestaan niet of nauwelijks meer, maar worden of uitwerkers/uitvoerders van beleid, of lobbyisten. Eigenlijk is alleen voor representatie van Nederland in het buitenland nog echt een politieke entiteit nodig, een minister van buitenlandse zaken dus met wat ondersteuning.

Voor mij heeft dit de volgende voordelen:
Als ik tegen overbevissing ben en voor behoud van de Waddenzee, dan hoef ik niet meer voor een partij te stemmen waar ik een bloedhekel (bv GroenLinks) aan heb om toch mijn voorkeur kenbaar te maken.
Als ik tegen islamisering ben en er een pakket aan maatregelen ligt om die specifiek tegen te gaan, dan hoef ik niet op iemand met vreemd haar te stemmen om nu toch mijn zin te krijgen.

Iedereen kan voorstellen doen. En zo zou een politieke partij dus theoretisch kunnen bijven bestaan, als leverancier van beleidsvoorstellen. Maar daarnaast zou juist wat nu ‘special interest groups’ heten HUN belangen direct naar voren kunnen schuiven, ipv ze via oncontroleerbare lobby mechanismen de tweede kamer binnen te loodsen. Greenpeace hoeft niet meer te appelleren bij hun traditionele politieke vertegenwoordigers, en zou waarschijnlijk meer ipv minder macht krijgen.
Wilders zou geen politieke partij meer HOEVEN op te richten, maar hij zou zich sterk kunnen maken voor zijn stokpaardje, en direct de bevolking om steun kunnen vragen. Zo heeft’ie een kans dat zijn prioriteiten worden omgezet in beleid, en wordt een ‘one trick pony’ een effectieve belangenbehartiger.

Politieke partijen in het Nederlands bestel zijn als Zwitserse zakmessen. Ze kunnen van alles een beetje, en worden vaak ook nog wel eens oneigenlijk gebruikt. Maar ze zijn eigenlijk nergens goed in.
Vroeger kon het niet anders. Er was geen manier om de Nederlander bij wijze van spreken iedere dag om een uitspraak of mening te vragen. Maar nu kunnen we virtueel zo vaak om opgestoken handen vragen als we willen. En kunnen we dus werken met specifieke, op maat gemaakte oplossingen. Een hamer, schroevedraaier of zaag wanneer we die nodig hebben.

Om terug te komen op mijn voorbeeld aan het begin van dit stuk: Ik wil niet voor een partij hoeven kiezen als er punten in hun programma staan waar ik het niet mee eens ben. En er bestaat niet EEN partij die alleen maar punten heeft waar ik het WEL mee eens ben. Het kan natuurlijk zijn dat ik extreem lastig ben, maar volgens mij bestaat er niet EEN Nederlander die wel voor 100% blij is met de partij van zijn keuze. Er zit altijd wel IETS tussen dat hem niet bevalt. Als ik op de issues kan stemmen ipv op mensen die beloven mij zo goed mogelijk te vertegenwoordigen (maar dat niet eens kunnen omdat een coaltiegenoot water in de wijn eist), dan kan ik veel meer vrede hebben met de uitkomst van stemmingen. Want dan is direct duidelijk hoe een meerderheid van de Nederlanders erover denkt, ipv dat het het resultaat is van partijpolitiek, coaltitieonderhandelingen of persoonsverschillen.

Het is tijd voor de Internet democratie.

op 27 11 2006 at 16:25 schreef Paardestaart:

Tegen Europa, natuurlijk..
Niet méer staat, maar minder

Samenwerken kun je toch wel. Daar heb je geen golem van burocratie voor nodig; drieduizend deel-overeenkomsten zijn minder bewerkelijk dan éen weerzinwekkende grondwet in elkaar getimmerd door intellectuele dwergen met potentie-dromen

De EU maakt van onze landen een logge supertanker, die met open ogen de verkeerde kant blijft uitvaren, omdat je ‘nu eenmaal mee moet varen’ en waar niemand durft het roer om te smijten, uit angst voor querulant of oproerkraaier te worden uitgemaakt
Kijk welke club van ‘honderd’ er in Nederland de dienst uitmaakt, met een ballottagebeleid dat voor democratische bewegingen onaantastbaar is en huiver..

Het establishment wordt in Europese verhoudingen alleen maar nòg groter, vergissingen fossilificeren tot het geen zin meer heeft nog te veranderen, en god helpt de burger die het ongeluk heeft tussen de raderen van een domme, botte robot te geraken.
Men gaat gewoon na om te checken of aan het protocol is voldaan, en of de regels zijn gevolgd, en wast zijn handen in indolente zelfgenoegzaamheid

Lees bijvoorbeeld een artikeltje in Trouw vandaag; over een nederlandse ex-commando die opverdenking van moord in Zambia gevangen zit, en niet naar huis kan, ook al hebben de Zambiaanse autoriteiten de hand over het hart gehaald…
Niet de Zambianen, maar de nederlandse regering gedraagt zich hier als een bureaucratisch monster; het ministerie weigert doodgewoon de overdrachtsbrief van de Zambiaanse regering te ondertekenen, omdat ‘er met Zambia geen uitwisselingsovereenkomst is’..

Europa is als laatste strohalm ook al door vertwijfelde familieleden benaderd, maar daar doet men niets omdat de EU alleen maar optreedt als het vaderland van de gevangene geen ambassade heeft in het land van detentie..
Sache erledigt…De familie is inmiddels twee ton lichter

Aan overheid heb je niets, hij is veel te duur, inefficient, bemoeizuchtig, een instrument van een hardleers, slecht opgeleid establishment dat ongehinderd de waan van de dag kan bestendigen; wat de overheid doen móet doet ‘ie niet, en waar ‘ie zich nergens mee mee hoeft te bemoeien is ‘ie onvermoeibaar

Bezin eer je begint; als het monster van blind en bureaucratisch onvermogen er eenmaal zit krijg je het nooit, nooit meer weg..
Bestuurders geven macht nu eenmaal niet uit handen

Wordt geen kind en geen slaaf – beslis zèlf..voor zover er nog iets te beslissen is

op 29 11 2006 at 22:04 schreef ReneR:

Goed stuk van Willem. Ik heb hier op dit weblog in vrijwel precies dezelfde bewoordingen ook al eens de dubbelzinnigheid willen aantonen van het liberalisme versus socialisme inzake de maakbaarheid van de samenleving. Weet je het nog Peter? En nu plaats je het stuk van Willem in je Topic; terwijl ik hier veel kritiek op kreeg…

nee, ReneR is zo dom nog niet; maar een mens mag veranderen van mening. Ik mis overigens HET argument om met die "rat race" mee te moeten doen; of moet ik daarvoor apart die Nova link aanklikken? Laat ook maar. Nederland kan zonder een bloedband met Europa en het dogmatische gelul van iemand die puur voor het bedrijfsleven in de regering zit en de grondwet erdoor wil jassen zoals hij dat ook heeft geflikt met die euro. dat is mijn mening. Europa zal ten onder zal gaan aan zijn eigen succes. De groei gaat te snel, daar komen ze erg laat achter maar de lawine is niet meer te stoppen. Je moet ook niet meer gaan eten dan dat je aan calorien nodig hebt. Straks Turkije er nog even bij en we krijgen het Europese kalifaat. Nou; de perfecte droom van D66 en Pechtold; die dankzij de Grijze wolven is verkozen in het parlement. Er zijn nog steeds landen; die het prima redden zonder die EU zoals Zwitserland. En de Engelsen doen maar half om half mee dat legde hen economisch geen windeieren plus dat ze de pond nog behielden. Uit die EU nu het nog kan.

Rat race…? Hardlopers zijn doodlopers. Meelopers zijn nog erger. Die zijn bereid om alles van waarde weerloos te maken.

op 30 11 2006 at 09:53 schreef Peter Breedveld:

Mijn opvattingen staan doorgaans in de stukken waar ‘Peter Breedveld’ boven staat, ReneR. Hier staat ‘Willem de Zwijger’ boven en daar staat dus een weergave van zijn visie in. Goed geschreven, helder geformuleerd, ik kan me vergissen, maar zo’n stuk herinner ik me van jou helemáál niet. Wat ik van jou zie is doorgaans hetzelfde als wat je hierboven ook weer hebt neergepend: wat onsamenhangende, xenofobe kretologie en veel clichés en je bent er nog heel nadrukkelijk trots op, ook!

op 30 11 2006 at 17:52 schreef babs:

Ik ben voor Europa. Zonder stoppen door Europa rijden, nooit meer geld omwisselen, prachtige supersnelle treinen die nooit te laat zijn van geld van mensen die er nooit in rijden (bedankt allemaal!), leuke feestjes in Brussel met lekkere stagaires, geen oorlog meer tussen Duitsland en Frankrijk, geen revoluties meer in Spanje en Portugal, Turkije dat net doet of het geen nationalistisch-militaristische staat is.

Gelukkig is Europa niet democratisch. Het zou wat zijn als een meerderheid zomaar het prachtige stierenvechten zou kunnen verbieden of de drijfjacht.

Het enige dat me aan Europa tegenstaat is dat het gegijzeld wordt door met name Frankrijk. Ik zie werkelijk niet waarom Frankrijk netto zou moeten ontvangen. Daarom ben ik ook zo blij met al die nieuwe leden, met al die hard groeiende economien. Hardwerkende Polen gaan echt niet over 10 jaar die luie Fransen subsidieren en op dat moment is het afgelopen met landbouwsubsidies en andere grappen ten behoeve van Frankrijk. De nieuwe grondwet had daarbij kunnen helpen in mijn ogen.