Leve het sekstoerisme

Bart Croughs

Max Pam verdenkt me ervan dat ik diep in mijn hart stiekem links ben. Ik wil hem vanavond natuurlijk niet teleurstellen, dus ik ga een progressief betoog houden. Ik neem het op voor een impopulaire minderheid: de sekstoerist.

Discriminerende uitlatingen over deze minderheid vormen schering en inslag, zonder dat er ooit een intellectueel opstaat die daar bezwaar tegen aantekent. Een van de stigmatiserende vooroordelen over sekstoeristen luidt aldus: sekstoeristen zijn lelijke, oude, kale, vette mannen die alleen in de derde wereld nog aan hun trekken kunnen komen. Stel dat dit waar is, wat is daar dan precies zo verwerpelijk aan? Het lijkt me dat iedere verlichte denker deze gang van zaken zou moeten toejuichen. Mannen die door ouderdom, kaalheid en vetheid weinig aantrekkelijk zijn, komen op seksueel gebied slechter aan hun trekken dan slanke jongemannen. Een schandelijke vorm van ongelijkheid, zeker niet minder verwerpelijk dan de ongelijkheid in inkomens die onze kapitalistische samenleving zo onrechtvaardig maakt. Gelukkig bestaat er voor de seksueel kansarmen de mogelijkheid om de derde wereld te bezoeken, alwaar ze hun achterstandssituatie kunnen inlopen. Men zou kunnen zeggen dat het sekstoerisme de emancipatie van het seksuele proletariaat betekent. Dat juist progressieve denkers kritiek uiten op deze vorm van gelijkheidspolitiek, is dan ook zeer merkwaardig.

Een veelgehoord bezwaar tegen sekstoeristen is dat ze ‘misbruik’ maken van de derdewereldhoertjes, die slechts door armoede gedwongen voor hoer spelen. Een merkwaardige redenering. Wie zich de armoede van de derdewereldhoertjes aantrekt, zou ze juist zoveel mogelijk klanten moeten toewensen. Als de sekstoeristen wegblijven, is het enige gevolg dat de armoede onder de derdewereldhoertjes, die de inkomsten van de sekstoeristen moeten missen, nog schrijnender vormen zal aannemen. De sekstoeristen doen in feite aan een effectieve vorm van ontwikkelingshulp. Daar komt bij dat de sekstoeristen over het algemeen zeer vrouwvriendelijk zijn, en vrij massaal aan positieve discriminatie doen: de overgrote meerderheid geeft namelijk de voorkeur aan vrouwelijke prostituees boven mannelijke prostituees. Daarmee bieden ze de achtergestelde derdewereldvrouwen een extra mogelijkheid om hun economische achterstand op de mannen in te lopen. Ook vanuit feministisch oogpunt is sekstoerisme dus zeer verantwoord.

Een ander bezwaar tegen sekstoeristen luidt dat ze de hoertjes zouden afschepen met een fooi; termen als ‘uitbuiting’ worden niet geschuwd. Ook dit is een merkwaardig bezwaar. Immers, sekstoeristen betalen in de derde wereld ook voor zaken als eten, drinken, overnachtingen en vervoer ‘een fooi’, zonder dat ooit iemand zich daar druk over maakt, en zonder dat iemand de sekstoerist aanspoort restauranthouders en taxichauffeurs meer te betalen dan de marktprijs. Waarom dan wel voor de hoertjes meer zou moeten worden betaald dan de marktprijs, blijft volledig in het duister.

Een laatste bezwaar luidt dat er in de derde wereld vrouwen zijn die onder dreiging van geweld gedwongen worden de hoer te spelen, en dat sekstoerisme daarom verwerpelijk is. Maar het is natuurlijk een merkwaardige gedachte dat wanneer er in een bepaalde industrie misstanden voorkomen, dan die hele industrie maar moet worden afgeschaft. Logischer lijkt het me om te pogen die misstanden aan te pakken. Men kan hier een voorbeeld nemen aan de Stichting Max Havelaar. Deze stichting doet geen dwaze pogingen om de koffie-industrie en de chocolade-industrie af te schaffen. Nee, Max Havelaar heeft een keurmerk ingesteld, zodat progressieve chocolade-eters en koffiedrinkers zeker weten dat er geen uitbuiting kleeft aan hun versnaperingen. Waarom is er nog geen organisatie opgestaan die een keurmerk voor derdewereldbordelen heeft ingesteld, zodat de sekstoerist de garantie heeft dat in het bordeel van zijn keus alle vrouwen op vrijwillige basis werkzaam zijn?

Conclusie: de bezwaren tegen het sekstoerisme berusten op drijfzand, terwijl met deze activiteit wel een aantal zeer progressieve doelen worden gediend. In plaats van het taboe op sekstoerisme in stand te houden, zou deze vorm van toerisme dan ook door iedere weldenkende intellectueel zoveel mogelijk moeten worden aangemoedigd.

Bart Croughs (1966) is filosoof en tot voor kort columnist bij HP/De Tijd. Daar is hij mee gestopt omdat het dagelijks doornemen van kranten vol onzin en opiniebladen vol domheid hem na een paar jaar ‘de strot uit kwam’. Het bovenstaande betoog hield hij tijdens ‘De avond van de scherpe pennetjes’ die op 1 november werd gehouden in De Rode Hoed, door HP/De Tijd georganiseerd ter gelegenheid van de zestigse verjaardag van Max Pam.

Tweet

Algemeen, 14.11.2006 @ 20:36

[Home]
 

Δ