Gematigde islam

Dave Sim

Lange uitweiding voordat we terugkomen op mijn eerste Ramadan:

De reden dat ik de gebedstijden voor Ramadan kreeg toegestuurd van Reflections on Islam was natuurlijk dat ik ze financieel steun (ik krijg ook een Eid Mubarak-kaart van ze ter gelegenheid van het Suikerfeest. De kaarten zijn steevast geadresseerd aan ‘De familie Dave Sim’, wat ik zeer amusant vind. In de islam word ik, kinderloze man, beschouwd als een ‘man zonder staart’ en dat vind ik best).

In de nasleep van 9/11, toen Canada en het grootste deel van de rest van de wereld – en het hele beschaafde deel ervan – met ondemocratisch hoge snelheid handelde om terroristische fondsenwerving de kop in te drukken, wachtte ik geduldig af of Reflections on Islam een front zou blijken te zijn voor Hamas, Hezbollah, Al Kaida, Islamic Jihad of één van de andere uit de overvloed aan organisaties die deel uitmaken van de wereldwijde islam. Ik ging ervan uit dat ik dan wel een telefoontje zou krijgen van de RCMP, de CSIS of een andere Canadese veiligheidsdienst. Een ‘mogen we even rondkijken?’-bezoekje, hoe onwaarschijnlijk ook (behalve om de collega’s op kantoor te kunnen vertellen hoe een moslim, die ‘Dave’ heet, er uitziet) zou – in de ogen van een democratische purist als ikzelf – makkelijk de grens tussen een quasi-legale en volkomen illegale inbreuk van mijn burgerrechten kunnen overschrijden. Toch had ik me voorgenomen om, wat er ook zou gebeuren, alles zonder protest te ondergaan, volledig mee te werken en achteraf geen genoegdoening te eisen.

Waarom, hoor ik u vragen.

Om dat te beantwoorden, wordt mijn lange uitweiding nog veel langer

Ik denk dat we het beste kunnen beginnen bij een artikel van Linda Frum in de National Post van 20 oktober 2001. Het artikel gaat over Steven Emerson, ‘algemeen beschouwd als de meest onafhankelijke onderzoeksdeskundige op het gebied van moslimterrorisme. Volgens het vroegere hoofd van de afdeling terrorismebestrijding van de FBI, Oliver Revell, is Emerson beter op de hoogte van de activiteiten van terroristen dan de FBI zelf’. Het artikel vermeldt verder dat Emerson lange tijd door de gevestigde media in de VS met de nek werd aangekeken omdat hij werd gezien als een extremist en een racist, maar dat hij nu voortdurend wordt benaderd door de belangrijkste Amerikaanse kranten en televisiestations (zo gaat het immers altijd met het lachwekkend kameleontische aanpassingsvermogen van wat doorgaat voor integriteit bij de gevestigde Amerikaanse media, niet?). ‘Emersons onderzoeksproject volgt de activiteiten, verklaringen en financiering van terroristische islamitische organisaties die actief zijn in de VS en van de publieke, van belasting ontheven liefdadigheidsorganisaties die als dekmantel dienen.

“Wat willen ze?”, vraagt Emerson retorisch. “Ten eerste willen ze politieke invloed. Ten tweede willen ze dat de VS een islamitisch land wordt.”

Zonder twijfel doet dit menigeen de wenkbrauwen fronsen, als het al niet voor hilariteit zorgt. Maar Emerson heeft volkomen gelijk, zoals we later zullen zien.

“Ten derde willen ze dat de VS oog krijgt voor de legitieme belangen van moslims over de hele wereld: steun voor de jihad in Palestina, de jihad in Tsjetsjenië, de jihad op de Filippijnen, de jihad in Saoedi Arabië.”

“Emerson heeft de laatste zeven jaar de uitspraken van Amerikaanse moslimleiders bestudeerd. Muzammil Siddiqui, bijvoorbeeld, de vroegere voorzitter van de Islamic Society of North America en imam van de Islamic Society of Orange County in Californië, zei op 26 september 2001 tegen George W. Bush dat ‘De moslimgemeenschap betreurt en veroordeelt unaniem de misdaad die is gepleegd op 11 september 2001. Het is een verschrikkelijke misdaad tegen onze natie en tegen de mensheid.’

De imam verwijst natuurlijk naar de wereldwijde islamitische gemeenschap, de ‘ummah’, als hij het heeft over ‘onze natie’ en naar de overtuiging van veel moslims dat de aanslag op het World Trade Center en het Pentagon het werk is van de Israëlische geheime dienst. Met de ‘misdaad’ wordt dus bedoeld dat de ummah er in is geluisd. Elke andere interpretatie van het citaat is ongeloofwaardig. Geen imam zou de VS ‘onze natie’ noemen. Elke andere betekenis van ‘natie’ dan de ummah zou beschouwd worden als ketterij in de meest ruimdenkende moslimkringen en volkomen en onvergeeflijk godslasterlijk door de overgrote meerderheid van islamitische leiders. Een ander citaat van Siddiqui, uit zijn toespraak tijdens de Jeruzalemdag in 2000 in Washington, is minder dubbelzinnig:

We willen het bewustzijn van Amerika wakkerschudden, want wie aan de kant van de onrechtvaardigheid blijft staan zal de toorn van God over zich afroepen. Alstublieft, Amerikanen, vergeet niet dat Allah een ieder ziet. Als u blijft volharden in uw onrechtvaardigheid en onrechtvaardigheid blijft tolereren, zal de toorn van God over u komen.

[Het gebruik van het woord ‘Allah’ wanneer iemand in het Engels tegen me spreekt, werkt verschrikkelijk op mijn zenuwen. Ik vrees ‘Allah’ niet, zoals ik ook Dieu of Mungu niet vrees. Elke taal heeft een woord voor ‘god’. Zet er een hoofdletter voor en klaar is Kees, dat is Zijn naam, maar alleen als je de betreffende taal spreekt. Als je Arabisch spreekt, is Zijn naam Allah. Als je Frans spreekt, is Zijn naam Dieu, als je Swahili spreekt, is het Mungu, spreek je Engels, dan is het God.]

Steve Emerson over Siddiqui: “Siddiqui is de leider van één van de grootste islamitische groeperingen in de VS. Hij heeft een vlotte babbel, iedereen vindt hem aardig. Maar de naïviteit en ontkenning [onder Amerikanen] is domweg verbijsterend. Vanwege dat bedrog is het erg moeilijk te bevatten waar we precies mee te maken hebben. Gematigde islamitische leiders bestaan niet. Ze bestáán niet. En iemand moet het zeggen, want ontkennen gaat ons de kop kosten.”

Precies. Gematigde. Islamitische. Leiders. Bestaan. Niet.

Dave Sim (1956, Ontario) heeft bijna dertig jaar lang een maandelijkse comic gepubliceerd, Cerebus. Hij is één van de grondleggers van het Comic Book Legal Defense Fund, dat het opneemt voor stripmakers, -uitgevers en -verkopers wier vrijheid van meningsuiting wordt bedreigd. De serie essays Islam, my Islam, waaruit bovenstaande tekst een fragment is, verscheen in Cerebus 276 tot en met 282. De vorige delen vindt u hier, hier, hier en hier.

Tweet

Algemeen, 29.10.2006 @ 17:11

[Home]
 

Δ