Mirjam Vissers
De naakten in deze editie van Frontaal Naakt zijn van Mirjam Vissers. Zij tekent (onder andere) een strip en cartoons voor het damesblad OpZij, maar heeft een hekel aan ‘vrouwelijk genavelstaar’ en ‘droevigstemmend chicklitgeneuzel’. Meer op haar website.
Algemeen, 17.10.2006 @ 20:36
8 Reacties
op 17 10 2006 at 20:55 schreef Lagonda:
Voor een leuke audio-aanvulling op deze strip, kan u van harte de avonturen van mevrouw Tiny N’Kwanga-Van Houten aanbevelen! Te vinden op de site van Radio Bergeijk:
http://www.vpro.nl/programma/radiobergeijk/afleveringen/7733221/
Stream beluisteren vanaf ongeveer 9:00 minuten.
op 17 10 2006 at 23:07 schreef Miranda Vink:
Ik vond de illustraties bij de andere artikelen al fraai, en deze strip is ook briljant getekend. En de moraal staat lekker haaks op dat dwaze artikel over kledingculturen in Senegal waar de animistien volgens van der Does en Breedveld als winnaars uit de bus kwamen. Niks anders dan urbane westerlingen die dwepen met alles wat "terug naar de natuur" authentiek is.
op 17 10 2006 at 23:10 schreef Peter Breedveld:
‘Als winnaar uit de bus’? It’s all in the eye of the beholder, Miranda.
op 18 10 2006 at 09:05 schreef GW:
Herken ik in die tekeningen niet Anja Meulenbelt ?? ;)
op 18 10 2006 at 11:54 schreef Paardestaart:
Nee man – Gretta!
Anja is iets substantiëler qua ecologische footprint, zou ik zeggen
Maar het zou ook een treffend portret van Klaske Wormhout-van de Heuvel kunnen zijn; die gedreven, sterke vrouw die zich sinds haar eigen bevrijding inzet voor het empowerment van lesbische zwarte moeders in onze Werkgroep Ont-Moeting van de Gekrookte-Rietgemeente Barfschellingerwou
Heel inspirerend, zoals díe door haar outreach-activiteiten in binnen- en buitenland haar horizon aan het verbreden is: de ‘gekrookte’ gestalte in de achterste banken is herboren als een levende getuigenis van de Energie van het Scheppend Principe die wij allemaal vrijelijk mogen aanboren..!
op 18 10 2006 at 11:55 schreef Peter Breedveld:
Anja is iets substantiëler qua ecologische footprint, zou ik zeggen.
Geniaal!
op 20 10 2006 at 13:30 schreef Ion Susai:
Hehe, waarschijnlijk moet het een of ander West-Afrikaans land voorstellen. Gambia ofzo. Ik heb het idee dat West-Afrikanen over het algemeen vrij oppervlakkige mensen zijn, die het niet zoveel uitmaakt wat ze zeggen. Het gaat er hen vooral om of hun opmerkingen goed uitpakken. Het is bijvoorbeeld opvallend om te zien op forums over Gambia, hoeveel mensen het daar hebben over "hun Gambiaanse vrienden". Dan weet je al dat een zo’n Gambiaan bij de tweede ontmoeting tegen zo’n toerist "Hello my friend" heeft gezegd. Sommigen slaan hierin door en gaan ontwikkelingswerk doen in Afrika. Volgens mij een wat ongelukkige gang van zaken. Het lijkt mij zo ongeveer regel nr.1 dat je als ontwikkelingswerker tegen de alledaagse en historische realiteit van Afrika kunt die wat hardheid betreft geheel anders is dan die van Europa. Aan de andere kant zijn dit meestal ook mensen die voor het bestwil van Nederland het beste maar zo min mogelijk in het vaderland aanwezig zijn.
op 22 10 2006 at 05:16 schreef Mirjam Vissers:
Vreselijk leuk om hier lovende woorden te lezen over mijn tekeningen en stripstijl.
De "ik heb iets met afrika" strip maakte ik na het zien van (waarschijnlijk) een lllllinkdoco van een mal meisje wat zichzelf bloedserieus nam aangaande haar goede werken voor afrika (het land weet ik niet meer, maar zou zomaar gambia kunnen zijn). Ze droeg artistieke rastahaar-droedels uit een doek, dat na enige tijd een haarstuk bleek te zijn. Wat een beetje een desillusie was, omdat er toen een grijze muis overbleef. Wel met knap donker inheems vriendje. Ziedaar de ingredienten voor een stripje.
Ik teken niet zo vaak strips, omdat het maken van een scenario veel extra tijd kost (die meestal niet betaald wordt). Vooral het aanscherpen van de teksten tot er een minimum overblijft is nogal een tour de force, voor mij dan. Ik kan aardig schrijven, maar dat maakt mij nog geen tekstschrijver.
Dus als iemand denkt dat hij/zij zoiets nou juist vreselijk leuk kan met weergaloze humor en verrassend venijn: wieweet valt er samen te werken.
De modelschetsen en -pentekeningen zijn allemaal gemaakt in 2 tot hooguit 7 minuten, dus meer vingeroefeningen, maar vaak met een heel aardig resultaat. Juist omdat je dan geen tijd hebt om na te denken terwijl je tekent.