God in Spanje (2)
Peter Breedveld
Illustratie: Pieter Hogenbirk
La Mancha is het land van Don Quijote en van de lekkerste kaas ter wereld: Manchego. Kenners doen altijd wat zuinig over deze regio, waar niet veel bijzonders te zien zou zijn. Ik heb er één van de meest adembenemende routes ooit gereden.
We begonnen in Albacete – niet de mooiste stad van Spanje maar zeker één van de prettigste, met veel fraaie na-oorlogse architectuur, een geweldig stadspark, een bijzonder archeologisch museum en veel uitstekende winkels – en reden van daar naar het zeer schilderachtige Middeleeuwse stadje Chinchilla de Monte Aragón, waar ze juist feest aan het vieren waren.
We gingen verder, via La Felipa en Casas de Juan Nuñez in de richting van het stadje Jorquera, door een vlak geel, droog, bijna buitenaards landschap waar we af en toe wat bomen, rotsen en een enkele boerderij zagen. Soms kwamen we langs een veld dat kunstmatig werd bevloeid en zo groen was als een Nederlandse wei.
Opeens, echt van het ene op het andere moment, bevonden we ons in een totaal andere wereld. We keken een duizelingwekkend diepe kloof in, waar een rivier zich een weg baande door een miljoenen jaren oud rotslandschap, een soort kleine Grand Canyon van verweerde, grijze rotsen die vaak vervaarlijk over de weg helden. De Hoz del Júcar heet deze kloof en ze is verpletterend mooi. Jorquera ligt daar rond een rots gebouwd. Adembenemend, maar tijdens de siësta is er niets te doen. We zijn vergeefs via een weg met veel haarspeldbochten naar boven geklommen, naar een restaurant bij de overblijfselen van een oud Moors fort, dat natuurlijk gesloten was.
Vanuit Jorquera reisden we door naar Alcalá del Júcar, een dorp van witte huizen die tegen een kalkrots zijn gebouwd. Dwars door de rots zijn lange gangen uitgehouwen waarvan sommige te bezichtigen zijn. Aan het eind van de gangen bevindt zich een bar-restaurant met een spectaculair uitzicht. Aan de voet van de rots is het dorpscentrum met winkels en restaurants. Eén van die restaurants ligt direct aan een zandstrandje aan de rivier, waarin het heerlijk zwemmen is. Op het terras kun je rivierkreeft en tal van andere tapas eten. Wat heb ik het dáár naar mijn zin gehad. Zelfs mijn kinderen, die de schurft hebben aan stadjes bezoeken, hebben er genoten. De volgende dag wilden ze zelfs weer terug! Dat hebben we ook gedaan.
Buitenlandse toeristen kennen Alcalá del Júcar helemaal niet. Wij waren er de enige niet-Spanjaarden. Maar toen we thuis onze buurman onze vakantiefoto’s lieten zien, vertelde hij dat zijn tante in Jorquera woont, dat hij haar regelmatig bezoekt en dan ook altijd een uitstapje maakt naar Alcalá del Júcar. Wel grappig, dat de enige niet-Spaanse toeristen die, zonder het van elkaar te weten, Alcalá del Júcar hebben bezocht (nou ja, op Rik Zaal na, dan) elkaars directe buren zijn.
De eerste aflevering van God in Spanje vindt u hier; en nog meer Spanje is er in Schets uit Spanje en Yossarian in Madrid.
Algemeen, Peter Breedveld, Reizen, 17.09.2006 @ 01:37
6 Reacties
op 17 09 2006 at 22:57 schreef Wampie:
Wat is ze lie-ief!
op 18 09 2006 at 12:03 schreef Peter Breedveld:
Dank je. Een verrukkelijk wijffie, inderdaad.
op 19 09 2006 at 21:08 schreef AVe:
Prachtige foto’s Peter. Je bent dus verzot op Spanje. Ik ben er slechts 1x geweest en ken het land ook uit de verhalen van Gerard Reve (lawaai! goedkoop! Warm!) en uit de verhalen van mijn Spaanse cursisten (toch wel wat macho die mannen).
Maar ik kan je wel het beste (of de beste twee) Spaanse restaurant(s) in Amsterdam verklappen, Dat doe ik liever niet hier, want sinds Johannes van Dam het restaurant een 9- heeft gegeven moet ik er reserveren. In de keuken staat een Spaanse kok (met twee hulppieten) maar zijn vrouw is een rasechte blonde, zeer spontane Amsterdamse! En goedkoop! En aardig! (Toen ik haar een keer wees op het feit dat ze een fles wijn te weinig had berekend (we waren met een groot gezelschap), zei zij: "Nou dan krijg je die toch van ons!") Waar kom je dat nog tegen?
Enfin, ik zal je het adres een keer emailen.
op 19 09 2006 at 21:52 schreef Peter Breedveld:
Nou graag, Annelies! Alvast bedankt.
op 21 09 2006 at 18:52 schreef El Cid:
mmmm. Bij deze prachtige foto’s had ik graag een geschiedenisles over de reconquista gelezen.
op 21 09 2006 at 21:34 schreef Peter Breedveld:
Ik denk wel eens aan iets anders dan Moren, hoor.
RSS