Poldermarxisme (2)
José Carmo da Rosa
Werkelijke fabelachtige discussie, naar aanleiding van Lagonda’s stuk over Poldermarxisme! Alle ismen’: marxisme, egocentrisme, socialisme, collectivisme, liberalisme, plus nog een paar andere, die de pech hebben om níet op isme’ te eindigen – zoals het christendom en de islam – werden hier ontleed, gewogen, ondersteboven gehaald en vergeleken dat een lieve lust was.
Lagonda gebruikt marxisme om een mentaliteit’ mee te benoemen, of liever: een moraliteit’, die diep is doorgedrongen in de psychosociale vezels van onze maatschappij’. Heel mooi verwoord, maar het lijkt me moeilijk dit op heel Europa te extrapoleren, zoals Lagonda doet. Dat het marxisme/socialisme de moraliteit van het christendom heeft overgenomen’ is misschien waar wat Nederland betreft, maar ver te zoeken in ieder geval wat moraliteit’ betreft in bijvoorbeeld de ex-socialistische heilstaten van achter het ijzeren gordijn of in wat er van overgebleven is.
Reageerder Temujin reikt hier de helpende hand door te beweren: waar jij marxisme gebruikt, dien je christendom in te vullen’. Niet zo gek gedacht, maar het dekt niet volledig de lading die Lagonda aan dit complexe fenomeen wil geven, ondanks Lagonda’s bijna bevestigende antwoord aan Temujin: ik zie het als twee lakens van hetzelfde pak’.
Waarom is deze moraliteit’ in het zeer katholieke Polen – om een dwarsstraat te noemen – met de grootste concentratie nonnen per vierkante meter, dan (nog) volkomen afwezig? Vanwege de lange strijd tegen het marxisme, die de Russen de Polen door de strot wilden duwen waardoor het door hen altijd als een vreemde corpus werd beschouwd? Het zou best kunnen… Maar deze moraliteit’ is ook niet zo wijdverspreid en ook niet zo diep doorgedrongen in de psychosociale vezels’ van katholieke landen als Portugal, Spanje of Italië. Het is zeer zeker latent aanwezig, maar tast alleen maar een deel van de hoge middenklassen met linkse (marxistische) sympathieën aan.
Mijn eerste confrontatie, buiten Nederland, met deze moraliteit’, vond ongeveer twintig jaar geleden tijdens een feest in het hart van het marxistische zuiden van Portugal (Alentejo) plaats. Ik werd voorgesteld aan een locale dame met uitgesproken linkse ideeën en van gegoede komaf. De dame in kwestie had snel door dat mijn accent ergens in het katholieke Noorden des lands zijn oorsprong had en vroeg me, waar ben je geboren? Op mijn antwoord, Agadir, Marokko, reageerde ze overdreven positief: O, fantastisch, jij bent dus geboren in een niet-consumentistische’ samenleving, wat leuk! Ik kende de linkse fauna al wel ik zat er, in de jaren 70, tot aan mijn nek in voor wie elke Derde Wereldbewoner bij voorbaat een bon sauvage is. Maar ik leefde in de veronderstelling dat dit een typische Bataafse eigenschap was, naast zuinigheid en soberheid! De verrassing was des te groter toen ik ontdekte dat Portugal de eerste symptomen van de ziekte vertoonde!
Dit alles om te zeggen dat Lagonda’s moraliteit’ volgens mij niet tot volledige wasdom komt door slechts marxisme met christendom te mixen. Ik vermoed dat het alleen kan gedijen in de rijke middenklasse van verwende, postmoderne en liberale samenlevingen.
Als een sociologische Paul Bocuse wil ik me aan een recept wagen: Men neemt een stevig stuk christendom van goede kwaliteit, van het soort heeft-alles-voor-de-zielige-medemens-over; een snufje marxisme, niet te veel, moet niet overheersen geen goelags en killing fields een flinke scheut chic-geld-en-veel-vrije-tijd, van het soort die zeehondenbescherming te saai vindt, denk aan Gretta Duisenberg; als alles kookt, voeg naar smaak wat oude hippies van keurige komaf toe, salonsocialisten, dierenliefhebbers, lekker welwillende wetenschappers à la Frank Buijs en van die griezels die tegen alles-wat-het-leven-van-een-normaal-mens-aangenaam-maakt zijn eten, drinken, seks en voetbal kijken. Et voilá. Eet u smakelijk…
José Carmo da Rosa is een in Marokko geboren Portugees die in 1972 vanwege de koloniale oorlog tegen Angola, Mozambique en Guinee-Bissau naar Nederland vluchtte. In zijn jeugd was hij Marxist, maar George Orwells Animal Farm en Jung Changs Wilde Zwanen hebben uiteindelijk geleid tot zijn ontnuchtering.
Algemeen, 17.06.2006 @ 02:31
9 Reacties
op 17 06 2006 at 09:38 schreef Wolverine:
De ‘beste socialisten’ zijn ook altijd van goede komaf. daarom zitten ze vol valse idealen.
op 17 06 2006 at 14:45 schreef Cor Spaans:
Extreem links zijn is tegenwoordig vooral een middenklasse-hobby.
Ik ken twee mensen die mij eens toevertrouwden dat zij bij politieke verkiezingen stemmen op de communistische partij.
De een is een hoogbegaafde zoon van een rijke arts, en bezit reeds sinds zijn 25ste een vrijstaand pand van een halfmiljoen in de Belgische kuststreek – een prima belegging. En stemde communistisch…
De tweede ‘communist’ die ik ken is een zeer intelligente microbioloog en zoon van een Portugese procureur generaal, met een banksaldo van ongeveer een half miljoen. De afscheidsreis van de universiteit van Coimbra maakte hij met zijn jaargenoten naar het ‘paradijselijke’ Cuba.
Dat is heel ander volk dan de oude communisten die Nederland in de tijd van de CPN had. Mijn 80 jaar oude buurvrouw die leeft van een AOW-tje, was jarenlang zeer actief voor de CPN, maar stemt nu Leefbaar Rotterdam.
op 17 06 2006 at 14:54 schreef Michiel Mans:
-"I have heard people who have grown up in former Communist countries say that we in the West are at least as brainwashed by Multiculturalism and Political Correctness as they ever were with Communism, perhaps more so."-
Zie ’the revenge of Marxism’ op http://gatesofvienna.blogspot.com/
op 17 06 2006 at 15:53 schreef luckybee:
CPN heet nu groenlinks en SP; derest CP ers, spelen voor spek en bonen mee.
op 17 06 2006 at 17:42 schreef Ron:
Vandaag is de femster op bezoek bij EO-Jongerendag………
Een tijdje geleden was Marijnissen met Knevel op stap, te zien was dat Knevel aan Marijnissen vroeg of hij het goed vond dat hij (Knevel) voor hem – in zijn aanwezigheid! – zou bidden.Marijnissen vond het goed.
Wat was dát erg, oeioeioei……het zweet breekt me nog uit als ik er aan denk.
Halsema en Marijnissen weten dus zelf ook dondersgoed dat er zieltjes zijn te winnen in die hoek.
Het gekke is: Wouter Bos – de linkse hoop in bange dagen – is naar mijn mening juist géén typische sociaal-democraat; hij is een van de weinige linkse politici die ik er van verdenk nog een beetje van het leven te genieten.Ja, het is een gladde aal, en nóóit zal hij mijn stem krijgen, maar wat voor hem pleit is dat hij over humor en zelfrelativering beschikt.
op 18 06 2006 at 04:21 schreef Maarten:
Marijnissen is inderdaad geintervieuwd door Knevel, maar het was Wilders voor wie Knevel aanbood om te bidden. Marijnissen heeft wel toegegeven dat hij van de partij was op de EO-jongerendag.
Het is overigens wel jammer dat Wilders zich zo diep inlaat met gristenen die nogal veel Spruytjeslucht verspreiden. Dat zet zijn PVV in een kwalijke reuk.
op 18 06 2006 at 16:55 schreef rui mota:
Fernando Pessoa (port. dichter) zei ook dat Jesus geen verstand van financieen had…
"Mutatis mutandis", Marx, van economie, wel…
Het is niet te vergelijken, dus.
op 19 06 2006 at 12:13 schreef carmo da rosa:
Fernando Pessoa (1888-1935) zei ook, in zijn Onverzamelde Gedichten en door August Willemsen vertaald.
Gisteren sprak de preker van die waarheden van hem
Opnieuw met mij.
Hij spraak over het lijden der werkende klassen
(Niet over dat van de lijdende mensen, en dát zijn degenen die lijden).
Hij spraak over het onrecht dat de één geld heeft,
En de ander honger, waarvan ik niet weet of het honger is naar eten,
Of slechts honger naar andermans dessert.
Hij sprak over alles wat hem kwaad kon maken.
Hoe gelukkig moet zijn wie kan denken aan het ongeluk van anderen!
En hoe stom als hij niet weet dat t ongeluk van anderen het hunne is,
En niet van buitenaf genezen wordt,
Want lijden is niet geen inkt meer hebben
Of het ontbreken van ijzeren strips aan een koffer!
Onrecht bestaat zoals er dood bestaat.
Ik zou nooit een stap verzetten om iets te doen
Aan dat wat men het onrecht in de wereld noemt.
Duizend stappen daartoe verzet
Zouden nog maar duizend stappen zijn.
Onrecht aanvaard ik zoals ik aanvaard dat een steen niet rond is,
En dat een kurkeik niet geboren is als pijnboom of als eik.
Ik heb de sinaasappel in tweeën gesneden, en de delen waren ongelijk.
Voor welk van beide was ik onrechtvaardig ik, die ze allebei opeet?
op 19 06 2006 at 20:44 schreef Marijke de Jonge:
"Dit alles om te zeggen dat Lagondas moraliteit volgens mij niet tot volledige wasdom komt door slechts marxisme met christendom te mixen. Ik vermoed dat het alleen kan gedijen in de rijke middenklasse van verwende, postmoderne en liberale samenlevingen."
Je hebt gelijk, José, mooie aanvulling.
Op de middelbare school heb ik lunchpauzes lang allerlei onzin over communistische heilstaten moeten aanhoren. Dat begon natuurlijk met het aloude: Kapitalisten zijn uitbuiters, en werd aangevuld met nobele principes zoals: Waarom zouden mensen die toevallig intelligenter zijn of meer talenten hebben meer betaald moeten krijgen dan iemand achter de lopende band? of: Natuurlijk is een samenleving beter/gezelliger/rechtvaardiger als je kunt geven naar vermogen en nemen naar behoefte" en meer van dat soort clichés. En de uitsmijter: Eigenlijk zouden lagere baantjes helemaal niet mogen bestaan, waarna de sociaal bewogenen als om hun argumenten te onderstrepen – hun lege chocobekertjes op de grond smeten zodat de conciërge hun troep kon opruimen.
Toen wist ik voor altijd zeker: links idealisme is een hobby voor rijkeluiskinderen die zich schuldig voelen dat ze met een gouden lepel in de mond geboren zijn. Voor echte mensen zoals conciërges interesseren ze zich geen fluit, dat zijn slechts pionnen in hun strijd. Een strijd die ze alleen maar in abstracties voeren zelf de daad bij het woord voegen en in Afrika een fistelkliniek stichten of een Somaliër in huis nemen is er niet bij – om zich altruïstisch en moreel superieur te voelen. Ondertussen gedragen ze zich als verwende kinderen die hun zin moeten krijgen en blijven echte mensen met hun rotzooi zitten.
RSS