Dromen met Juana

Peter Breedveld

Vorig jaar dreigde ik te worden verzwolgen door het ADHD-monster dat Madrid heet. Radeloos probeerde ik stand te houden tegen de verzengende hitte, de giftige lucht, de tetterende kakofonie, de constante hyperactiviteit van alles en iedereen om me heen (God, wat verlang ik weer naar die stad). Nergens was ik veilig, niet in het park, niet in het Prado bij de Goya’s (ik had ook beter moeten weten), niet op mijn kamer, waar de stadse waanzin via de open ramen juist indringender op me inbeukte.

Op de momenten dat het me echt allemaal teveel werd, vond ik rust, troost en verkoeling bij een betoverende vrouw in wier schoot ik mijn hoofd als een kind vleide. Ik sloot mijn ogen en terwijl ze teder mijn voorhoofd en mijn slapen streelde zong ze zacht, bijna fluisterend, hypnotiserende troostliedjes in mijn oor: Juana Molina.

Quieren ver adonde van tomados de la mano
y, verán, los espiarán, y todo es tan humano
¡Humano! ¡Qué espanto! Humano

Juana Molina , wat een vrouw. Ze ruikt naar gras en zomerbloemen. Mijn huid tintelt waar ze me aanraakt. Ze doet me al mijn zorgen vergeten. Door haar ga ik soms een beetje in God geloven, zoals wanneer ik twee glazen wijn op heb.

Haar CD’s Segundo en Tres Cosas en neem ik overal met me mee. Zodra ik ze begin te spelen, beland ik in een zomerse wereld van glooiende heuvels, gras, boomgaarden en klaterende beekjes waar de laagstaande zon alles in een goud licht baadt en de lome hitte van de afgelopen dag nog nazindert. Bijen zoemen en krekels tsjirpen. Af en toe verbeeld ik me een faun te zien. Op mijn lippen proef ik honing en frambozen. Het is alsof ik midden in mijn huis een deur heb ontdekt die ik nooit eerder heb gezien, en die toegang geeft tot een totaal andere wereld, een pastoraal paradijs van extatische zinnelijkheden en broeierige dagdromerij. Wijntje d’r bij: de hemel!

Juana Molina, ze is de Argentijnse liefdesbaby van Brian Eno en Kate Bush, de Kate Bush van Never for Ever, vooral. Ze maakt een aangename melange van traditionele folk, easy listening en bossa nova-achtige ambient, subtiel gekruid met fijne geluidjes van – –weet ik veel -– insecten, vogels, een xylofoon, allerhande vage elektronica.

Haar Spaans klinkt speels, de teksten lijken vooral vrij-associatief, ik las in een interview dat het Molina vooral gaat om de klank van de woorden, dat de betekenis daar een totaal ondergeschikte rol aan speelt. Soms suggereren ze echter een wereld van bitterzoete tragiek, zoals Isabel:

Isabel, se quedó sin comer
quizas él le dejó un papel
escrito con sangre
para que ella lea cuando sea grande

Cuentan que una vez en el tren
quiso él volver a Isabel
pero ya era tarde
la habían llevado con su madre (a otra parte)

Atormentado,
viaja asustado,
buscando a Isabel

A Isabel le decían que él
se había ido y no la quería ver
Y así pasó mucho tiempo
Isabel no sabía si era cierto

Hasta que encontró el papel
lo leyó y al fin pudo saber
escrito con sangre…
ella lo entendió porque era grande.

Tarde o temprano
no será en vano
abrazará a Isabel*

Een andere keer zijn ze kinderlijk plagerig, zoals het Engelstalige The wrong song:

Oh, yes I’m wrong, but you are wronger
Maybe you’re right, but I am righter
Because I’m writing this song for you

In Argentinië is ze een hele grote. Haar vader was een bekende Tangomuzikant en tot de eerste helft van de jaren negentig was ze een populaire televisiecomédienne. In Europa en de Verenigde Staten is ze alleen ontdekt door een paar fijnproevers. Ze heeft al wel eens opgetreden in het voorprogramma van David Byrne (die van de Talking Heads ). Ik vind het ongelofelijk dat ze hier zo weinig doet. Zou het door het Spaans komen? De muziek is nogal onconventioneel, maar zo betoverend, dat ik me niet kan voorstellen dat, wie het voor het eerst hoort, niet meteen verliefd wordt. Maar goed, niemand kan zich voorstellen dat niet iedereen zijn meisje zou willen afpakken.

Hoe dan ook, ik ben niet alleen. Een zekere Gerard heeft het ook van haar te pakken. The lucky bastard heeft haar eens ontmoet op het vliegveld van Buenos Aires, en de schrijver van deze uitstekende recensie noemt haar CD Segundo ‘quite simply a must-have’. Dat ik op haar ben gestuit is een kwestie van puur geluk. Amazon.com raadde me haar aan op basis van een paar eerdere aankopen die ik daar had gedaan. Iedereen, die ik Juana Molina laat horen, reageert enthousiast en raakt in haar ban.

Op 1 mei verschijnt haar vierde CD, Son (haar eerste, Rara, is heel verdienstelijk maar haalt het niet bij Segunda en Tres Cosas). Wat een feest! Want dan verschijnt ook de nieuwe Tool, da’s heel andere koek.

Juana Molina beluisteren kan hier, hier, hier, hier en hier

*)Vertaling Isabel:

Isabel bleef achter zonder eten,
misschien liet hij haar een brief na
geschreven met bloed,
die ze zou lezen als ze groot zou zijn

Ze zeggen dat een keer in de trein
hij op weg was naar Isabel
maar het was al te laat
ze hadden haar naar haar moeder gebracht (elders)

Gekweld
een angstige reis
op zoek naar Isabel

Tegen Isabel zeiden ze dat hij
was vertrokken en haar niet wilde zien
zo verstreek veel tijd
Isabel wist niet of het waar was

Totdat ze de brief vond,
die las en tenslotte kon weten
geschreven met bloed…
ze begreep toen omdat ze groot was.

Vroeg of laat
zal het niet vergeefs zijn
en zal hij Isabel in zijn armen sluiten

Tweet

Algemeen, 22.04.2006 @ 12:36

[Home]
 

Δ