Lijstjes!
Peter Breedveld
Het is nog twee weken januari, dus het kan nog best: lijstjes met de favorieten van afgelopen jaar. Hieronder mijn top-vijfs en ik wil ook weten wat die van u zijn, met graag een korte motivatie per topper.
Boeken
Salman Rushdie– Shalimar the clown
De verwijzingen naar iconen uit de populaire cultuur, naar strips, televisie, hitparademuziek, B- en C-films vormen één van de attracties van Rushdies werk. Rushdie put net zo graag uit MTV en The Justice League of America als uit Shakespeare, de Ramayana en John Keats. Zijn referentiekader is zo flexibel als zijn acrobatisch-barokke proza.
Philip Roth – The plot against America
Kan me niet schelen dat dit boek al in 2004 is verschenen, ik ben er pas begin vorig jaar aan toegekomen. Roth is één van mijn favoriete schrijvers en dit is een erg aangrijpend boek over wat er gebeurd zou kunnen zijn als in 1940 niet Roosevelt maar de antisemiet Charles Lindbergh de Amerikaanse presidentsverkiezingen had gewonnen. Soms roept het verhaal akelige associaties op met de huidige discussie over integratie/assimilatie in Nederland.
Hilary Mantel – Beyond Black
Pure horror vol bovennatuurlijke engerds geeft een kijkje in het zwartste van de menselijke ziel. De grootste griezels zijn de bewoners van een Engelse Vinexwijk die hemel en aarde verzetten om hun buurt te zuiveren van alles dat afwijkt.
Umberto Eco – De mysterieuze vlam van koningin Loana
Man met geheugenverlies reconstrueert zijn verleden aan de hand van de boeken en strips die hij in zijn jeugd heeft gelezen. Leest als een detective en zoals altijd bij Eco ben je na lezing weer een heleboel wijzer over een heleboel dingen. Wist u bijvoorbeeld dat Mussolini gek was op Mickey Mouse? O, nou, ik dus niet.
Neil Gaiman – Anansi Boys
Ga ik binnenkort nog bespreken. Neil Gaiman is hier nog veel te onbekend. Gaimans specialiteit is fantasy, maar hij put uit bestaande verhalentradities uit alle culturen van de wereld. Eigenlijk gaan Gaimans verhalen altijd over verhalen. In Anansi Boys gaat het daarnaast ook nog over de multiculturele samenleving, identiteit, moed en loyaliteit. Heel geestig en af en toe een beetje pedant en volgens mij is dit het eerste boek ter wereld met een deleted scene’.
Neil Gaiman
Films
Eerst nog even deze superieure lezersbrief die laatst in NRC Handelsblad stond:
Elitaire topvijfjes van NRC-filmrecensenten
De lijstjes van de filmredacteuren van NRC Handelsblad met hun vijf favoriete films van 2005 tonen weer eens aan hoever de voorkeur van de filmrecensent afstaat van die van doorsnee bioscoopbezoeker (NRC Handelsblad, 28 december). Ik ben een fervent filmkijker. Ik probeer elke week een bioscoop te bezoeken en huur wekelijks dvd’s van films die ik in de bioscoop heb gemist.
In mijn omgeving zijn ook nogal wat filmfans die hetzelfde doen. We zijn kritisch, we gaan niet naar elke blockbuster uit Hollywood. We kiezen films van bovengemiddelde kwaliteit waarbij we afgaan op regisseur, acteurs en actrices en de algemene opinie. Zo is op de site rottentomatoes.com goed te zien hoe een film in de VS is ontvangen.
Ik heb in mijn omgeving het afgelopen jaar niemand gehoord die naar Bin lip is geweest, de meest genoemde film in de lijstjes van NRC. Niemand vroeg mij enthousiast: zeg, heb jij The 3 rooms of Melancholica al gezien? Wie zijn die mensen die die films zien? Ik praat met filmfreaks over de nieuwe Spielberg, over A history of violence, over Batman Begins en wat er allemaal aan Batmanfilms aan vooraf ging. Nederlandse filmrecensenten hebben volgens mij een aangeleerde afkeer van alles wat uit Hollywood komt.
Uit de elitaire topvijfjes van NRC Handelsblad blijkt dat geen enkele Engelstalige productie de critici heeft kunnen behagen. Ik kan het me nauwelijks voorstellen. Over het algemeen gaan buitenlandse critici veel serieuzer om met het mainstream-aanbod dan Nederlandse filmscribenten. Bezoekers van de Internet Movie Database (IMDB) discussiëren op een serieuze manier over films uit Engelstalige landen, net zoals de mensen over muziek praten en denken in de film High Fidelity.
Film hoeft niet altijd kunst te zijn, maar het is wel een hele kunst om een goede film te maken. Ik laat me liever bijna drie uur vermaken door de nieuwe Harry Potter in plaats van haif slapend naar een zwijgende film uit Zuid-Korea te kijken. Dat is persoonlijk, maar de miljoenen die wereldwijd ook naar Potter gaan kunnen toch niet allemaal een foute smaak hebben?
PETER PUNT
Dordrecht
Mijn favoriete films:
Alexander Payne – Sideways
Twee middelbare vrienden, de één een verlopen B-filmacteur, de ander een mislukte schrijver, maken een wijnreis door Californië voordat één van hen gaat trouwen. De dialogen zijn briljant, de situaties hilarisch, de momenten waarop de personages zichzelf leren kennen aangrijpend. Vreselijk gelachen.
Scène uit Sideways
Wes Anderson – The Life Aquatic with Steve Zissou
Twee woorden: Bill Murray. Dat moet voldoende zijn, toch? Oké dan: Ik heb m twee keer achter elkaar gekeken. Het is een vreemde, tragikomische film met een dit klinkt paradoxaal- ingehouden hysterische ondertoon. Liefde en wreedheid lijken synoniemen te zijn. Dit is het universum van Bill Murray. De sfeer van vervreemding wordt nog versterkt door de geniale soundtrack, die voornamelijk bestaat uit in het Portugees gezongen liedjes van David Bowie, begeleid op de akoestische gitaar.
Frank Miller en Robert Rodriguez – Sin City
De inktzwarte, hypergewelddadige wereld van Frank Miller perfect vertaald naar het witte doek. Geweldige optredens van de charismatische Bruce Willis, Benicio del Toro en Clive Owen, maar Mickey Rourke steelt de show. Ik heb me kapotgelachen bij de scène waarin hij een boef met één arm uit een rijdende auto houdt en hem over de grond sleurt. Elijah Wood, de homo uit Lord of the Rings, is hier een Harry Potterachtige engerd.
Steven Spielberg – War of the Worlds
Tweeënhalf uur op het puntje van m’n stoel gezeten in een bioscoop in Madrid, op een moment dat het met mijn geestesgesteldheid toch al niet best was gesteld. Zo is oorlog waarschijnlijk echt: maken dat je wegkomt met je kinderen, totaal onwetend van wat er precies gebeurt, wat jouw regering voor je doet, hoe je je hieruit gaat redden.
Tim Burton – Charlie and the chocolate factory
Het is van Tim Burton, dus het ziet er perfect uit, maar Johnny Depp is fantabuleus. Eén klacht: veel te weinig Helena Bonham Carter!
Helena Bonham Carter
Stripboeken
Ed Brubaker en Sean Phillips – Sleeper; The long way home
Dit is het laatste deel van een vierluik. De serie Sleeper ga ik binnenkort ook bespreken. Ed Brubaker is de hotste stripauteur van dit moment en Sean Phillips is een waanzinnig goede tekenaar. Brubaker heeft de laatste jaren de superheldenstrip geherdefinieerd, zoals voor hem Frank Miller, Neil Gaiman en Alan Moore dat hebben gedaan. Hij put uit het misdaad- en politieke thrillergenre. Sleeper gaat over een under cover agent die infiltreert in een internationale terroristische organisatie. Maar dan raakt zijn baas, de enige die weet heeft van zijn missie, in coma en kan hij niet meer terug. Intussen wordt de grens tussen goed en kwaad steeds moeilijker te bepalen.
Philippe Dupuy en Charles Berberian – Meneer Johan; Een wankel evenwicht
Toen Meneer Johan begon, was het een strip voor vroege twintigers. Nu zullen vooral dertigers zich in de personages herkennen en over een paar jaar wordt ongetwijfeld de psyche van de veertiger ontleed. Een heerlijke strip, goed voor dagenlang nagrinniken.
Charles Burns – Black Hole
Binnenkort een groot interview met Charles Burns op Frontaal Naakt. Black Hole is een existentialistische horrorstrip getekend in een pikdonkere variant van de Klare Lijn-stijl (de stijl van Kuifje). Het verhaal gaat over een seksueel overdraagbare ziekte die gepaard gaat met bizarre deformaties en waarvan alleen tieners het slachtoffer worden. Het speelt zich allemaal af in het Amerikaanse suburbia van de jaren zeventig van de vorige eeuw.
Black Hole
Marnix Rueb – Haagse Harry ; Krèg ut Zuâh!! en Kompleit Baggâh!!
Marnix Rueb is de grootste humorist van Nederland. Punt.
Marcel Ruijters – Sine qua non
Marcel Ruijters is een hyperpolitiekcorrecte rioolrat, maar eerlijk is eerlijk, Sine qua non is een meesterwerk. Wat bezielt de fundamentalistische medemens? Ruijters geeft een verbluffend inkijkje in het zieleleven van een groep Middeleeuwse nonnen. Hun wereld wordt bevolkt door fabeldieren en monsters, zoals de Mandragora en de Homo Ferus. Overal liggen de duivel en de dood op de loer. Ze zien zich voortdurend bedreigd door beestachtige wildemannen en door ketterij. Wanneer één van de nonnen op het idee van de evolutietheorie komt, komt dat haar erg duur te staan.
CD’s
Spinvis Dagen van gras, dagen van stro
Mooie stemmige liedjes waardoor ik altijd aan het dagdromen sla. Opwindende ritmes, spannende composities. Oer-Nederlands met internationale allure.
Queens of the Stone Age – Lullabies to paralyze
Stoner rock is God en Josh Homme zijn profeet. Snoeiharde rock maar niet van dat hypernerveuze. Heerlijk om bij te rennen omdat het trance-verhogend werkt. Ik mis wel een beetje het agressieve van Nick Oliveri die vorig jaar wegens wangedrag uit de band werd gekeild.
Kate Bush Aerial
Betoverende comeback van de feeërieke Bush. Niet meer van dat Shakespeariaanse, Bush haalt de sprookjes tegenwoordig uit het alledaagse. Veel sfeer en fluitende vogeltjes en koerende duiven. Je moet er van houden en dat doe ik. Heel veel.
Kate Bush
Nine Horses Snow borne sorrow
Vintage David Sylvian. Dat betekent sfeervolle, meeslepende af en toe een beetje nachtclubachtige jazz-ambient-pop met een flinke scheut pathos. Mooi!
Brant Bjork and the Bros – Saved by magic
Brant Bjork is de ex-drummer van Kyuss, the stoner rockband waar ook Josh Homme van Queens of the Stone Age vandaan komt. Bjorks stoner rock is wat meer laid back en tropischer dan Homme. Lekkere dubbel-CD waarop hij overigens niet drumt maar gitaarspeelt en zingt. Of ‘zingt’…
boeken, Peter Breedveld, 14.01.2006 @ 01:29
31 Reacties
op 14 01 2006 at 15:09 schreef Michiel Mans:
Philip Roth werd me door de meester aanbevolen op de curcus ‘creative writing’. Ik heb echter nog een boek of dertig, alles non-fictie, liggen die schreeuwen om aandacht. Op de lijst ‘lezen voor je dood’ staan er zeker nog eens dertig.
Dus aan Roth of een van de anderen, kom ik voorlopig niet toe. ‘So many books, so little time.’
op 14 01 2006 at 16:02 schreef Peter Breedveld:
Nee, Michiel, dat won’t do. Als jij niet binnen nu en een maand Philip Roths geniale boek Portnoy’s Complaint hebt gelezen, ben je geen knip voor de neus waard en wil ik niks meer met je te maken hebben.
Je zult me dankbaar zijn want ik GARANDEER je dat je je zult bescheuren.
op 14 01 2006 at 16:22 schreef Michiel Mans:
*Grinnik* Heb je sinds kort een hond of zo?
op 16 01 2006 at 13:04 schreef jessie:
Strips: alle Guust Flaters gebonden en bij elkaar gehouden in een prachtige foedraal, te koop in de Kinkerstraat te Amsterdam.
Hoog kwijlgehalte winkel.
Mijn eigen verzameling heb ik in een altruïstische bui weggegeven, jank.
Boeken: Bill Bryson’s kleine geschiedenis van bijna alles uit lezen èn begrijpen.
Het 1e is geen kunst daar de humor van Bryson mij zeer aanspreekt, het 2e is een stuk moeilijker.
Isaac Asimov’s foundation weer eens overlezen.
Een universum zonder religie. Asimov heeft een grondig inzicht in de menselijke geest.
Muziek: ja, er bestaat ook goed rap (o.a. ‘La tribu de Dana’ van Manau ‘Panique Celtique’) en dat smaakt naar meer.
Tips zijn dus welkom.
Die van Kate Bush ga ik eens beluisteren, ik hou wel van haar stijl.
op 16 01 2006 at 21:31 schreef Steven:
Boeken:
Bijna alle boeken die ik het afgelopen jaar heb gelezen dateren op zijn minst alweer van een paar jaar daarvoor,maar toch wou ik
Gerrit Komrij-Pek en zwavel een eervolle vermelding geven.
De keuze voor dit boek uit 1997 komt door het lezen van het vergelijkbare,en wel in 2005 verschenen "Niet uit kwaadaardigheid" van WF Hermans.Hoeveel humoristischer en scherper zijn de polemieken van Komrij dan de gortdroge stijl van Hermans.En iemand die de in Nederland o zo heilige Toon Hermans zo voor schut weet te zetten,kan bij mij weinig fout meer doen.
Muziek:
Boards Of Canada-The Campfire Headphase
Dit derde album verschilt qua stijl in niets van voorganger Geogaddi,maar het dromerige,zomerse ambientgeluid van deze Schotten werkt voor mij nu eenmaal verslavend.
Rammstein-Rosenrot
Beetje hetzelfde verhaal als bij de Boards,ook de Teutoonse beukmetal van onze Berlijnse vuurspuwers gaat niet snel vervelen.Maar de volgende keer wat meer variatie in het recept,meine Herren!
Markant-Feedback
Vervreemdende stemmen,orkest-samples,spooky soundscapes,moordende ritmes,mooi pianospel.Kortom.het spannendste IDM-album van het jaar.
Films:
Robert Rodriguez/Frank Miller-Sin City
Mickey Rourke.Genoeg gezegd.
Andrew Niccol-Lord of War
Een gitzwarte satirische aanklacht tegen de wapenhandel,die mij zowel visueel als inhoudelijk wist te verrassen.Cage is weer eens top.
Peter Jackson-King Kong
Met een lichte brok in de keel zitten wanneer King Kong van het Empire State Building afdondert.En dan pissig op jezelf worden omdat het sommige filmmakers blijkbaar lukt om je op 32-jarige leeftijd te ontroeren met behulp van een zooi pixels.
op 18 01 2006 at 15:22 schreef Frank:
BOEKEN:
DA VINCI CODE, Steve Brown.
Ja ik weet het, dat is lache.
Normaliter mijd ik een boekenhype als de pest maar ik kon het niet nalaten ondanks de slechte recensies ("slecht geschreven")
En weet je wat –ik vond het goed, wat te maken heeft met mijn belangstelling voor esoterie.
Ik verlies me graag in sprookjes –puur escapisme, dat is het.
(Om dezelfde reden heb ik ooit de Celestijnse Belofte gekocht –een kutboek, bleek)
MOGELIJKHEID VAN EEN EILAND, Michel Houellebecq.
Wie van u verdient het eeuwige leven? vermeldt het voorplat.
Met deze roman trekt het enfant terrible Houellebecq de lijn van Elementaire Deeltjes en Platform verder door, boeken die ik ook met veel plezier heb gelezen.
Ik hou van zijn hallucinerende kijk op de bizarre mensheid.
IN GODSNAAM. (Het jaar van Theo van Gogh) door Jutta Chorus en Ahmet Olgun.
Ben ik nog mee bezig.
"Deze film is het begin, part 1", zegt Ayaan Hirsi Ali tegen Theo van Gogh over Submission.
Van Gogh: "Bij part 12 leef je niet meer"
De auteurs van In Godsnaam waren aanwezig bij de opnamen van Submission.
Ze volgden Ayaan en Theo in de maanden daarna.
JUNKIE door William Burroughs.
Hoewel ik zelf geen drugsgebruiker ben (vroeger wel eens een joint, nu alleen wijn en koffie) heb ik veel belangstelling voor de materie.
Naast een paar meter esoterie bezit ik een meter of twee boeken over drugs en drugsgebruikers.
Dit boek stamt uit 1953 en is van de hand van de "vader van de beat-generation, dus nog van vóór Jack Kerouac’s "On the Road" en heb ik onlangs gekocht in een Kringloopwinkel.
Het biedt een ongeïdealiseerd beeld van het uitzichtloze leven van de drug-addict.
Uit dezelfde Kringloopwinkel:
ONECHTE PARADIJZEN van Charles Baudelaire (1821-1867)
Junkie avant la lettre Charles-Les Fleurs du Mal-Baudelaire (ook in stripvorm, als ik me niet vergis Peter?) bekijkt in dit boek drugs vanuit een metafysisch, spiritualistisch perspectief.
MUZIEK:
Ik koop geen CD’s maar download ze legaal (want ik betaal ervoor) van internet.
Zoals elders op dit log eerder gemeld is de muziek van groepen en muzikanten uit de jaren 1965/1975 favoriet, zoals Pearls Before Swine, Tim Buckley (vader van Jeff) en Country Joe & The Fish etc. Ook wanneer ze nog steeds muziek maken behoren ze doorgaans tot mijn favorieten, zoals:
KATE BUSH – Aerial.
Helemaal met Peter eens.
Prachtige dubbel CD.
Weliswaar 2006 maar ik wil toch vermelden dat ik met spanning wacht op de nieuwe CD van:
DAVID GILMOUR – On an Island.
Dit is de leadzanger en meestergitarist van PINK FLOYD.
Gilmour treedt op 19 en 20 maart op in de Heineken Music Hall te Amsterdam.
Beide concerten waren binnen 5 minuten uitverkocht en ik ben er, MERDE, niet bij. Te laat.
Het wachten is op de reunie van Pink Floyd — die ouwe lullen deden het nog best op Live8 en Gilmour is nog goed bij stem.
NAWANG KHECHOG.
Ik heb een aantal CD’s gedownload van deze Tibetaanse muzikant en maak nu zelf een "the best of" compilatie.
Prachtige muziek op fluit met echo alsof het gespeeld wordt in een Himalaya-dal waar de muziek tegen de wanden ketst –om bij weg te dromen.
FILMS:
Geen favorieten.
Ik ga niet meer naar de bioscoop (publiek bevalt me doorgaans niet) en ik kom er maar niet toe naar een filmhuis te gaan.
Ik huur ook geen DVD’s.
Ik volg doorgaans de Film van de Dag-tip van de VPRO en neem die op video op om later af te kijken.
op 18 01 2006 at 23:51 schreef jessie:
De Celestijnse Belofte ben ik ook ingetrapt, gelukkig had ik het van de bieb.
Het is trouwens Dan Brown en die viel ook tegen ja.
Heb net "allah weet het beter" van Theo van Gogh uit (met dank aan Frontaal Naakt en uitgeverij Xtra) en toch weer een eye-opener.
Wat hebben we toch veel laten liggen en wat hadden we mazzel dat er zo iemand als Theo bestond.
Dito Pim Fortuyn.
Helaas, we zullen het zelf moeten doen.
Films:
Meest recent: Shrek.
Prachtig gemaakt, lief, waanzinnig grappig, mooie muziek en een hartverwarmend happy end.
Sprookjes worden op hilarische wijze op de hak genomen.
En de stemmen zijn meesterlijk!
Really, really…gaat dat zien en beleven.
Ook voor kinderen uitermate geschikt.
op 19 01 2006 at 10:56 schreef Peter Breedveld:
Mijn vriend Steve Brown! Die heeft een tijdje aan de VU gestudeerd. Ik heb ‘m twee keer geïnterviewd. Best een sympathieke man. Ik heb ook twee boeken van hem. Gelezen ook. Geen meesterwerken.
In mijn eerste mail aan de Antilliaanse politicus Stanley Brown noemde ik hem per ongeluk Charlie. Ai!
Niet aan toegekomen in 2005 maar ik hoop er binnenkort aan te kunnen beginnen: Brooklyn Follies van Paul Auster, een van mijn favoriete schrijvers.
op 19 01 2006 at 12:14 schreef Frank:
Jessie, ja, Dan Brown, uiteraard.
Hoe kom ik nou in jezusnaam aan Steve Brown?
Enfin.
op 19 01 2006 at 16:57 schreef Cor:
Cor luisterde afgelopen jaar met veel plezier naar de muziek van onder meer en onder anderen:
Nanko – "Nanko" (2005)
Harry Merry – Well… here’s another nice mess you’ve got me into (2004)
Ricky DeSire & de Verboden Vruchten – Ik heb er genoeg van (2003)
Ron Wood & Ronnie Lane – Mahoney’s Last Stand (1975)
Bram Vermeulen – verzameld werk (1946-2004)
Films die indruk maakten waren onder meer:
‘Zebraman’ (2004) en ‘Ichi: The Killer’ (2001), beide van Takashi Miike.
op 20 01 2006 at 17:05 schreef Frank:
Steve Brown, de Amsterdamse drugsbaron.
Het is zíjn schuld dat ik voor schut ging..
op 21 01 2006 at 16:31 schreef Peter Breedveld:
Het mooiste van Internet vind ik nog het ouwehoeren over boeken, films en muziek. Helaas hebben de meeste bezoekers van dit fijne webmagazine daar blijkbaar geen enkele behoefte aan.
op 22 01 2006 at 18:26 schreef AVe:
Jawel, jawel Peter. Mijn lijstje komt nog! Stelletje cultuurbarbaren zijn het, dat is mij ook al eens opgevallen. Op vetvetvet en hoeiboei was en is het niet anders… Gisteren de nieuwe film van Woody Allen (MATCH POINT) gezien, die gaat het lijstje van 2006 niet halen, helaas.
op 22 01 2006 at 19:41 schreef Annelies:
Hier komt alvast het filmlijstje. Films die mijn (en W’s) top vijf net niet hebben gehaald zijn:
SIDE WAYS. Niet humoristisch genoeg maar waarom de film wel zeer de moeite waard is om te bekijken is vanwege de RODE WIJN informatie. Zelden zo’n zin in een rood wijntje gehad als tijdens het kijken naar deze film. En daarna…
Evenmin komt Harry Potter (deel 4) voor in mijn lijstje. Niet creatief genoeg. GRIZZLY MAN viel me zwaar tegen en ENDURING LOVE haalt mijn lijstje evenmin omdat het boek (Ian Mc Ewan) veel en veel beter is. EEN GELUKKIG HAND over Peter van Straaten is wel een leuke film al was het alleen maar vanwege de geniale uitspraak dat hij gemakkelijk met drinken kan stoppen (voor een week). Alleen, het komt er nooit van.
Dan nu de genomineerden:
5. Wallace & Gromit – The Curse of the Were-Rabbit (2005. Prachtige kleianimatie, voorspelbaar mooi met een paar treffende ironische scenes over het christelijke geloof.
4. KING KONG. Verrassend goed(e) film/verhaal. Hoogstaande special effects. Iedereen die ik erover sprak en die ook de 1e king kong film zag (ik niet) vond deze film veel en veel beter dan de eerste.
3. CORPSE BRIDE van Tim Burton. A nightmare for Christmas is net even origineler en weirder maar ook Corpse Bride is de moeite meer dan waard om te kijken en de muziek , van Danny Elfman, is ronduit geweldig. Teksten als "Die, Die, we all pass away" zijn heerlijk nuchter.
2. SIN CITY. Ik schreef er al over op vetvetvet.web-log.nl. Zie aldaar voor de motivatie.
1. CHARLY and the CHOCOLATE factory van Tim Burton. Het fantastische spel van Johnny Depp als Willy Wonka: een hysterisch lachje waar je wakker van kan liggen en verder een film die je elk jaar weer kan zien, vermoed ik, zal mij niet snel vervelen. Veel ironie. Muziek van Elfman maken het genot compleet.
Boeken- en muzieklijstje volgen nog.
op 22 01 2006 at 22:43 schreef Cor:
Avé Annelies!
Het valt een beetje op: je noemt slechts Angloamerikaanse films. Waarom geen van het Europese vasteland of uit landen elders?
op 22 01 2006 at 22:55 schreef Annelies:
He Cor. Ik denk dat het toeval is! Gegen die Wandt vond ik ook een goede film, maar ik denk dat die van 2004 is. En wat denk je van deze: Spring, Summer, Autumn, Winter, Spring. Prachtige ‘boedhistische’ film maar ook van 2004, en IN THE MOOD FOR LOVE vond ik eveneens mooi.
op 23 01 2006 at 12:12 schreef Peter Breedveld:
Ook op mijn lijstje alleen Anglo-Amerikaanse films. Ik heb het afgelopen jaar niks buitenlands gezien dat ik de moeite waard vond. In elk geval niets dat ik heb onthouden.
Maar voor dit jaar: gisteren zag ik Juana la Loca, een al vijf jaar oude Spaanse film (van de week ging-ie hier in première) over de 16e eeuwse koningin Johanna de Waanzinnige. Een vrouw en haar allesverzengende liefde voor haar ontrouwe nincompoop van een man. Ik ken de actrice niet die Juana speelt, al kwam ze me erg bekend voor, maar wat een prachtige ingehouden, machteloze woede. Cinematografisch ook een juweel van een film.
Eergisteren gezien: Jarhead met de hypnotiserend mooie Jake Gyllenhaal. Intelligente film, belangrijke film, maar toch, maar toch. Het is het net niet.
Ik ga niet genoeg naar de film. Bioscopen mijd ik, vanwege het asociale publiek. Babylon in Den Haag houdt het midden tussen een bioscoop en een filmhuis, daar durf ik naartoe te gaan. En het filmhuis zelf, natuurlijk. Deze week wil ik proberen The Merchant of Venice te zien, en Broken Flowers, van Jim Jarmusch (Bill Murray in de hoofdrol) moet ik ook nog zien.
op 23 01 2006 at 12:39 schreef Cor:
Ik merk ook aan mijzelf dat Nederland sterk gericht is op UK en VS, en veel minder op Duitsland, Belgie, Frankrijk, Scandinavie, Zuid- en Oost-Europa. Europa zit klem tussen islamisering en amerikanisering.
Zo; ging het over kunst&cultuur, heb ik het toch maar mooi weer op de islam weten brengen!
op 23 01 2006 at 12:50 schreef Peter Breedveld:
Ik ben gek op Japanse films, maar Zebraman was ik helemaal vergeten, die heeft dus geen indruk gemaakt. Begin vorig jaar zag ik de Koreaanse film Old Boy, die had bij nader inzien in mijn top 5 moeten staan. De hoofdrolspeler eet een levende octopus op.
op 23 01 2006 at 13:32 schreef AVe:
@ Cor, ik denk datje ietsjes doordraaft in je conclusie. Ik voel me in ieder geval niet aangesproken, ik kijk graag naar niet-westerse films, alleen vorig jaar zaten er niet veel goede bij. Ik heb in het algemee een hekel aan Amerikaanse films. Er zijn echter een paar regisseurs die de uitzondering op de regel vormen: Tim Burton is daar 1 van.
op 24 01 2006 at 02:25 schreef Cor:
AVe, ik heb je in het geheel niet willen aanvallen op zoiets, ik ben wel wijzer! Ik bedoelde het eigenlijk meer in het algemeen en niet in de laatste plaats over mijzelf; excuus.
Zebraman is echt helemaal te gek; alle Batmans en Supermans vallen daarbij in het niet, vind ik.
op 24 01 2006 at 02:29 schreef Cor:
Zebraman is de literaire Bassie & Adriaan, Japans, maar nu eens niet in het sadistisch universum.
op 24 01 2006 at 11:24 schreef Peter Breedveld:
Er is maar één Batman en één Superman.
Ik kan me Zebraman nauwelijks meer herinneren. Moest-ie het op een gegeven moment niet opnemen tegen Kreeftman?
op 24 01 2006 at 13:25 schreef Willem:
Mijn meest/minst favoriete opiniemakers heb ik op een rijtje gezet.
op 24 01 2006 at 23:13 schreef Cor:
Ja, inderdaad, ik heb me bescheurd! Je zag dat z’n pak eerst heel knullig van papier was en later veranderde in een heus supermannen-pak.
Ik ben niet zo’n heel grote liefhebber van ‘super hero-films’ maar Zebraman is dusdanig compleet ‘over the top’ dat ik er erg van genoten heb.
Een vriend van mij op de filmacademie is bezig met de voorbereidingen voor een ‘super hero movie’ die zich in Nederland afspeelt, met een hoofdpersoon die lijkt op Gregorius Netschots boerin. Hij heeft inmiddels de dvd van Zebraman aangeschaft, uit enthousiasme en ter meerdere inspiratie.
Leuk, Willem, alleen dat felle rood-wit doet pijn aan de ogen!
op 25 01 2006 at 14:46 schreef Annelies:
Hier nog mijn boekenlijstje. Islamgerelateerde boeken heb ik buiten beschouwing gelaten en ik heb alleen boeken genoemd die in 2005 zijn verschenen.
5. W.F. Hermans – door Max Pam samengestelde scherpste kritieken van Hermans. Ik moet zeggen dat ik ze lang niet altij d zo scherp vind, die kritieken, er zitten juweeltjes bij maar lang niet altijd boeit hij me.
4. Moord en Doodslag van Doeschka en Geerten Meijsing.
Geerten Meijsing schreef in 2004 een prachtboek: Malocchio (over de opvoeding van zijn dochter in Toscane)en daarom kocht ik ook dit boek van broer en zus. Dit keer boeide het deel van zus Doeschka me meer. Het gezeik van Geerten over ‘hard body’s’ ging me vervelen.
3. Roddy Doyle – Oh Play that Thing.
De meesten mensen kennen Doyle van The VAN en The Commitments. (The Van is ook hilarsich verfilmd.) maar hij schreef ook nog serieuzere boeken, die toch altijd weer over Ierland gaan. In ‘Oh Play That Thing’ ontmoet de hoofdpersoon Henry Smart Louis Armstrong, d.w.z. hij gaat voor hem werken. HOewel een blanke in die tijd niet met een ‘nigger’ over straat mocht gaan (!), ontstaat er een bijzondere relatie tussen hen. Geweldige dialogen. Doyle is een rasschrijver. Dit boek is trouwens het tweede deel van een triologie.
2. T.Coraghessan Boyle – TOOTH and CLAW. In deze kortenverhalenbundel staan enkele van zijn mooiste verhalen. T.C. Boyle betekent veel voor me. Hij is de Tim Burton van de AMerikaanse schrijvers, als je begrijpt wat ik bedoel.
1. Ian McEwan -Saturday.
Ik kende McEwan niet maar inmiddels heb ik de schade ingehaald. Saturday is een hoogtepunt, het verscheen dit jaar en al ben ik het niet geheel met zijn ideeen over de multiculturele samenleving (in Engeland) eens, Saturday is een klasieker. Ik zou het wel in het Engels lezen.
op 27 01 2006 at 02:39 schreef Cojones:
Film: The Matador
Boek: Alles van van Jole ;) Geen 2005 boek gekocht helaas.
CD: eat books – Tiefschwarz
op 27 01 2006 at 17:16 schreef Rinus Duikersloot:
Even snel mijn boekenlijstje:
In Godsnaam. Het jaar van Theo van Gogh door Jutta Chorus en Ahmet Olgun.
Deze twee journalisten waren aanwezig bij de opnamen van Submission. Ze volgden Ayaan Hirsi Ali en Theo van Gogh in de maanden daarna. Ze hebben ook Ayaan Hirsi Ali en familie en vrienden van Theo van Gogh uitgebreid gesproken hiervoor en niet alleen hen maar ook de vrienden en familie van Mohammed B. Niet vrolijkstemmend want het laat zien dat het radicalisme alleen maar is toegenomen het afgelopen jaar.
Zie hier voor een gedeelte uit het boek:
http://www.nrc.nl/dossiers/moslimterreur/aanslagen_bedreigingen/de_moord_op_theo_van_gogh/article103832.ece
Theo van Gogh – Wassenaarse brieven, Brieven aan Boudewijn Büch.
Mooie brieven van Van Gogh aan een nogal politiek correcte Büch
Een prachtig boek over vriendschap is dat van Harry G.M. Prick ‘Een andere Boudewijn Büch. Terugblik op een vriendschap’
http://www.boudewijnbuchmuseum.nl/BB/indextertiair.html
‘Civilization and Its Enemies: The Next Stage of History ‘ van Lee Harris http://www.amazon.com/exec/obidos/tg/detail/-/0743257499/002-0245365-8348862?v=glance
Een zeer interessant en leerzaam boek geschreven met een gedegen kennis van de filosofie en geschiedenis. De geschiedenis herhaalt zich maar nooit zoals je had gedacht. Lees hier het vertaalde voorwoord van het boek: http://www.maghrebonline.nl/forum2002/viewtopic.php?t=11067&start=0&postdays=0&postorder=asc&highlight=&sid=de938b0b813a4ca604a922aa8df535d1
‘Cor van der Geest, Judo doe je zo’ door Maarten Westermann.
http://217.149.193.106/boek.php3?hfdid=1078#judo_doe_je_zo
Het is geen technisch boek en gaat over meer dan Judo alleen. Deze sport zou eigenlijk verplicht op scholen moeten worden gegeven
op 28 01 2006 at 09:47 schreef Jona:
"Jarhead met de hypnotiserend mooie Jake Gyllenhaal. Intelligente film, belangrijke film, maar toch, maar toch. Het is het net niet."
Heb je ook het boek gelezen? Dat bevatte net de achtergrondinformatie die je nodig hebt om hetzelfde verhaal tot een meesterwerk uit te vergroten. Nog beter is Evan Wright, *Generation Kill* (2004), dat gaat over de huidige Golfoorlog.
op 28 01 2006 at 10:30 schreef Peter Breedveld:
Hé, een waardevolle tip, waarvoor dank.
op 28 01 2006 at 14:56 schreef Rinus Duikersloot:
Het probleem met de meeste boekverfilmingen is dat je het boek erbij nodig hebt maar een film moet op zichzelf staan. Beste boek over de oorlog blijft ‘Reis naar het einde van de nacht’ van Céline.
Kan Jona ook zijn brief in HP/DeTijd toelichten? Met name waarom een "beperkt stilistisch instrumentarium" aan de verteller in het boek te wijten zou zijn en niet aan de auteur zelf?
Als Samir A. zijn boek voltooid heeft hij een geheide bestseller in handen volgens Hans Jansen:
http://www.novatv.nl/index.cfm?LN=nl&FUSEACTION=artikelen.details&ACHTERGROND_ID=8322
Hier de favoriete films van Theo van Gogh. Vele ervan behoren ook tot mijn lijstje, enkele niet en sommigen moet ik nog zien:
http://www.theovangogh.nl/esquire_1.html
RSS