Tampeloeren voor Tsjetsjenië

Michiel Mans

AMSTERDAM (ANP) – Een groep bekende Nederlanders heeft zaterdagochtend met een groot ontbijt in het onderkomen van Amnesty International in Amsterdam de aftrap gegeven voor de Dag van de Mensenrechten. De groep, onder wie Katja Schuurman, Frits en Barbara Barend, Renate Dorrestein en Tygo Gernandt, trekt zaterdagmiddag het land in om de schending van mensenrechten in diverse landen onder de aandacht te brengen. Op de Dag van de Mensenrechten wordt extra aandacht gevraagd voor zogenoemde gewetensgevangenen. Dat zijn voor Amnesty mensen die uitsluitend vastzitten op grond van hun politieke of godsdienstige overtuiging of hun etnische afkomst.

We zien het regelmatig gebeuren. Soms koken ze eerst, zo maakte Balkenende zaterdag stampot voor gehandicapten. Naar het zich laat aanzien, maakt hij er na 1 januari stampot van.

Het is erg populair. Je volproppen voor vertrapten, vreten tegen de honger, zuipen voor de dorstigen. Er zijn ook swingende varianten zoals Bob’s bejaardengezang voor schuldsanering. Allemaal erg nuttig. Na het aanschouwen van Katja, die met smaak een tweede eitje verorberde, belde Mugabe huilend zijn politiechef op om alle gevangenissen te openen. Renate nam nog een croissantje. Dit was meer dan Ahmedinejihad in Iran aankon, wenend riep hij zijn Revolutionaire Garde commandant op om onmiddellijk de martelpraktijken te staken. Frits en Barbara smeerde rijkelijk nog wat jam op een vers getoast sneetje. Er knapte iets bij de machthebbers in Birma, Aung San Suu Kyi werd snikkend om vergiffenis gesmeekt en mocht haar huis weer uit.

Dat deze BN’ers zulke vreselijke ontberingen kunnen en willen doorstaan voor hun verdrukte medemens, krijg ik werkelijk een brok van in mijn keel. Tranen van gevoel, biggelen over mijn smoel bij het aanschouwen van zoveel moedig gedragen leed voor het goede doel. Ik zou me zo graag bij hen willen voegen om tegen heug en meug wat karig voedsel tot me te nemen. Ik zou volgaarne bij gelegenheid mee willen slempen voor de sloebers. Champagne doen voor de clochards, fois gras grazen voor geketend gepeupel, bouillabaisse voor het bos. Daarna naar de hoeren, dat moet echt. Hoe wil ik anders ooit een serieus punt maken van seksueel geweld? Zo ben ik gelijk solidair met de snollen op de Wallen. Die worden immers ook ernstig bedreigd. Na die inspanningen ben ik wel ongeveer uitgeteld maar toch ga ik dan dapper door. Je moet wat voor je medemens overhebben. Dus naar het Amstel Hotel om vastberaden te slapen tegen kinderarbeid. Op die manier ga ik voortaan het land doortrekken om aandacht te vragen voor de verworpenen, vertrapten en verdrukten der aarde.

Niets zal me te dol zijn. Een dag gesponsord racen op Zandvoort voor de verkeersslachtoffers. Daarna grind bakken met Jos voor Kameroen. Op de Malediven duiken voor de dolfijnen. U ziet het, ik schuw geen verre reizen voor het goede doel. Tampeloeren met Tatjana. Voor Tsjetsjenië weet u. Een zwaar onderbelicht land dat om aandacht smeekt. Natuurlijk kun je ook echt gaan zweten voor de zwakken. Of een dag in een dun tentje kou lijden voor Pakistan, een week niets drinken voor Soedan. Dat lijkt edeler dan pralen, palen, proppen en zuipen maar dat is het niet. Dat lijkt maar zo. Dergelijke masochistische handelingen voor je medemens krijgen niet dezelfde aandacht weet u. En het gaat om de aandacht nietwaar? Daar doe je het om. Toch?

Godverdomme, als ik dit soort wanstaltige, gewetenssussende poppenkast activiteiten als hongerige en geknevelde Afrikaan zou moeten aanzien, zou mijn bloed gaan koken.

Michiel Mans (1956) is grotendeels autodidact, een ‘lezer’ met interesses in geschiedenis, filosofie, politiek en wetenschap. Hij komt uit een nest van ‘boerenverstand’ aan moederskant en een ‘oud koloniaal uitzuigersgeslacht’ aan vaderskant. Een mix van Drents humanisme en rechts reactionair in een liberale, sceptische saus.

Tweet

Algemeen, 17.12.2005 @ 12:05

[Home]
 

Δ