De grootse daad
Lagonda
Ach, wat een leuk nieuws weer allemaal. Videoamateur Samir Azzouz, tevens vlijtig en leergierig chemiestudent, is samen met zijn maatjes opgepakt vanwege de wat al te zeer in het oog springende terreurdreiging die er van hen uitging. Want, zoals de postbus-51 campagne zegt: terreurdreiging is leuk, maar wel met mate! En wat zeggen de jongens en meisjes die nog steeds niet helemaal wakker zijn geworden? “Samir Azzouz en zijn kornuiten zijn helemaal geen moslimterroristen! Het zijn gewoon gevaarlijke gekken, die een religie misbruiken om hun misdaden te rechtvaardigen.” Je zou ze toch bij hun nekvel grijpen, en met een groot stuk hout in die politiekcorrecte aardappelkoppen hameren dat DIT nu juist precies is wat moslimterrorisme inhoudt; labiele en gestoorde jongeren, die, op zoek naar een moment van glorie een radicale daad plegen, gerechtvaardigd door reli-geleuter waarin gemakshalve door de islam wordt voorzien. Zo heel moeilijk is het allemaal niet.
De constatering dat een zelfmoordterrorist gek is, lijkt me wel de open deur van de eeuw — je moet namelijk behoorlijk gek zijn om jezelf op te willen blazen. De islam heeft zich er in bekwaamd om de interesse van dergelijke mongolen te wekken. Door zich voortdurend als een bastion van militante zekerheid te presenteren, hoeft een fanatieke imam zijn moskee of internetsite maar open te zetten om op zijn wenken te worden bediend. Als vanzelf dienen de nutcases zich aan: onzekere jongelingen, beïnvloedbaar en gretig. Allemaal doortrokken van het zwarte verlangen iemand van belang te worden, iemand waar men rekening mee houdt, iemand waar men bang voor is, iemand die een grootse daad zal stellen. Trapt elke jongere hier in? Nee, natuurlijk niet — alleen de jongeren waar een steek aan los zit. Overal ter wereld is jeugd op zoek naar sturing en antwoorden, en niet iedereen komt heelhuids door zijn puberteit heen. In het Westen eindigen de zwakke broeders aan de drugs, in een opvanghuis, of bungelend aan een touw. Maar onder het bewind van een doortastende imam vinden de zwakke geesten zich terug in een winkelcentrum, omhangen met explosieven.
Echter, als ze zichzelf elders ter wereld opblazen, zijn het moslimterroristen, maar als ze zichzelf in Nederland willen opblazen, zijn het ineens alleen maar gevaarlijke gekken. In Nederland wordt gedacht dat moslimterroristen alleen maar thuishoren in een Grootsche en Meesleepende Strijdt, zoals die bijvoorbeeld in Israël wordt gevoerd. Dat is in onze ogen een strijd over Grote Moslimbelangen, waarin de Edele Religieuze Gevoelens van een volk op het spel staan, en de in de kern zo nobele zelfmoordterrorist dermate is getergd door de krenking van zijn geloof, dat hij tot zijn verzetsdaad overgaat. Maar ik geloof daar niks van. Ik denk niet dat het gevoelsleven van een gemiddelde zeventienjarige Palestijnse gek nou zoveel dieper reikt dan dat van een Nederlandse gek, en de islam heeft een manier gevonden om gekken waar ook ter wereld te mobiliseren, en in te zetten voor het zaaien van dood en verderf.
Mensen kunnen geloven dat hun dood, of het doden van een ander, een groots en glorieus moment kan zijn; een grootste daad. Alsof je er zo’n bijzondere gebeurtenis van kan maken, dat je door de machten van de schepping boven de werkelijkheid getild wordt, en de eeuwigheid aan mag raken. Net als in film — het beeld vertraagt, de muziek zwelt aan; er is iets van belang verricht. Op een bepaalde manier lijkt dit op de onrijpe fantasieën aan de vooravond van je eerste seksuele ervaring; voordat je ooit met iemand naar bed bent geweest, heb je het idee dat seks zich af zal spelen in een soort hyperfysieke dimensie, waarin alles, puur vanwege het belang van het moment, als vanzelf zal gaan. Als je dan eenmaal van de beste voornemens vervuld voor het eerst echt seks hebt, valt op hoe stuitend gewoon, ja, haast banaal alles eigenlijk blijft. Geen zwaailichten en astraal vuurwerk; gewoon naakt tegen elkaar liggen, en onwennig voor het eerst een vreemd lichaam verkennen. Met deze analogie in het achterhoofd, is het niet zo gek dat met name pubers in de maling zijn te nemen met de belofte van de Glorie van de Dood; wat weet je nou als je zestien bent? De werkelijkheid bestaat voornamelijk nog uit hooggespannen verwachtingen, en niet uit teleurstellende ervaringen.
Je ziet deze discrepantie tussen glorierijke verwachting en roemloze realiteit ook terug in al die gruwelijke onthoofdingsfilmpjes. Gedragen en galmend willen de terroristen hun Grootse Daad gaan verrichten. Met gewichtige gebaren beginnen ze te zagen aan hun Amerikaan, maar de werkelijkheid is plat en weerbarstig; zo’n hoofd blijkt nog behoorlijk stevig vast te zitten. Wat in hun geestesoog een Machtig en Glorierijk gebaar had moeten worden, verzandt in onhandig geklungel en gekluns. Vertwijfeld zie je de terroristen om hun slachtoffer drommen en elkaar signalen geven. Wat ga jij nou doen? Hou’em dan zó vast, en dan pak jij híer zijn arm. Néé, terug, die andere arm! Waar is mijn mes nou? Het lijkt zowaar op een eerste keer wippen. Hetzelfde fenomeen zag ik verleden week in een filmpje over eerwraak uit Denemarken. Een Afghaanse vrouw wilde trouwen met een niet-Afghaan, en werd door haar broer op straat doodgeschoten. Je ziet de vrouw naar buiten rennen, de dader eist met overslaande stem zijn Eer op, een paar doffe schoten, en daar ligt ze al. De Afghaan loopt vervolgens als een verdwaalde badgast om haar lichaam te drentelen, alsof er nog iets heel bijzonders moet gaan gebeuren. Hij was zichtbaar teleurgesteld. Dit was het dan — je eigen zus die op straat ligt leeg te bloeden? Dit was dan dat Glorierijke moment waarop zijn Eer hersteld werd? De dood is nooit eervol; alleen maar banaal.
Maar goed: ieder leger komt natuurlijk aan kanonnenvlees door met de belofte van Glorierijke Daden haar rekruten te lokken. Onlangs zag ik een website waar alle foto’s opstonden van de Amerikaanse soldaten die zijn gesneuveld in Irak. In uniform, poserend voor de Amerikaanse vlag. Hetzelfde verhaal: onbeschreven hoofdjes van 18 jaren oud. Nauwelijks iets meegemaakt, nauwelijks ergens over nagedacht. Je bent jong, en klaar met school, waar je met moeite kon meekomen. En dan? Het leger lonkt. Spanning en avontuur — ze maken een killer van je, net als in de film! Vuurvast en gevaarlijk, een geweldenaar, een Rambo. Je krijgt een uniform, en wat zie je er goed uit! Misschien kijken de meiskes nu eindelijk eens wat meer naar je. Zes maanden later wordt je voor de vlag gezet; je poseert trots en gedragen voor de fotograaf. Dan snel het vliegtuig in. Binnen een maand ben je dood; een foto als enige bewijs voor je heldhaftigheid. Met 1700 van dit soort foto’s op een pagina valt op hoe nietszeggend ze zijn. Glorie uit de massaproductie.
U hoeft mij nu niet te schrijven dat er toch wel een groot verschil zit tussen Amerikaanse soldaten en moslimterroristen. Er zijn uiteraard verschillende gradaties van jeugdige goedgelovigheid, en het is op deze wereld helaas zo gesteld dat zelfs met de meest verheven einddoelen in het vooruitzicht, er niettemin soms misbruik van deze goedgelovigheid gemaakt moet worden. Op deze planeet is het nog steeds nodig jezelf te verdedigen, en daar hoort helaas de bereidheid tot doden bij. Maar van een Amerikaanse soldaat wordt niet geëist dat hij zichzelf opblaast en zoveel mogelijk burgerslachtoffers maakt; geen rekruut zou zich nog aanmelden. Alleen echte gekken zijn immers tot zulke daden te bewegen.
Dergelijke gekken wonen in Europa; in Nederland. Het zijn niet zomaar gekken, maar het zijn gekken met een missie; de soldaten van de Islam. Opgetrommeld en aaneengesmeed. Samen vormen ze een leger, marcherend onder een vlag die nog niet door iedereen wordt herkend. De selectie aan de poort is streng voor hen geweest; alleen de zwaarste krankzinnigen zijn toegelaten. Maar nu zijn ze er klaar voor, en ze zullen doorgaan. Er kan niet mee gepraat worden, er kan niet mee onderhandeld worden, er kan niet mee geredeneerd worden; Samir Azzouz moet en zal zijn grootse daad stellen. Dat betekent: zoveel mogelijk slachtoffers. En dat zál gebeuren — hij kan niet wachten om zijn Glorieuze Ontmaagding Des Doods te ondergaan! Laten we hopen dat hij hem van de zenuwen niet meer omhoog krijgt, of te snel zijn kruit verschiet.
Lagonda schreef al teksten op een weblog, puur voor het eigen plezier, totdat Frontaal Naakt besloot hem aan de vergetelheid te ontrukken. Lagonda is 49 procent mannelijk, 51 procent vrouwelijk en 100 procent esotericus. Haar schrijfstijl wordt door sommigen ervaren als ‘een warm bad’, door anderen weer als ’totaal genadeloos’. Het is maar hoe de pet staat. Meer op de Lagonda blogspot.
Algemeen, 22.10.2005 @ 22:47
13 Reacties
op 24 10 2005 at 15:22 schreef Laurent Chavagne:
Ik stel voor dit stuk op te nemen in het middelbaar onderwijs, leren ze in ieder geval nog iets nuttigs.
op 24 10 2005 at 17:09 schreef Duns:
Weer een mooi stuk, Lagonda!
op 24 10 2005 at 19:47 schreef Lagonda:
Ik dank u allen hartelijk! Dat de vogelgriep maar aan mij voorbij mag trekken, met al die veren in mijn reet.
op 25 10 2005 at 12:54 schreef J.J. v.d. Gulik:
re Laurent Chavagne
Dat is juist het probleem, Er is juist veel te veel politiek het onderwijs binnengeslopen. Het zogenaamde neutrale openbare onderwijs was en is een grote propagandamachine voor multiculturele aangelegenheden. Totalitaire regimes stellen vaak bepaalde lessen in de totalitaire ideologie verplicht. In Nederland gebeurde en gebeurt iets dergelijks als het gaat om de multiculturele samenleving, maar door de suggestie van objectieve informatieverstrekking valt het nauwelijks op. Ik doel dan vooral op het vak ‘maatschappijleer’, maar eigenlijk geldt het voor bijna alle vakken, omdat de leraren wel altijd met hun ‘correcte’ woordje klaarstaan. De schoorsteen moet nu eenmaal roken en een beetje huichelachtigheid is dan nooit weg nietwaar. Daardoor werden en worden kinderen zeer eenzijdig geinformeerd. Het beste zou zijn om het vak maatschappijleer maar af te schaffen. En leraren van andere vakken zouden zich op politiek strikt neutraal moeten opstellen. Kinderen kunnen buiten de school voldoende informatie krijgen over allerlei onderwerpen. Door het stoppen met de indoctrinatie zullen ze eerder geneigd zijn meer pluriforme informatie op politiek gebied tot zich te nemen. Dat zal bijdragen aan het verkrijgen van meer inzicht. En het afschaffen van het vak maatschappijleer levert nog mooi geld op ook. In combinatie daarmee zouden spreekbeurten e.d. zo zoveel mogelijk over niet-politieke onderwerpen moeten gaan. Pas dan zou het begrip neutraal onderwijs voldoende praktische inhoud krijgen.
op 25 10 2005 at 12:55 schreef Frans Groenendijk:
Dan toch ook nog maar een tegengeluid.
Hoewel ik het met bijna elk woord van je verhaal eens ben, ben ik ook voorstander van de benaderingswijze "Samir Azzouz en zijn kornuiten zijn helemaal geen moslimterroristen! Het zijn gewoon gevaarlijke gekken, die een religie misbruiken om hun misdaden te rechtvaardigen."
Om strategische redenen.
In "navolging" (voor wie geen sarcasme kent: ik bedoel juist niet) van den Uyl, van Thijn en Cohen zou ik als motto willen hanteren:
de boel uit elkaar houden, dat is het dus.
Ik denk dat het heel belangrijk is dat gewone moslims (die dus niet de islam-ideologie aanhangen) gedwongen worden na te denken over wat godsdienstwaanzin is. Wanneer je beweert dat de Bouyeries en Azzouzen precies op een lijn staan met de moslimterroristen geef je niet alleen die gasten zelf te veel eer maar ook bied je de gewone moslims en een deel van de dhimmitude-pleiters een veel te gemakkelijke gelegenheid om de daden af te keuren zonder in te gaan op de achterliggende ideologie.
Keer op keer moet gehamerd worden in mijn ogen op het centrale leerstuk van het vermoorden van afvalligen en welke rol de verschillende islam-ideologen en dhimmitude-pleiters verullen in de realisatie van dat leerstuk. Wanneer Mevrouw Meulenbelt ontdekt dat de bijna-afvallige Irshad Manji door Geert Mak nog opgevoerd als voorbeeld van goede ontwikkelingen binnen de islam, een vrouw die in een goed beveiligd huis woont en een lijfwacht heeft- de rol van de Mufti van Jerusalem (die Hitler steunde in zijn strijd tegen de joden) overschat, schrijft ze niet dat Manji de rol van de Mufti van Jerusalem sterk overschat maar plaatst ze een artikel van ene Tarek Fatah. Deze Tarek Fatah is een kopstuk van een Canadees-islamitische organisatie (op zich niks mis mee al heb ik mijn vemoedens) die zijn tirade tegen Manji afsluit met And so, I politely tell Ms. Manji: Thank you for thanking my wife Nargis and me for a spirited discussion that landed you important insights. But the kind of insight you display in your book is troubling. Not quite our recollection of where you said you were coming from. And we would appreciate any mention of us being removed from your second edition
that is, if you do manage to secure a threatening fatwa and have a second edition.
Hij uit dus zelf geen doodsbedreiging maar suggereert dat die er wel zal komen. En Meulenbelt schrijft dat dus niet zelf maar citeert alleen deze Fatah.
op 25 10 2005 at 13:06 schreef Lagonda:
"Keer op keer moet gehamerd worden in mijn ogen op het centrale leerstuk van het vermoorden van afvalligen en welke rol de verschillende islam-ideologen en dhimmitude-pleiters verullen in de realisatie van dat leerstuk."
Frans, dat ben ik helemaal met je eens. Maar ik denk toch dat we kunnen stellen dat lieden die anderen vermoorden voor hun afvalligheid toch ook onder het kopje "gevaarlijke gekken" geschaard kunnen worden? Ja, het is alarmerend dat dit een centraal leerstuk van de Islam is; daarom schrijf ik ook dat de Islam zich heeft bekwaamd in het aan zich binden van mongolen. Te vrezen valt dat dit helaas opgaat voor een groot deel van de Islamitische ideologie: van gevaarlijke gekken, voor gevaarlijke gekken.
Waarom krijgt Mohammed B. teveel eer als hij op een lijn met moslimterrorisme wordt gezet? Ik denk dat het bedrijven van moslimterrorisme niet zo heel veel voorstelt en ook niet zo heel moeilijk is; angst inboezemen voor een geloof. Dat heeft Bouyeri uitstekend gedaan. Wat zijn in jouw ogen dan *echte* moslimsterroristen?
op 25 10 2005 at 13:21 schreef Lagonda:
Overigens onderschrijf ik het betoog van meneer van Gullik volledig. Niet sarcastisch bedoeld. Kinderen worden nauwelijks nog aangespoord om "vrij" te denken en zelf hun afwegingen te maken. Enige relativistische zelf-reflectie is ook al ver te zoeken. Een dieptreurige ontwikkeling is dat.
op 25 10 2005 at 13:26 schreef Frans Groenendijk:
Het is nog gekker.
Bij het zoeken naar die meneer Fatah blijkt hij zelf ook met de dood bedreigd te worden door zijn geloofsgenoten!
Maar hij blijkt dus niet te beroerd om deze bedreiging door te geven aan Manji.
http://www.judeoscope.ca/weboscope/pages/051014_fatah.htm
" The words were chilling: "In the midst of our community we have members who are bent upon smearing Islam, ridiculing the Koran, badmouthing Mohamed."
Canadian Islamic Congress chairman Mohamed Elmasry was writing about Muslims who oppose Sharia law in Canada (including us), and reacting to Ontario Premier Dalton McGuinty’s September decision to end provincially sanctioned religious arbitration in family-law disputes. Stung by a political defeat he had not anticipated, Elmasry accused his Muslim opponents of being traitors to their faith — an allegation that is read as a charge of apostasy, with all its ugly consequences.
Elmasry is not alone. After labelling such Canadian luminaries as Margaret Atwood, June Callwood and Maude Barlow "Islamophobes," the proponents of Sharia have turned their attention to co-religionists. Through articles on their Web sites, speeches at Muslim conferences and, most recently, on the doorsteps of the Ontario Legislature, fundamentalists have declared that Muslims who do not support Sharia courts in Canada are opposed to Islam itself.
The accusation that we are smearing Islam is without foundation. It is also dangerous. Such rhetoric is commonplace in the Muslim world, specifically in Saudi Arabia, Iran, Egypt and Pakistan, where allegations of apostasy are used to silence critics and human rights workers. In some societies, apostasy charges are followed by inquisitions, expulsions from the community and physical violence.
Some interpretations of Sharia call for apostates to be killed. Such views have forced many Muslims to flee their countries of birth and take refuge in tolerant Western nations such as Canada. To now find ourselves harassed in Canada by some Muslims here is alarming and ironic."
op 25 10 2005 at 20:00 schreef Frans Groenendijk:
Een van de bijzondere aspecten van de Nederlandse situatie is dat noch met betrekking tot het vermoorden van van Gogh noch tot de bedreigingen aan het adres van Hirsi Ali er iemand beweert dat dit door niet-moslims uitgevoerd is om moslims in diskrediet te brengen.
Zeg tegen een gemiddelde moslim of de gemiddelde autochtone moslim-beschermer echter dat het vermoorden van afvalligen een centraal leerstuk is van de islam en het zal in alle toonaarden ontkend worden. Het overgrote deel zal vermoedelijk beweren dat dit een lastercampanje tegen de moslims is.
Natuurlijk zijn de moordenaars van afvalligen ook gevaarlijke gekken te noemen maar het zijn niet altijd wandelende tijdbommen. Het gaat mij er om (het was een strategisch verhaal) dat breed erkend wordt dat godsdienstwaanzin bestaat. In je eigen betoog laat je zelf al doorschemeren dat terrorisme een zekere overeenkomst heeft met oorlogsgeweld. Wanneer je dankzij de oerstommiteit van Bush cs zonder enigerlei toekomst uit het reguliere Iraakse leger (dat net als in 1991 geen noemenswaardige weerstand bood) op straat bent gegooid en vervolgens door een vergissing van de amerikaanse troepen (of vanwege hun angst) je familieleden verloren hebt en vervolgens je laat overhalen om aanslagen op VS-troepen te steunen heb ik daar wel meer begrip voor dan wanneer je (zoals de meeste van de zelfmoordaanslag-plegers in Irak) uit Saoudi-Arabie komt om Shiietische docenten van Soennietische leerlingen te vermoorden. Er is verschil. Dat verschil wordt tot in het krankzinnige opgeblazen door de abubakkers van deze wereld maar verschil is er. De associatie van de Bouyeris en Azzouzen met anti-amerikaanse strijders versterkt hun aanhang / vermindert de weerzin tegen hen. Door deze lieden hebben we de kans de godsdienstwaanzin op de agenda te krijgen en daarmee ook het centrale leerstuk van het vermoorden van afvalligen. Het optreden van de Amerikanen in Irak is bijna even erg als het Russische optreden in Tsjetjenie. We moeten toch niet in een situatie geraken waarbij je als islam-criticus vanzelf in het kamp van de Cheneys en Wolfowitzen terecht komt?
op 03 11 2005 at 12:12 schreef Lagonda:
Nee, mee eens. Om hier chocola van te maken, dient men zich bboven de strijdende partijen te verheffen. Ik weet immers zeker dat Bush zich ziet als verdediger van Christelijke waarden, en hij heeft er heel wat levens aan opgeofferd. Dat lijkt me ook godsdienstwaanzin.
Het probleem is natuurlijk dat je tot op zeer grote hoogte het Amerikaanse leger van alles kunt beschuldigen waar je moslimsterroristen van kunt beschuldigen. Moslimterroristen maken onschuldige slachtoffers; Amerikaanse soldaten ook. Moslimterroristen zijn bereid zichzelf te offeren; Amerikaanse soldaten ook. Moslimterroristen handelen omwille van een ideaal; Amerikaanse soldaten ook. Al deze argumenten zijn koren op de molen van islam-apologeten, die de daden van geloofswaanzinnigen op deze manier gelijktrekken met de daden van ieder ander leger, en hiermee zelfs de Mohammed B’s van deze wereld proberen vrij te pleiten.
Alleen: hoe zou je godsdienstwaanzin willen definieren? Ik heb de indruk dat moslims op het oog hechte sociale groepen vormen, maar dat de moslims die eigenlijk niet zoveel meer hebben met Allah om allerlei redenen wel mee blijven doen. Omdat ze anders verstoten worden, of erger — de verhalen over dit fenomeen zijn overal op internet te vinden. De "dreiging van waanzin" is dus zodanig aanwezig dat heel veel moslims niet van hun geloof durven stappen, met name omdat de Islam wel "geloofsinactiviteit" toelaat, waar veel moslims in schuilen. De laatste stap, breken met hun geloof, durven ze bijna niet te maken. Blijkbaar zit er binnen elke sociale cirkel van moslims dus minimaal een zeloot van wie ze rare streken kunnen verwachten. Dit is dus een vorm van sociaal gedeelde geloofswaanzin, terwijl er op het oog niks gebeurt dat "waanzinnig" is; het contact met mensen verbreken is redelijk normaal. Dreigen met geweld is natuurlijk niet helemaal normaal, maar is nou ook niet direct op het conto van godsdienstwaanzin te schrijven. Maar het is allemaal voldoende om ook ongelovige moslims in het gareel te houden, met name omdat er zo af en toe incidenten zijn waarbij wel een waanzinnige tot actie overgaat, en een afvallige vermoord.
Ik hoorde gisteren op de radio een geleerde heer iets vertellen over de "horizontale" werking van de wet. Dus: de grondwet die vrijheid van godsdienst garandeert, zou niet alleen vertikaal moeten werken (dus dat de overheid zorg draagt voor het handhaven en faciliteren van deze wet), maar ook horizontaal, dus tussen de mensen onderling. Met andere woorden: mensen moeten elkaar hun vrijheid gunnen. Dit gebeurt dus niet binnen streng-gelovige gemeenschappen, maar de negen van de tien factoren die ervoor zorgen dat een persoon zijn gemeenschap niet wil/kan/durft te verlaten zijn sociaal van aard, en hebben eigenlijk weinig met waanzin te maken.
op 03 11 2005 at 15:17 schreef Ad kolkman:
Over de horizontale werking van artikel 1 gaf Fritzie gister in andere draad deze link; http://www.liberales.be/cgi-bin/showframe.pl?interview&hegenerinterview
Waarschijnlijk heeft Scheffer dat ook als handvat in z’n hoofd als ‘ie stelt dat godsdienstvrijheid ook iets is dat je van moslims kunt vragen. Maar ja. wetten. Wel meer uit ons wetboek staat op gespannen voet met heiliger boeken.
op 03 11 2005 at 20:30 schreef Rinus Duikersloot:
Beter is om het hele artikel van godsdienstvrijheid uit de grondwet te schrappen. Het maakt een onderscheid tussen gelovigen en ongelovigen. Godsdienstvrijheid wordt voldoende gewaarborgd door de artikelen vrijheid van meningsuiting en vrijheid van vereniging.
op 06 11 2005 at 21:02 schreef Frans Groenendijk:
"Alleen: hoe zou je godsdienstwaanzin willen definieren?"
Dat is inderdaad de vraag.
Die vraag wil ik ook graag een veel belangrijker rol geven.
Daarbij moet je je ook realiseren dat het niet belangrijk is om vast te stellen wat godsdienstwaanzin sec is maar wat (godsdienst)waanzin is die mensen zelf of anderen in gevaar brengt. Het is niet makkelijk om godsdienstwaanzin te omschrijven resp aan te tonen maar voor gevaarlijke godsdienstwaanzin is er een heel simpele aanwijzing: de aanwezigheid van een testament dat wijst op aanstaande terreur. Ik vind het nog steeds onbegrijpelijk dat niemand anders dat naar voren brengt. Ik snap wel dat dat niet uit de gevestigde politiek komt; daar heeft men belang bij ideologisch geneuzel over oorlog tegne het terrorisme etc maar dat ook uit de psychiatrie niemand naar voren stapt om daar wat over op te merken snap ik echt niet.(zie ook : http://www.fransgroenendijk.nl/reactieding.php?id=521_0_1_0_C).
In wezen ben ik het tot op zekere hoogte met figuren als Cohen of zelfs Tariq Ramadan eens dat goed beschouwd de enige uitweg anders dan een volstrekte burgeroorlog geboden kan worden door een soort Europese Islam. Alleen ben ik het volstrekt oneens met Cohen of Scheffer dat wij daar gewoon op moeten wachten. Echt andersdenkenden in de moslim-gemeenschap, die wel of niet twijfelen over de islam, worden bedreigd. Zij moeten beschermd worden tegen de godsdienstwaanzinnigen. Maar het begint daarbij af en toe ook met het aan de orde stellen van bijvoorbeeld dit:
Vraag:
Waarom moeten vrouwen een hoofddoek dragen?
Vraag ontvangen op 7 december 2003
Antwoord:
Alle lof zij Allah en vrede en zegeningen zij met Zijn Boodschapper.
Vrouwen moeten een hoofddoek dragen omdat dit van Allah moet. Wij zijn allemaal verplicht om Allah te gehoorzamen in alles wat Hij van ons vraagt. Dit laatste geldt zowel voor mannen als voor vrouwen. Het maakt niets uit of hier een reden voor is gegeven of niet, wij moeten Allah altijd gehoorzamen, zodat Allah tevreden met ons zal zijn en wij het Paradijs binnen mogen gaan om daar voor eeuwig te genieten. In het Paradijs zullen wij niet meer worden getest. We hoeven dan bijvoorbeeld niet meer te bidden, te vasten, de bedevaart te verrichten enz.
Daarnaast kunnen wij jou vertellen dat de reden waarom vrouwen een hoofddoek moeten dragen, duidelijk is. Zij moet hiermee datgene wat haar mooi en aantrekkelijk maakt bedekken voor alle mannen, behalve haar vader, broer, oom, opa en zoon, zodat geen van hen in de fout gaat.
Vandaag de dag kunnen wij de gevolgen van het niet dragen van Islamitische kleding en het vrij omgaan van mannen en vrouwen met elkaar overal om ons heen zien. Zo is het aantal misdaden tegen vrouwen toegenomen in landen waar alles maar kan en mag.
En Allah weet het beter.
(bron: http://www.al-yaqeen.com/)
Het heeft iets aandoenlijks maar ook iets zeer onthullends. Veel van die imams zijn gewoon heel, heel simpele zielen.
Wat hierboven staat is niet iets dat met waanzin te maken heeft maar met simplisme. Wat wel zeer dicht aan waanzin grenst (maar geen voor de persoon of zijn omgeving gevaarlijke vorm) is het gemiereneuk over de ramadan. Op zich is er natuurlijk helemaal niets mis met de ramadan (er van afgezien dat het niet goed is voor je gezondheid, maar dat is roken ook niet) en het heeft echt heel positieve kanten. Het denken over de zwakkere in de samenleving overheerst misschien niet bij alle gelovigen maar het bevordert toch de sociale cohesie. Het is ook gewoon gezellig.
Dat er door de rituelen sociale druk wordt geoefend om mee te doen kan ik me ook niet over opwinden. Maar wanneer mensen discussies gaan voeren over de vraag of je je wel echt aan de ramadan houdt wanneer je contactlenzen gebruikt omdat de vloeistof die je in je ogen gooit misschien in je maag terecht zou komen; kijk dat is dus een sterke aanwijzing. Voor gekte en voor dwingelandij.
Dat moeten we benoemen.
Juist vanwege het vermoeden dat ".. er binnen elke sociale cirkel van moslims dus minimaal een zeloot [is]van wie ze rare streken kunnen verwachten." is die waanzin een goed aangrijpingspunt.
Ken ook het verhaal van een ex-moslima, een buitengewoon pittige dame, volstrekt niet bang, die het toch verstandig vond om in bepaalde kringen te suggereren dat ze nog moslima was.
Die mensen zijn degene voor wie we moeten opkomen door hen te helpen bij het aan de kaak stellen van de waanzin.
RSS