Een prettig gesprek

Lagonda

“Hallo?”

“Ja, hallo, Karol. Kom maar verder.”

“Ik zie haast niks.”

“Nee, dat klopt. Voor jou is hier nogal donker. Mijn verontschuldigingen daarvoor. Hoe voel je je hier?”

“Ja, wel goed ja. Beter dan ik me kan herinneren.”

“Dat is mooi, maar probeer hier niet teveel te wennen, want je zult binnenkort verdergaan.”

“Verdergaan? Waar ben ik dan?”

“Nou ja, dat lijkt me duidelijk, Karol. Je bent overleden, en ik spreek nu tot jouw ziel, en je onstoffelijke restanten.”

“Mijn ziel? Met wie spreek ik eigenlijk?”

“Ja, die is goed. Met God natuurlijk! Aangenaam, overigens.”

“U bent God? Ach, Heer, ik … kan niet meer knielen, maar het is hier … U bent …”

“Jaja, ik weet het. Het is hier heel anders dan je had verwacht, nietwaar? Ik begrijp je verwarring, maar besef je dat je die zelf hebt veroorzaakt.”

“Maar dit kan de hemel toch niet zijn?”

“Dit is de hemel ook niet, Karol. Ik weet ook niet waar de hemel is, althans, ik heb hem nog niet gevonden. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat er ook een voor mij is. En jij zult hem ook vinden, Karol, maar je hebt nog veel te leren. We hebben allemaal nog veel te leren.”

“Wat moet ik nog leren dan, Heer?”

“Ja, dat weet ik niet — daar gaat het nou juist om. Het is ook aan mij pas achteraf duidelijk waarom de dingen zijn gegaan zoals ze zijn gegaan. En toch gaan ze altijd op de juiste manier. Heel gek is dat, maar het voert allemaal wat ver om daarop in te gaan. Ik wilde je gewoon even spreken; geestelijk leiders zijn altijd interessant om mee te praten, al zitten er soms driftige baasjes tussen. Ik spreek niet met iedereen, moet je weten. De meeste mensen gaan hier ongezien retour. Lieden die autobommen plaatsen omdat ze mij daar mee denken te dienen, die zijn voorlopig nog niet aan evaluatie toe.”

“U evalueert mij? Wat is Uw oordeel?”

“Dat je, zoals iedereen, hebt gedaan wat je hebt gedaan. Daar is geen oordeel over te vellen. Je hebt mijn licht gereflecteerd, en mij weer iets over mezelf geleerd. Dat is blijkbaar je doel geweest, en dat zal nog heel lang je doel blijven. Net zolang totdat wij allen elkaar volledig kunnen zien en herkennen en begrijpen.”

“Ik begrijp er niks van. Uw Woord spreekt hier niet over.”

“Je bedoelt zeker de Bijbel?”

“Ja, die heb ik tot de letter gevolgd, Heer.”

“Ten eerste heb je de Bijbel niet tot de letter gevolgd, want dat is logischerwijs onmogelijk. En verder is niet alleen de Bijbel mijn woord. Mijn woord is overal, Karol. Mijn woord staat geschreven in miljarden sterren, mijn woord is te horen in het zoemen van de atomen. Mijn woord is te lezen in het telefoonboek van Vladivostok, in de bladeren aan de bomen, en in een koeievlaai die in de wei ligt. Niet alle woorden zijn even mooi, maar ze zijn allemaal nodig. Iedere letter, iedere punt en komma. Ik ben mijn Woord en mijn Woord is de Schepping. Dat is zelfs een van de weinige dingen die wel duidelijk in de Bijbel staan. Evangelie van Johannes, als ik me niet vergis.”

“Maar ik heb mij toch overgegeven aan de genade van Jezus Christus? Mijn hele leven is aan Hem opgedragen!”

“Ach ja, Jezus. Dat is een lang verhaal, en ik heb de puf niet om het te vertellen. Veel ervan heeft te maken met die typische beslommeringen waar jullie je leven mee vullen, zoals geld, aanzien en macht. Laat ik zeggen dat Jezus een nogal gelaagde persoonlijkheid had, en een groot talent voor intrige.”

“Maar hij was toch de weg, de waarheid en het leven? Hij was uw kind!”

“Niet meer dan ieder ander mens. Er is niets specialers aan Jezus.”

“Maar hij is opgestaan uit de dood!”

“Ben je bedonderd! Wat dood is, is dood. Zo heb ik dat gemaakt, en zo is dat altijd gegaan. De schepping is zoals hij is, en de dood hoort daarbij; dat blijkt nogal moeilijk te accepteren te zijn.”

“Maar dat staat toch…”

“… in de Bijbel, ja. Wat er had moeten staan, is dat de Romeinen een arme drommel uit zijn cel hebben gehaald, die de pech had enigszins op Jezus te lijken. Er had moeten staan dat ze hem twee dagen lang het vlees van zijn botten hebben geranseld,om hem daarna op het kruis te spijkeren. Zijn eigen moeder zou hem nog niet herkend hebben. Voor de zekerheid hebben ze nog maar een naambordje erboven gehangen, om eventuele twijfelaars ervan te overtuigen dat dit toch echt Jezus was die hier hing. Sommige mensen geloven echt alles, zolang het maar staat opgeschreven. Jezus werd geen haar gekrenkt, en het stond hem vrij te verschijnen en te verdwijnen wanneer het hem uitkwam. Wat-ie dan al zogenaamd voorspeld had. Nou, wonderlijk hoor. De makkelijkste manier om je toekomst te voorspellen, is door hem zelf te organiseren.”

“…..”

“Weet je wat het grote punt is? Jullie willen denken dat er ergens een betere waarheid bestaat dan die waar je al in leeft. Is mijn Schepping soms niet wonderlijk genoeg? Ik heb jullie alles gegeven wat er voor nodig is om tot inzicht te komen, en mij te begrijpen. Elke dag opnieuw, elke seconde, schreeuwt mijn bedoeling jullie toe. De waarheid is vlak onder je neus te vinden. Je kunt het pakken wanneer je maar wil, en er is niks extra’s voor nodig; geen gebed, geen speciale kleding of baard, geen omslachtige rituelen of heilig boek. Maar je wil het niet zien. Je wil fantaseren over iets beters, in plaats van van te willen weten wat er is. Je wil geloven in plaats van te kennen. Je denkt dat geloof iets goeds is, maar geloven betekent dat je de waarheid wil verdringen voor iets anders; iets dat je zelf hebt bedacht. Omdat je denkt dat je het beter weet. Omdat je, net als ik, zelf ook wil scheppen.”

“Maar… ik heb uw schepping toch gerespecteerd?”

“Denk je dat? Je hebt om te beginnen al de helft van mijn Schepping, het vrouwelijke, bestempeld als onwaardig. Wat denk je wel? Weet je hoeveel meer aandacht ik aan de vrouw heb besteed? Zo’n zaadschieter als jij hebt, die had ik in een middag in elkaar; ze doen het ook niet altijd even goed. Maar de vrouw is toegerust met een complete zelf-regulerende broedkamer, inclusief voedingsautomaten voor zelfbediening. Voedsel, warmte, geborgenheid en liefde — alles wat een mens nodig heeft, en allemaal verpakt in een wezen. Da’s nog eens andere moederkoek, hmm? Maar nee, volgens jouw wetten is het kroonstuk op mijn Schepping een werktuig van de kwaadaardigheid. Volgens jouw wetten is zelfs het hele mensdom zondig. Het mensdom, dat IK geschapen heb, maar JIJ zal wel eens even vertellen dat er niks van deugt? Nogmaals, wat denk je wel?”

“Wij zijn toch zondig? Wij zijn toch verbannen uit het Aards Paradijs?”

“Neen, jullie zijn het aards paradijs ontgroeid, en wees blij dat dat gebeurd is. Bij de geboorte van het mensdom waren jullie nog niets. Vol potentie, maar primitief. Want hoewel in jullie harten al de schittering van mijn geest was gevangen, waren jullie nog bedwelmd door aardse geneugten. Dat is het aards paradijs; de gemoedstoestand waarin aan alle aardse verlangens direct gehoor wordt gegeven. Dan leef je in een roes, zonder mij te willen zien, zonder mij te willen zoeken, als een dier of plant. Wees de vrouw dankbaar, dat ze de man ertoe gebracht heeft de vrucht van mijn kennis te eten, en de ketenen van de aardse illusie te verbreken. Het is een vrouw die de weg naar mij heeft aangewezen. Onthoud dat goed.”

“Het spijt mij, Heer! Ik heb u teleurgesteld met mijn onbegrip. Ik heb altijd geprobeerd het goede te doen.”

“Ja, dat probeert iedereen altijd. Daarom is het soms zo’n rotzooi bij jullie. Dat is nou de kennis van de verboden vrucht; de kennis van het verschil tussen goed en kwaad. Dat verschil bestaat niet, maar ieder van jullie durft zomaar te denken deze kennis in pacht te hebben. Jullie veroordelen elkaar voortdurend; over je geloof, over je bezit, over de kleur van je auto. Pas als je beseft dat er geen verschil te maken valt, zul je een glimp van mij opvangen, en snappen dat alles goed is, en er niks slechts kan zijn.”

“Maar wij kunnen er toch voor kiezen om ons van U af te wenden? Wij hebben toch een vrije wil?”

“Je kunt je niet van mij afwenden, want ik ben overal. Mij ontkennen is jezelf ontkennen. En ik weet niet in hoeverre jullie wil vrij is; Ik weet ook niet of mijn wil vrij is. Jullie wil is net zo veranderlijk als de mijne, en het loopt nogal door elkaar. Soms doe ik wat jullie willen, en soms doen jullie wat ik wil. Uiteindelijk is het altijd goed, maar dat kan ik pas achteraf herkennen. Ik heb namelijk niet echt een heel duidelijk einddoel voor ogen.”

“Er zijn toch wel dingen waar u tevreden over bent?”

“Oh, ik ben over heel veel dingen tevreden. De simpelste dingen doen me nog het meeste plezier. Water en licht enzo. En de fjorden, bijvoorbeeld, die zijn toch mooi gelukt? Een beetje kitsch, maar dat mag in de natuur. En muziek, daar ben ik ook heel content mee. En Lagavulin natuurlijk.”

“Lagavulin… dat is een planeet?”

“Nee, dat is een whisky uit Schotland. Erg goed. Een van de vele indirecte resultaten van mijn schepping uiteraard, maar soms verbaas ik mezelf. Het spijt me, Karol.”

“Wat spijt U, Heer?”

“Dat er hier geen beloning voor je is. Dat er eentje zou zijn, heb je zelf bedacht natuurlijk, maar telkens weer spijt het me om jullie teleurstelling te zien. En ergens ben ik bang dat er aan het einde voor mij ook geen beloning in zal zitten. Maar aan het einde zal ik weer met jullie in rust zijn. Wellicht is dat voldoende beloning. We’re all in this together.”

“Ik beloof U te blijven dienen, Heer.”

“Je kunt moeilijk anders, Karol. De hele schepping dient mij zoals ik de schepping dien. En nu stuur ik je weer naar beneden, naar een plek die je heel vervelend zult vinden.”

“De hel?”

“Nee, Nederland. Ik plaats je onder de hoede van iemand die je nog wel het een en ander kan leren. Je doet er verstandig aan beter te luisteren deze keer, Karol. Geef je om muziek?”

“Ja, ik houd van muziek.”

“Dan heb je mazzel. Ik wens je het beste, Karol. Zul je goed op jezelf passen?”

“Dat beloof ik.”

“Mooi. Dan is dit gesprek ten einde. Het tijd voor je om te gaan. Dag Karol!”

“Dag Heer!”

Lagonda, die elk moment een klein Lagondaatje verwacht, schreef al teksten op een weblog, puur voor het eigen plezier, totdat Frontaal Naakt besloot hem aan de vergetelheid te ontrukken. Lagonda is 49% mannelijk, 51% vrouwelijk en 100% esotericus. Haar schrijfstijl wordt door sommigen ervaren als ‘een warm bad’, door anderen weer als ’totaal genadeloos’. Het is maar hoe de pet staat. Meer op de Lagonda blogspot.

Tweet

Algemeen, 09.04.2005 @ 02:33

[Home]
 

Δ