Wij moeten ons schamen

Peter Breedveld

‘In Madrid is vergelding uitgebleven’, kopte de NRC donderdag 10 maart. Het stond boven een stuk over de Madrileense herdenking van de terroristische aanslagen van 11 maart 2004. Volgens de schrijver ervan, Spanje-correspondent Steven Adolf, heeft Spanje zich het afgelopen jaar ‘voorbeeldig gedragen tegenover zijn 700.000 man sterke – overwegend Marokkaanse – moslimgemeenschap’.

In Madrid zijn geen moskees beklad of scholen in brand gestoken, zoals in Nederland. Mannen en vrouwen met hoofddoekjes, zo schrijft Adolf, ‘wandelen ontspannen’ de grote moskee van Madrid binnen. Wat een vredig paradijsje. En wat een verschil met Nederland, waar het elke nacht Kristallnacht is en waar moslims met hele families tegelijk worden opgeknoopt! Nederland vormt in Spanje volgens Adolf zelfs een ‘afschrikwekkend voorbeeld’ van hoe een maatschappij ook kan reageren op moslimterrorisme.

Steven Adolf is lang geen misselijke journalist met een grote kennis van Spanje (om niet te zeggen: ik bewonder hem enorm), maar blijkbaar is ook hij bevangen door het virus dat de laatste jaren zijn vernietigende werk doet op de NRC-redactie. Je kunt bijna geen artikel meer lezen in wat de beste krant van Nederland zou zijn zonder de drammerige mening van de auteur door je strot geduwd te krijgen. Voortdurend worden we bestraffend toegesproken vanwege ons gebrek aan tolerantie en begrip voor andere culturen en de schandalige manier waarop Nederlanders zich tegenover moslims gedragen. “Schamen jullie je niet!”, schreeuwt Adolf ons vanaf de voorpagina toe. We zijn nu zelfs een “afschrikwekkend voorbeeld” in Spanje geworden. Spanje, dat zich zo geweldig tolerant opstelt tegenover Marokkaanse moslims!

Maar wacht even, als Nederland zo’n afschrikwekkend voorbeeld is, hoe kan het dan dat Hirsi Ali – die vooral in het NRC wordt verguisd omdat ze bevolkingsgroepen tegen elkaar zou opzetten en moslims zou stigmatiseren – in dat zelfde Madrid en in dezelfde week dat de aanslagen worden herdacht, de Prijs voor Tolerantie heeft gekregen?

Adolf ziet ook wel dat hier iets wringt en hij rept in zijn stuk dan ook met geen woord over de prijs. Wel schrijft hij dat moslims zich ook in Spanje voortdurend moeten verantwoorden, dat ze steeds nadrukkelijk moeten verklaren dat ze tegen terreur zijn en dat het door de aanslagen moeilijker is geworden om werk of een woning te vinden. Kijk, dat maakt dat hele gemoraliseer in de rest van Adolfs stuk al heel wat minder geloofwaardig. Het is zelfs nogal misplaatst (waarbij we even buiten beschouwing laten dat moraliseren in nieuwsberichten sowieso heel erg fout is).

Adolf noemt in zijn stuk trouwens wel meer niet dat de vergelijking tussen Spanje en Nederland in een heel ander licht zou plaatsen. Zo zou het eerlijker zijn geweest er op te wijzen dat Spanje twaalf keer zo groot is als Nederland en veertig miljoen inwoners telt, tegenover zestien miljoen hier. Dan vormen die 700.000 Spaanse moslims eigenlijk maar een pietepeuterig aantalletje. Bij ons wonen er zowat een miljoen. Die zie en hoor je in Nederland ook heel nadrukkelijk, zoals je iedereen nadrukkelijk hoort en ziet, want we wonen met heel veel op een heel klein stukje grond. In Spanje kan je uren rijden, echt waar, zonder ook maar iemand tegen te komen, laat staan een moslim. Ik ga vaak naar Spanje, zo vaak als ik kan, en daar valt het me altijd weer op hoe weinig gehoofddoekte vrouwen ik zie.

Wat ik bedoel te zeggen, is dat de kans op een aanvaring tussen een moslim en een niet-moslim me aanzienlijk groter lijkt in Nederland dan in Spanje. Simpelweg omdat moslims en niet-moslims elkaar in Nederland, althans in de Randstad, veel vaker tegen het lijf lopen.

De enige moskees die ik trouwens tot nog toe in Spanje heb gezien, stammen uit de tijd van El Andaluz, de tijd dat Spanje bloeide onder een uiterst tolerant moslimbewind (er werd een einde aan gemaakt door het katholieke koningspaar Isabel en Fernando. Die lazerden in de vijftiende eeuw alle joden en moslims het land uit. Daar worden ze nog altijd voor geëerd met trotse standbeelden her en der), en worden ontheiligd door afschuwelijk geklede toeristen. In de Nederlandse Randstad, daarentegen, zijn de moskees nogal nadrukkelijk aanwezig. Dat maakt het voor een randdebiel een stuk makkelijker om op het idee te komen zo’n moskee eens te bekladden met racistische leuzen, of om er fikkie te stoken.

Die opmerking van Adolf over de graffiti, die geheel zou ontbreken op de Spaanse moskees, neem ik trouwens met een korrel zout. In Spanje staan enorm veel politieke leuzen op muren gespoten. Ik las zelfs eens op een muur dat het heel jammer was dat de toenmalige premier Aznar niet door zijn moeder was geaborteerd. Zou nou echt nooit een Spaanse skinhead of Lonsdale-jongere zich met een spuitbus op een moskeemuur hebben uitgeleefd?

Een ander belangrijk verschil met Nederland: de Spaanse autoriteiten hebben zich na de aanslagen in Madrid zeer krachtdadig getoond. Vierenzeventig mensen die worden verdacht van betrokkenheid zijn opgepakt, alle preken worden voortaan opgenomen en in het Spaans vertaald, zodat haatzaaiende imams meteen stevig kunnen worden aangepakt. Tja, dan lijkt het me dat de Spanjaarden minder reden hebben zich druk te maken over risicomoslims dan wij. In Spanje krijgen die lik op stuk. In Nederland krijgen ze een knuffel en een hart onder de riem, waarna Hirsi Ali van alles de schuld krijgt. En als dan een minister een imam de hand wil schudden, spreekt de hele Nederlandse elite er schande van.

Peter Breedveld is journalist en neemt zichzelf veuls te serieus

Tweet

Algemeen, 12.03.2005 @ 13:50

[Home]
 

Δ