Een enkeltje Oostblok
Peter Breedveld
Eén van de vermakelijkste stukjes die ik van de week in de krant heb gelezen, is van Sjoerd de Jong in de NRC van 8 februari. Meestal zijn de stukjes van Sjoerd (geen idee wie hij is, eigenlijk) niet om doorheen te komen zo dor, maar nu is-ie boos en dan is het lachen geblazen. Sjoerd is namelijk, samen met heel ‘progressief’ Nederland, helemaal over de zeik vanwege Donners antiterreurplannen waar de Tweede Kamer mee heeft ingestemd.
Sjoerd was één van die mensen die na de moord op Van Gogh (nee, ík ben die inderdaad nog niet vergeten) hoofdschuddend neerzag op het plebs, dat zomaar allerlei meningen aan het verkondigen was. Weet dat plebs dan niet dat meningen verkondigen het exclusieve recht is van genuanceerde denkers als Sjoerd? De onbeschaamdheid! Dat gebrul moet maar eens afgelopen zijn, vond Sjoerd.
Nu is Sjoerd echter heel boos dat het ‘spreekkoor, dat zich na de moord op Van Gogh verhief om de vrijheid van meningsuiting te beschermen tegen christelijke kneveling’, ‘in alle talen zwijgt’ nu Nederland zich aan het voorbereiden is op een ‘enkele reis Oostblok’.
Hahaha! Dat is nog eens een weloverwogen, genuanceerde mening, Sjoerd! Jij stond ook vast te schuimbekken toen Albert Heijn de Bonuskaart invoerde. Weet u het nog, de invoering van de Bonuskaart? Daarmee waren de voorspellingen van George Orwell uitgekomen, jongens. Big Brother is watching you! Hij ziet precies hoeveel repen chocola je er in een week doorheen jaagt! Ik kan me de verontwaardigde reacties bij de kassa van Albert Heijn nog goed herinneren, wanneer de kassajuffrouw vriendelijk vroeg of meneer of mevrouw een Bonuskaart bliefde. Wat denkt u wel! Vuile fascist!
Sjoerd is zo boos, dat-ie in z’n stukkie de grenzen van het onbetamelijke overschrijdt. Hij begint namelijk koortsachtig te liegen dat het een aard heeft. Hij schetst althans een Nederland dat ík niet ken. Nederland is volgens Sjoerd een land waar (…) een Marokkaanse tasjesrover een straatterrorist’ heet die in principe thuishoort bij Al-Qaeda, maar tegelsmijters vanaf viaducten geruisloos voorbijglijden in het NOS-journaal’. Mooi Nederlands, trouwens: tegelsmijters glijden hier vanaf viaducten geruisloos voorbij in het NOS-journaal.
Inderdaad, Sjoerd. Niemand maakt zich druk over tegelsmijters. Die vinden wij niet belangrijk. Wij vallen liever vreedzame Marokkanen lastig. Tegelsmijters? Welke tegelsmijters? Zijn het Marokkaanse tegelsmijters? Niet? Dan zijn we niet geïnteresseerd. Laat je lekker nat zeiken, Sjoerd, zou mijn vader zeggen.
Het is eigenlijk sinds die consternatie rond de Bonuskaart dat ik alles wat uit de hoek van ‘progressief’ Nederland (in werkelijkheid is er geen behoudender stroming dan ‘progressief’ Nederland) komt, met een grote korrel zout neem. Nu er overal wordt geblèrd dat Donner het Stalinisme in Nederland heeft ingevoerd ga ik ook maar eens hoofdschuddend langs de zijlijn staan en minzaam opmerken dat het zo jammer is dat de nuance in het maatschappelijke debat zoek is.
Je doet het tóch altijd fout bij die linkse zeikerds! Als je brult omdat iemand, die zomaar gebruik durfde te maken van zijn recht op vrije meningsuiting, midden op straat wordt afgeslacht is het niet goed en als je níet brult omdat je eerst eens goed alle voors en tegens van die nieuwe maatregelen wil afwegen, is het ook niet goed.
Ik weet eerlijk gezegd nog niet wat ik van die antiterreurmaatregelen moet denken. Het schijnt dat je niet langer uiting mag geven aan je blijdschap wanneer terroristen drieduizend onschuldige mensen vermoorden of schoolkinderen in hun rug schieten. Ik ben bijna geneigd om vóór Donners wetten te zijn, alleen maar omdat al die progressieven’ er helemaal van over de rooie gaan. Maar het landsbelang gaat voor, natuurlijk. Persoonlijke weerzin tegen Heilige Gelijkhebbers mag geen rol spelen.
De vrije meningsuiting is mij heilig. Ook die van middeleeuwse godsdienstwaanzinnigen. Ik heb juist liever dat ze zich vrijelijk uitspreken. Als er straks weer een vreselijke terroristische aanslag heeft plaatsgevonden, mag er van mij naar hartelust worden gedanst en gejuicht op straat. Laat iedereen die dat wil de hoop uitspreken dat Hirsi Ali en Geert Wilders snel op een gruwelijke manier aan hun einde komen. Dan weten we tenminste vanwaar we precies het gevaar te duchten hebben. Of is er iemand die serieus meent dat als je mensen verbiédt iets te denken, ze inderdaad stoppen dat te denken? Dat zie je wel aan de christenen. Het christendom begon ooit als een totaal kansloze, marginale sekte van excentrieke mafkezen, toen begonnen de Romeinen de christenen te vervolgen en nu zitten wíj er mee. Bedankt nog, keizer Nero!
Een andere reden dat ik me niet zo druk maak om Donners maatregelen is dat het dagblad Trouw dat ook niet doet. Trouw is een verstandige krant, al heeft ze wel een beetje de neiging het voor een verbod op smadelijke godslastering en dat soort zaken op te nemen. Het blijft dus oppassen met die lui. Maar universitair docent Europees Recht Jan Willem Sap heeft me overtuigd met een opiniestuk in Trouw. Ik kom Sap wel eens tegen in de gangen van de VU, waar ik werk. Een lekker ouderwetse no nonsense gereformeerde jongen van de straat. Niet zo één als Donner dus, maar iemand die met zijn beide poten stevig op de grond staat. Hij doet me een beetje aan Willem Frederik Hermans denken vanwege zijn hoekige kop. Sap stelt dat de Nederlandse wetgeving ondergeschikt is aan het Europees recht, en dat het recht op menselijke waardigheid’ stevig is vastgelegd in de Europese grondwet, waar we straks allemaal vóór gaan stemmen. Hij wijst er bovendien op dat van de overheid wél wordt verwacht dat ze zich actief bemoeit met de strijd tegen seksediscriminatie en het scheppen van gelijke kansen op de arbeidsmarkt en dergelijke. Dan is het toch eigenlijk raar dat mensen moord en brand schreeuwen als de overheid zich actief inzet voor het creëren van een veilige en vrije leefomgeving.
Niks geen Stalinisme, dus. Gaat u maar weer rustig slapen. Dan monteren wij intussen wat afluisterapparatuur in uw telefoon.
Peter Breedveld rotzooit wat in de marge van de journalistiek. Hij vult zijn dagen met ruziemaken en obsessies voor onbenulligheden. Anderen over deze beroepsetterbak: “Kan Peter ‘sweeping statements’ Breedveld zijn smoel even houden?” (NRC-redacteur Dik Rondeltap); “A terribly unpleasant fellow” (stripjournalist Jeroen Mirck).
Algemeen, 11.02.2005 @ 17:32
RSS