Oma Coma 10 – Kindvriendelijk scheiden
Yezkilim
Illustratie: Joaquín Sorolla
Haar oudste broer heeft nu pas tijd voor haar. Maar hij is nog even lief en attent als vroeger. Hij begeleidt haar naar het ziekenhuisrestaurant, waar ze sinds kort naar toe mag, en kiest, ook voor haar, zijn favoriete eten en drinken uit. Veel mooie namen en onbekende ingrediënten. De kwaliteit lijkt hoger dan vroeger en alles is voorzien van keurmerken, maar het grootste verschil is dat alles er superhygienisch aan toegaat, zonder dat het daardoor ongezellig is. De portieverpakkingen in plastic en het servies, het bestek en de serveerbladen uit de steriliseerders, allemaal design, zien er leuk uit. Ook de tafels worden na ieder gebruik, automatisch, van bacterieën ontdaan en iedereen houdt bij binnenkomst zijn handen onder de Hades, de handendesinfecteerder.
Hij heeft zijn kinderen meegenomen. Hij was altijd een versierder, weet ze nog, maar toch heeft hij zich, ooit, laten strikken voor een huwelijk. De relatie duurde echter niet lang.
Ze vraagt of ook scheiden tegenwoordig anders gaat. ‘Als je kinderen hebt wel. Dat begon, eens kijken, in de financiële crisis. Opeens had niemand meer geld voor een extra huis. Dus wat gingen we doen? De kinderen, net als lang geleden, met zijn tweeën op een kamer zetten, zodat de ouders allebei een eigen kamer in kunnen richten, waar ze onder andere hun nieuwe liefdes kunnen ontvangen.’ Hij voegt toe, dat je daar meestel netjes mee wacht tot je ex even weg is: gescheiden ouders zijn meestal om de beurt een week verantwoordelijk voor de kinderen, wat de werkgevers overigens moeten faciliteren, zodat nu, naast vrouwen onder de veertig, ook mannen, als daadwerkelijke of potentiële vaders, risicogeval zijn.’
‘Dus de kinderen blijven na een echtscheiding in hun eigen huis wonen, de ene week met de ene en de andere week met de andere ouder als oppas?’ ‘Inderdaad. En er zijn ook geen acties van dwaze vaders meer nodig. Ook niet als er wél geld is voor een extra huis, want de toewijzingsregels zijn veranderd. Je kunt nu kiezen tussen óf in of dichtbij het oude huis blijven wonen, óf beiden naar dezelfde nieuwe stad en buurt verhuizen. Maar gaat maar één van de twee heel ergens anders wonen, dan vervalt zijn of haar halve ouderschap.’ Ze begrijpt het. Eindelijk wordt er naar het belang van de kinderen gekeken.
Ook haar schoonzus is een straat verderop gaan wonen, zodat de kinderen weer een eigen kamer kregen, in afwachting van een einde aan een volgende samenwoonrelatie van hun vader. Toch hopen ze dat hij gauw weer een nieuwe vriendin heeft. Hij lacht. ‘Ik wacht nog even tot jullie het huis uit zijn, schatjes, dan lig ik beter in de markt…’
Dit is het tiende deel van een feuilleton. Zie ook deel 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 en 9.
Yezkilim, 28.06.2010 @ 16:19
RSS