Kerstboom
Esra Dede
Ik heb altijd een zwak gehad voor de winterfeestdagen, met name voor Kerst. Sneeuw, verlichting, kadootjes en de kerstboom. Vooral de kerstboom. Voor mij stond die symbool voor integratie. Zodra je er een thuis had, kon je leuk meepraten met alle andere kinderen die er thuis ook een hadden.
Voor mijn ouders stond de kerstboom symbool voor assimilatie. Voor een heidense, christelijke, ongepaste aanpassing die nergens voor nodig was. En wat zouden onze familieleden wel niet denken.
Gedwongen om te kijken
Waarschijnlijk hebben mijn ouders vooral om die laatste reden lang geprotesteerd tegen de komst van een kerstboom in ons huis. Maar ik was volhardend en op een dag had ik genoeg gespaard om een één meter lange kerstboom te kopen.
Wat zag die er toch mooi uit, rode kerstballen met goud en groene linten en kerstlichtjes. Ik was er heel trots op. Hij had een prominente plek, vlak naast de televisie, waardoor mijn ouders wel werden gedwongen om er in de avonden naar te kijken. Ze raakten er op een gegeven moment aan gewend en alles leek heel goed te gaan.
Totdat we op een stille winternacht de deurbel hoorden gaan. Het waren mijn grootouders. Ze kwamen spontaan op bezoek. Ze kwamen nooit spontaan op bezoek. Mijn ouders en ik keken naar de prachtig gedecoreerde boom in woonkamer. “Ruim die op Esra, als je die morgen nog wilt terugzien”, zei m’n moeder en ze liep naar de deur.
Paranoïde gedachten
Het was net een filmscène. Ik rende naar mijn boom, terwijl mijn ouders in slow-motion naar de deur liepen. Er vielen een paar kerstballen op de grond, terwijl ik de boom meesleurde naar mijn kamer. Eenmaal in mijn kamer begonnen de paranoïde gedachten.
“Wat als ze naar mijn kamer komen?”
“Ze komen sowieso naar mijn kamer, om te klagen dat ik rommelig ben”
“De kerstboom is niet veilig hier”
Oude boze man
Ik was ten einde raad en toen ik mijn grootvader mijn naam hoorde roepen, wist ik dat het nu of nooit was. Terwijl ik mijn raam opende, hoorde ik hem schuifelen in de gang. Weer hoorde ik mijn naam. Het zweet stond op mijn voorhoofd en ik begon te bibberen. De koude wind sneed aan mijn wangen, terwijl ik balanceerde op het venster. De deur ging open, de ramen gingen dicht.
“Wat doe je op je bed, waarom kom je niet naar de woonkamer?”, vroeg mijn opa terwijl hij zijn witte baard aan het drogen was. Met mijn rechterhand zwaaide ik naar hem, terwijl mijn linkerhand het puntje van mijn geliefde kerstboom vasthield. Die balanceerde uit het raam, door mij beschermd tegen de oude boze man. “Ik kom er zo aan”, piepte ik, maar ik voelde mijn grip steeds zwakker worden. En toen voelde ik geen kerstboom meer.
Hij zag de verandering in mijn gezichtsuitdrukking, gaf zijn “je-bent-me-toch-een-vreemd-kind”-blik en schuifelde weer terug. Snel deed ik het raam open en daar lag hij, een verdieping lager, in de tuin van mijn buurman. Ik deed wat elk kind zou doen, dat bezeten is door de Christmas Spirit. Ik ging mijn kerstboom redden.
Snikkend meisje
Ik denk niet dat ik zo behendig uit mijn raam had kunnen klimmen als ik niet zo gemotiveerd was geweest. Eenmaal beneden moest er een tweede plan komen. Naar beneden klimmen was wel te doen, maar naar boven klimmen zou niet gaan.
Ik klopte op de deur van mijn buurman, hopend dat hij thuis zou zijn. Maar hij was vast bij een of ander studentenkerstdiner. En nu? Ik wilde mijn boom niet over het hek gooien, daar was hij mij toch te dierbaar voor. Maar zonder zou ik ook niet naar huis willen gaan. Mijn sokken waren al zeiknat en ik had geen jas aan.
Mijn ouders hebben het nooit echt gezellig gehad met mijn grootouders. Na de gebruikelijke gesprekken over Turkije, klassieke anekdotes en de nieuwste roddels uit het dorp vond mijn vader het wel tijd om te kijken waar ik bleef. Hij kwam aan in een ijskoude kamer met de ramen wijd open en het geluid van een snikkend meisje buiten. In de witte tuin zag hij mij half bevroren mijn kerstboom knuffelen. Ik denk niet dat mijn vader zo behendig uit mijn raam had kunnen klimmen als hij niet zo gemotiveerd was geweest.
Witte kerstballen
Ik kan me nog goed herinneren hoe mijn kerstboom daar stond, vlak naast de televisie. Driekwart van de kerstballen waren gesneuveld, maar de lichtjes deden het nog wel. Met de hele familie keken we ernaar.
Mijn opa schraapte zijn keel en keek mij aan. “Morgen maar weer kerstversieringen gaan halen, toch? Wat vind je van rode en witte kerstballen?”
Esra Dede is geboren en getogen Amsterdammer. Zij studeert geneeskunde en wordt door haar familie gezien als communist, omdat ze ooit lid was van de SP. Volg haar op Twitter.
Christmas, Esra Dede, 09.12.2014 @ 07:48
16 Reacties
op 09 12 2014 at 12:14 schreef Natasha Gerson:
Awww!!!
op 09 12 2014 at 13:20 schreef Eddy:
De kerstboom is eigenlijk helemaal niet christelijk maar 100% heidens van oorsprong. Het is juist een wonder dat hij de kerstening heeft overleefd want de christenen waren er eeuwen geleden fel op tegen.
op 09 12 2014 at 13:25 schreef Bertje:
Prachtig.
Kinderen aan de macht.
Lang leve de kerstboom, zwarte piet, de paashaas, kaboutertjes e.d.
op 09 12 2014 at 14:14 schreef Thomas E:
Wéér zo’n bijzonder verhaal! Lieve, begripvolle opa. Ik weet nog dat onze buurjongen een knal voor z’n kop kreeg van zijn opa toen hij een vriendje mee naar huis had genomen dat hen Zalig Kerstmis wenste. ‘Zalig’ was Rooms en dat mocht niet bij de Protestanten. Tja.
op 09 12 2014 at 14:16 schreef MarcodB:
Echt heel mooi. Meer Esra! Meer Esra!
op 09 12 2014 at 15:11 schreef Haes:
Mooi verhaal weer Esra.
Maar, ehh, Eddy, tradities zijn meestal niet zo oud als wel wordt beweerd. De kerstboom is een importtraditie uit Duitsland uit het begin van de vorige eeuw en in Duitsland zelf is die traditie niet meer dan een eeuw ouder. Dus in dat opzicht, misschien toch eerder een christelijke traditie?
op 09 12 2014 at 16:21 schreef Peter Karsten:
@Eddy,
Eeuwen geleden? Mijn reformatorische ouders vinden, net als eigenlijk iedereen in hun kerk, een kerstboom nog steeds not done. Zo’n ding leidt alleen maar af van de geboorte van Christus! Overigens versiert mijn moeder het huis wel met kerstkransen en bloemstukjes, en op eerste kerstdag wordt er decadent geschranst door het hele gezin, maar dat zijn onschuldige tradities.
Verder wat MarcodB zegt natuurlijk.
op 09 12 2014 at 17:18 schreef MNb:
Bertje, als je het serieus meent met “kinderen aan de macht” moet je ze ook niet voorschrijven dat Piet zwart moet zijn. Dat interesseert ze namelijk geen fluit. Dit jaar in Suriname hebben we ook elfjes en Disney-figuren gehad. Het kinderprotest bleef oorverdovend stil.
Maar welbedankt voor het weerleggen van je eigen standpunt tav Zwarte Piet.
op 09 12 2014 at 17:23 schreef Pickelhaube:
Keep it coming, Esra!
op 09 12 2014 at 17:36 schreef Berry:
wat een prachtig verhaal
op 09 12 2014 at 20:11 schreef ochochochochoch:
Dank je voor het op mijn gezicht toveren van een glimlach
op 09 12 2014 at 23:14 schreef Bertje:
Mnb
Ouwe zeurpiet ben je. ;-)
Heerlijk zwarte piet, elfjes in alle kleurtjes ik schrijf geen kind wat voor en nog minder laat ik me iets voor schrijven door bedweterige volwassenen die menen de waarheid aan hun kant te hebben.
Vandaag met mijn kleine een playmobil Sint Boot met Zwarte Piet en een Boedhha onder onze kerstboom gezet.
O en in het midden van onze adventskrans prijkt de God Ganish ( als ik zijn naam goed schrijf) en mijn dochter haar melige pratende speelgoed cavia.
op 10 12 2014 at 11:48 schreef yurp:
Wat een prachtig kerstverhaal!
op 10 12 2014 at 23:04 schreef Marco Meijer:
Mooi verhaal !!
op 11 12 2014 at 12:58 schreef Eddy:
@Haes
Heb je een bron? Het zal best zo zijn dat de moderne kerstboom niet zo oud is maar de boomverering is volgens mij wel ouder dan dat.
op 11 12 2014 at 13:36 schreef Zuidwesterstorm | Swap I. Chou:
[…] verhaal van @EsraDede : http://www.frontaalnaakt.nl/archives/kerstboom.html … Eigenlijk jammer dat ze daar publiceert en niet op een netter […]
RSS