Hoernalist
Hassnae Bouazza
Drie van Egypte’s topacteurs beticht van homoseksuele praktijken in een chic vijfsterrenhotel. Een journalist die op televisie zwaait met een zelfgebrande dvd waarop volgens hem keihard bewijs staat. Sinds afgelopen oktober rolde Egypte van de ene naar de andere rel.
De dampen van de woede rond de uitschakeling voor het WK-voetbal waren nog niet opgetrokken of de rechter boog zich vorige week over de geruchtmakende zaak rond de sodomiserende acteurs.
Toen het blad Al Balagh al Gadid in oktober van het afgelopen jaar met dit nieuws kwam, werd het meteen van de schappen gehaald en verboden.
De drie acteurs om wie het ging, Nour el-Sherif, Khaled Aboul Naga en Hamdy el-Wazeer en het hotel waar dat ‘homoseksuele prostitutienetwerk’ plaatsvond, daagden het blad en de journalist, Ehab al Agamy, voor de rechter.
Ehab al Agamy had inmiddels zijn sporen verdiend in Egypte. Toen de dochter van de Marokkaanse zangeres Laila Ghoufraan samen met haar vriendin dood werd aangetroffen in het appartement van de vriendin was Al Agamy er snel bij om de neergestoken vriendinnen door het slijk te halen: ze zouden drugs gebruiken en onzedelijke relaties met jongens onderhouden.
De twee jonge dames hadden die avond echter gestudeerd voor tentamens en waren in hun slaap overvallen door een inbreker die in paniek op hen begon in te steken. De vriendin belde vlak voor ze doodgestoken werd haar verloofde, die haar laatste roep om hulp machteloos moest aanhoren.
Met de drie acteurs had Ehab al Agamy zijn hand echter overspeeld. Hij beweerde over keihard bewijs te beschikken en dat er een politie-inval was geweest in het hotel. De politie zou zijn omgekocht. Na onderzoek bleek dat er helemaal geen inval was geweest in het hotel en wat er op die dvd stond waar hij mee zwaaide, weten we helaas nog steeds niet. Sommigen denken dat Al Agamy een valse tip heeft gehad van een agent.
Valse tip of niet, het is niet de eerste keer dat hij mensen onterecht beschuldigt en hij heeft alle tijd om daar eens goed over na te denken. Zowel hij als zijn hoofdredacteur zijn veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf met dwangarbeid. In Egypte zijn ze dol op dwangarbeid. Daarnaast moeten ze de drie acteurs en het hotel iedere 40.000 Egyptische pond betalen.
Nour el Sherif heeft tien miljoen pond geëist, maar dat verzoek wordt nog behandeld.
Hassnae Bouazza (حسناء بوعزة) schrijft voor Vrij Nederland, De Volkskrant, NRC Handelsblad, en de Arabische site van de Wereldomroep. Tegenwoordig is ze (bijna) wekelijks te bewonderen in Vrouw & Paard. Dat ze nog tijd heeft om in het geheim voorbereidingen te treffen voor de vestiging van het kalifaat in Nederland, mag een wonder heten. Volg haar op Twitter.
Hassnae Bouazza, 18.01.2010 @ 14:38
20 Reacties
op 18 01 2010 at 15:57 schreef Benech:
Ik vraag me even wat af, misschien dat Peter dat als ervaringsdeskundige weet. Stel ik ben een zelfbenoemde journalist. Dan heb ik volgens de Nederlandse wet recht op bronbescherming. Nu ben ik tegelijkertijd een notoire leugenaar die de boel bij elkaar verzint (niveau Joop van Tellingen maar dan nog erger). Stel ik maak nu een publicatie die de Nederlandse pers al een flinke tijd bezig houdt maar die geheel verzonnen is. Echter, bij navraag van anderen beweer je: “ja maar ik spreek toch echt de waarheid, ik baseer het op een (alleen aan mij bekende) anonieme bron. Even afgezien van de Raad voor de Journalistiek, hoe makkelijk zou je hiermee weg kunnen komen?
Ik snap het idee van bronbescherming, ik snap het idee van vrijheid van meningsuiting en ik weet dat elke idioot zich journalist mag noemen. Echter, zo kan je iemand met het huidige systeem enorm naaien lijkt me, of zie ik iets over het hoofd?
op 18 01 2010 at 16:14 schreef Terrebel:
Wat is eerlijke berichtgeving? Zoveel journalisten roepen dat alles openbaar moet zijn. Maar plaats je hun eigen privé-gegevens op internet dan zijn ze opeens tegen openbaarheid van documenten. Heel vreemd…
op 18 01 2010 at 16:27 schreef babs:
Benech,
Voor zover ik weet heeft een journalist helemaal geen recht op bronbescherming. Bronbescherming bestaat alleen binnen de journalistiek zelf, maar wordt (itt beroepsgeheim van artsen) niet door de rechter erkend. Denk ik. Als iemand het beter weet, zie ik me graag weersproken.
op 18 01 2010 at 16:32 schreef Peter:
Bronbescherming is een zaak van journalistiek eigenbelang. Als je, zodra de politie je een keer boos aankijkt, meteen naam en adres van je bron prijsgeeft, gaat natuurlijk niemand je ooit meer iets vertrouwelijks vertellen.
Het komt er dus op aan hoeveel zo’n bron je waard is. Regelmatig worden journalisten ‘gegijzeld’ omdat ze hun bron weigeren prijs te geven. Niet zo lang geleden nog een Pers-journalist, wat was dat ook alweer?
Het gaat er uiteraard om dat je naast die vertrouwelijke bron nog wat keiharde bewijzen hebt voor je verhaal. Woodward en Bernstein hebben ook niet klakkeloos opgepend wat Deep Throat ze te vertellen had. Hij was hun tipgever, die ze op weg hielp in hun gedegen onderzoek.
op 18 01 2010 at 17:08 schreef vetklep:
Is de herenliefde een probleem in Egypte, en zo ja hoe groot?
op 18 01 2010 at 17:32 schreef yurp:
Peter, ging het hierom?
Journalist Koen Voskuil, in 2000 verslaggever van de gratis krant Sp!ts, werd op 22 september van dat jaar door justitie in Amsterdam gedurende achttien dagen gegijzeld gehouden, omdat hij weigerde de identiteit van een bron prijs te geven.
op 18 01 2010 at 17:36 schreef Peter:
Precies, die bedoel ik.
op 18 01 2010 at 17:41 schreef Peter:
Jezus, was dat echt in 2000?
op 18 01 2010 at 17:47 schreef Benech:
Volgens mij is het daarna nog een keer voorgekomen, maar soit. Maar als ik je goed begrijp Peter, dan is hierin de persvrijheid en de daaruit voortvloeiende gevolgen belangrijker dan smadelijk lasteren ed.?
op 18 01 2010 at 18:20 schreef babs:
Ah, dus de Europese rechter is wel voor bronbescherming van journalisten. (Lang) Gijzelen om aan informatie van journalisten te komen mag niet van de Europese rechter.
Maar dat leidt er nog niet toe dat je geen schadevergoeding hoeft te betalen als je gebaseerd op enkel anonieme bronnen allerlei dingen over iemand roept.
Dus de journalist die roept dat ik een pedo ben en die zegt dat hij 5 bronnen heeft die dat bevestigen maar die bang voor me zijn, die moet nog steeds schadevergoeding betalen als ik door zijn publicatie mijn baan verlies.
op 18 01 2010 at 18:43 schreef Alf Berendse:
Benech, als je als journalist wordt aangeklaagd wegens smaad en/of laster, dan doen je bron en bronbescherming er helemaal niet toe. Zelfs de waarheid doet er niet toe. Als een schunnig verhaal over iemand waar is, kun je toch worden veroordeeld indien de rechter oordeelt dat publicatie van het verhaal geen maatschappelijk doel dient, maar degene over wie het gaat wel in zijn belangen schaadt. Dit geldt zowel in civiele als strafrechtelijke procedures rondom smaad en laster. Strafrechtelijke vervolging wordt echter zelden ingesteld, eigenlijk alleen als het gaat om leden van het Koninklijk Huis en de regering.
En zoals Babs al schreef is de bronbescherming van journalisten geen ‘recht’ dat hen vrijwaart. Als het gaat om een getuige van een misdaad wordt de journalist in Nederland meestal gegijzeld en daarmee onder dwang gezet de naam te noemen. Als hij karakter heeft, houdt hij zijn mond en wordt hij onverrichterzake vrijgelaten. Maar de journalist kan ook strafrechtelijk worden vervolgd wegens het achterhouden van informatie voor de politie.
Regelmatig, als er weer eens een is gegijzeld, komen journalisten met de wens dat ze een wettelijk recht op bronbescherming krijgen, met als argument het maatschappelijk belang van hun werk. Maar zoals Peter schreef, het is hun eigenbelang.
En wettelijke bronbescherming voor journalisten is juridisch een lastige kwestie omdat ‘journalist’ geen beschermd beroep of beschermde titel is. Stel, ik deel op straat een papier uit waarop staat dat de bakker op de hoek in zijn meel pist, en dat een anonieme bron mij dat heeft verteld. Als de bakker mij voor de rechter daagt en bronbescherming een wettelijk recht zou zijn voor journalisten, dan noem ik mij voor de rechter ook gewoon journalist en zou ik niet hoeven te vertellen van wie ik de laster heb gehoord.
Een wettelijk recht op bronbescherming voor journalisten kan dus niet zonder beroepsbescherming. En dat bestaat eigenlijk niet meer in Nederland, alleen nog titelbescherming.
op 18 01 2010 at 18:51 schreef joop:
jezus wat interessant, misschien voor achterlijke culturen wel maar bespaar ons die gedateerde verhaaltjes.
op 18 01 2010 at 18:59 schreef Alf Berendse:
Joop, het verhaal van Hassnae is helemaal niet gedateerd en alleen interessant voor achterlijke culturen. Het enige verschil is dat de Egyptische journalist strafrechtelijk is veroordeeld terwijl dit soort geschillen in Nederland worden afgehandeld in civiele procedures of door de Raad voor de Journalistiek. En dat komt in Nederland veelvuldig voor.
op 18 01 2010 at 19:09 schreef Benech:
Alf: ik dank je hartelijk voor de toelichting.
op 18 01 2010 at 19:18 schreef Tjerk:
Nou, Alf, het verschil lijkt me ook dat Jeroen van der Boom, René Froger en Gerard Joling niet de kans lopen op beroepsuitsluiting of erger wanneer Evert Santegoeds bij RTL Boulevard beweert in bezit te zijn van een DVD waarop het drietal te bewonderen is in een homo-orgie.
Verder moet Joop voor zichzelf spreken (je hóeft het niet te lezen, weet je). Ik vond het in ieder geval een smakelijk verhaal, en weer een leuk inkijkje in de Arabische samenleving.
op 18 01 2010 at 21:10 schreef Bert Brussen:
@Benech: als ik morgen roep dat ik van “een anonieme bron” heb vernomen dat Balkenende in het geheim een oorlog voorbereid is er niemand die mij gelooft. Da komt niet doordat ik het ben maar omdat niemand zomaar iets gelooft zonder bewijzen. Je kunt dus alleen maar iemand enorm naaien als je daarvoor ook een beetje bewijzen hebt. Of omdat je een publiek hebt dat sowieso gelooft wat je zegt.
Dat is ook het probleem van roddelbladen en roddels: het publiek gelooft automatisch wat er wordt gezegd, ongeacht bronnen of bewijzen.
Maar een bronbescherming van de rechter heeft er niets mee te maken. Als jij documenten van een bron krijgt die aantonen dat Balkenende een oorlog voorbereidt, dan wil de AIVD graag weten wie die bron is. Maar als jij besluit dat niet te zeggen dan houdt het daar op, er word in Nederland namelijk niet gemarteld dus uiteindelijk heb je altijd het recht om te zwijgen.
op 18 01 2010 at 22:09 schreef Tjerk:
Straks op Nederland 2 (22:50-23:45). NCRV Dokument: ‘Dwars’, over de nakende teloorgang van de Groene Amsterdammer.
Bekijk de trailer
op 18 01 2010 at 23:30 schreef Benech:
Ja Bert, maar als daardoor bepaalde alarmbellen zoals het ontvoeren van journalisten afgaan, dan denk ik dat menig journalist begint te mekkeren over vrijheid van pers enz.
Neemt allemaal niet weg dat het dus voornamelijk een kwestie blijkt te zijn van vertrouwen in de desbetreffende journalist bij het grote publiek. Op zich niet gek, maar dan snap ik niet waarom instanties als de AIVD of het kabinet zich zo druk maken over bepaalde overheidsstukken.
op 19 01 2010 at 21:03 schreef MNb:
@Vetklep: de herenliefde is in Egypte alleen een probleem als deze in de openbaarheid komt.
Ongeveer als Nederland een ruime 50 jaar geleden (en GB iets minder lang).
op 19 01 2010 at 21:38 schreef vetklep:
Dank Mnb. Nu weet ik iets beter hoe ik dit voorval moet inschatten.
RSS