Oma Coma – aflevering 1: Goedemorgen
Yezkilim
Illustratie: Eldon Dedini
Wakker worden is nooit haar sterkste kant geweest. Ze vindt het dus helemaal niet vreemd dat ze zich niet kan bewegen. En niet weet waar ze is. Ze doet haar ogen open en ziet de vage omtrekken van een verpleger. Ze ligt dus in een ziekenhuis, maar hoe is ze daar gekomen? Ze herinnert zich niets vreemds. Ze heeft alleen het gevoel dat ze héél lang geslapen heeft.
Voor ze iets kan vragen – of alles goed is met het kind in haar buik, bijvoorbeeld – snellen er beveiligingsmensen de kamer binnen. En artsen en verplegers. Maar de man in de witte jas die naast haar komt zitten, stuurt iedereen weer weg. Op de broeder na.
Ze wil iets zeggen, maar ook dát lukt niet. De arts houdt zijn vinger tegen zijn lippen en vraagt of ze met haar ogen wil knipperen als ze hem verstaat. Dat gaat goed. Ze denkt aan de wetenschappers die, heel lang geleden, hetzelfde vroegen aan zojuist door guillotines ontlijfde hoofden. Ook zij voelt haar lichaam niet, maar ze heeft het nog wel, aan de bobbel onder de dekens te zien. De dokter begint te praten. Langzaam en duidelijk.
Eerst heet hij haar welkom in zijn ziekenhuis. Vervolgens vertelt hij over zijn Comaproject. Zij is zijn eerste succes. Ze raakte in coma toen een tandarts haar een te hoge dosis van een nieuw verdovingsmiddel had gegeven. Ze kan het zich niet meer herinneren.
Dankzij hem is ze dus weer wakker geworden. En, legt de specialist uit, hoewel ze opnieuw zal moeten leren bewegen, praten en eten, zal alles weer goed komen. Haar spieren zijn soepel gehouden met elektrostimulatie. Ze heeft steeds de allerbeste medicijnen gekregen. En oh, wat heeft hij een schitterende post-coma medicatie voor haar uitgedokterd! Alleen het lopen zal misschien nooit meer lukken. Sneu voor haar kind straks, denkt ze. Of heeft ze het misschien verloren? De bobbel onder de dekens is nogal bescheiden…
Het verhaal klinkt of hij het vaak geoefend heeft. Maar plotseling valt hij uit zijn rol. ‘Weet u dat de hele wereld straks te zien krijgt hoe u uw ogen weer opendeed? U bent beroemd! En ik ook!!!’
De broeder kucht. De beroemdheid herstelt zich. ‘Zo, nu eerst uitrusten, mevrouwtje. Dat is goed voor u. Even niets schokkends en voorlopig geen bezoek. Ja, met uw kind is alles goed. Slaap lekker.’ Ze knippert drie keer met haar ogen, maar hij begrijpt het niet. Hij knipoogt naar de verpleger en verlaat de kamer. Op weg naar een interview, schat ze. Ze kijkt rond. Televisietoestellen, koffiezetapparaten en een poster van de Rolling Stones. Ze weet nog steeds niet hoe lang ze geslapen heeft.
Yezkilim droomt vaak en graag van een mooie nieuwe wereld.
Yezkilim, 04.01.2010 @ 14:19
6 Reacties
op 04 01 2010 at 15:55 schreef Daan:
Kan je aflevering twee ook even posten? Of moet je die nog schrijven? Ik vind het nu al een mooi verhaal!
op 04 01 2010 at 20:02 schreef Yezkilim:
Dank je voor je vleiende verzoek! Maar zoals het een feuilleton betaamt, worden de afleveringen, met de frequentie die Peter kiest en die ik hopelijk bij kan houden en zolang hij er wat in ziet, een voor een gepubliceerd.
op 04 01 2010 at 22:42 schreef Mephisto:
Interessante insteek :-)
Het leest vlot, dus houd vol, zou ik zo zeggen.
op 05 01 2010 at 10:08 schreef babs:
Wat deden die hoofden trouwens? Knipperen of niet?
op 05 01 2010 at 11:37 schreef Yezkilim:
Yep!
op 05 01 2010 at 13:50 schreef babs:
Dank. Dat heb ik me nou altijd al afgevraagd, terwijl ik het niet belangrijk genoeg vond om het op te gaan zoeken.
RSS